Χούλα-χουπ: Το παιχνίδι που έγινε μανία στα τέλη της δεκαετίας του 1950

Το 1958 η εταιρεία παιχνιδιών «Wham-O» λανσάρει στην αμερικανική αγορά το χούλα-χουπ, το πλαστικό στεφάνι που μάγεψε παιδιά και μεγάλους και τους έκανε να στριφογυρίζονται ακατάπαυστα περιστρέφοντάς το γύρω από την μέση τους. Στις 5 Μαρτίου του 1963 ο Άρθουρ Μίλερ, συν-ιδρυτής της εταιρίας, λαμβάνει το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Το 1948, οι Άρθουρ Μέλιν και Ρίτσαρντ Νέρ, ιδρύουν στην Καλιφόρνια, την εταιρεία«Wham-O», με σκοπό την πώληση μιας ξύλινης σφεντόνας. Το όνομα της εταιρείας προήλθε από τον ήχο που υποτίθεται ότι έκανε η σφεντόνα. Στην συνέχεια των χρόνων, επεκτάθηκε και πωλούσε διάφορα παιχνίδια, μεταξύ άλλων, και το δημοφιλές πλέον Φρίσμπι. Ένας ιπτάμενος πλαστικός δίσκος που κυκλοφόρησε το 1957, με την ονομασία «Ο δίσκος του Πλούτωνα», προσπαθώντας να επωφεληθούν από την μανία που κυριαρχούσε τότε στην Αμερική για τα UFO.

Ο Άρθουρ και ο Ρίτσαρντ εμπνεύστηκαν την ιδέα για το χούλα-χουπ, λίγο καιρό αργότερα όταν είδαν μερικά παιδιά στην Αυστραλία να χρησιμοποιούν στο μάθημα γυμναστικής ένα στεφάνι από μπαμπού. Σύντομα άρχισαν να παράγουν μια πλαστική εκδοχή του στεφανιού και να το παρουσιάζουν στις παιδικές χαρές της νότιας Καλιφόρνιας.

Το χούλα-χουπ γίνεται μανία. Η εταιρεία «Wham-O» πούλησε 25 εκατομμύρια χούλα-χουπ μόνο τους πρώτους τέσσερις μήνες παραγωγής της, στην τιμή των $1,98 το καθένα, ενώ μέχρι το τέλος του δεύτερου έτους, είχαν πουληθεί πάνω από 100 εκατομμύρια στεφάνια. Η τεράστια δημοτικότητα του παιχνιδιού, όμως, δεν κράτησε πολύ.

Τα τελευταία χρόνια, εκτός από αξεσουάρ ακροβατών, το πλαστικό στεφάνι θα επανεµφανιστεί ως όργανο γυμναστικής για το οποίο μάλιστα ειδικοί αναφέρουν ότι έχει ιδιαίτερα θετική επίδραση στη λειτουργία της καρδιάς και βοηθάει στο διαλογισμό.

Το δημοφιλές παιχνίδι αποτελεί, άλλωστε, εξέλιξη ενός από τα αρχαιότερα όργανα γυμναστικής, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες για να γυμνάσουν τους κοιλιακούς μυς, τα οποία έφτιαχναν από βέργες αμπελιών. Πριν γίνει πλαστικό, το στεφάνι φτιαχνόταν από διάφορα υλικά, όπως μέταλλο, μπαμπού, ξύλο και μερικές φορές και από χορτάρι. Γύρω στο 1300, εισήχθη στη Μεγάλη Βρετανία ως άθλημα «hooping», ενώ κατά τη διάρκεια των ετών, έχει υποστεί πολλές αλλαγές, βελτιώσεις και τροποποιήσεις.

Η ονομασία του προήλθε από τον χαβανέζικο χορό, Χούλα Χουπ, όταν τον 18ο αιώνα, Βρετανοί ναύτες βρέθηκαν στα νησιά της Χαβάης και τον παρακολούθησαν για πρώτη φορά. Τότε παρατήρησαν την τρομερή ομοιότητα, των χορευτικών κινήσεων με το «hooping».

Παρόλο που οι Άρθουρ Μέλιν και Ρίτσαρντ Νέρ δεν επινόησαν πρώτοι το χούλα-χουπ, θεωρούνται εφευρέτες του.

Πλέον, κάθε χρόνο διοργανώνονται στην Αμερική διαγωνισμοί χορού με στεφάνια, ενώ υπάρχει και μια διεθνή πολυετή γιορτή που ονομάζεται «Παγκόσμια Ημέρα Στεφανιού».

Μαντώ Σιώμου