Η πολυαναμενόμενη «σύγκρουση» των τιτάνων της DC Comics (δηλαδή του Μπάτμαν με τον Σούπερμαν) έρχεται αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες και αναμένεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των κινηματογραφόφιλων. Την ίδια στιγμή δύο ταινίες απευθύνονται σε ένα πιο σινεφίλ κοινό: το «Μία υπέροχη μέρα», μία ιστορία πολέμου και τρέλας στα Βαλκάνια, και το «Η Εβίτα δεν κοιμάται πια εδώ», μία ονειρική καταγραφή του τι συνέβη με τη σορό της θρυλικής Εβίτα Περόν. Batman v. Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης
Οι δύο πιο διάσημοι σούπερ ήρωες της DC, ο Μπάτμαν και ο Σούπερμαν, συναντιούνται και «κονταροχτυπιούνται» σε μία ταινία που στόχο έχει να θέσει τις βάσεις για μελλοντικά σίκουελ και περιπέτειες. Στην ταινία βλέπουμε ότι η σχέση των δύο υπερηρώων δεν βρίσκεται στο καλύτερο σημείο: ο Μπάτμαν πιστεύει ότι ο Σούπερμαν θεωρεί τον εαυτό του Θεό, την ώρα που ο Σούπερμαν βλέπει έναν σκοτεινό τιμωρό – εγκληματία στο πρόσωπο του Μπάτμαν. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Ζακ Σνάιντερ για έλλειψη προσπάθειας ή φιλοδοξίας. Το Batman v. Superman είναι υπερβολικά φιλόδοξο και φαίνεται να θέλει να χωρέσει τα πάντα στις περίπου 2,5 ώρες της διάρκειάς του. Το αποτέλεσμα είναι ένα εντυπωσιακό μπλοκμπάστερ που ασχολείται περισσότερο με συμβολισμούς και λιγότερο με την ανάπτυξη των δύο κεντρικών χαρακτήρων. O Μπάτμαν είναι αυτός που προχωρά την δράση μπροστά, αλλά αυτή μοιάζει περισσότερο με μία ταινία Σούπερμαν. Πολλοί εντυπωσιάστηκαν από την παρουσία του Μπεν Άφλεκ, ωστόσο αυτός που είναι καλύτερος είναι ο Χένρι Κάβιλ. Ο ρόλος του ταιριάζει, δεν υπάρχει αμφιβολία, αρκεί να μπορούσε να τον αναδείξει με καλύτερο τρόπο. Και ενώ στην αρχή εντυπωσιάζεσαι από τον συμβολισμό της θεότητας ενάντια στην οποία οι «θνητοί» επαναστατούν, γρήγορα καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ένα τέχνασμα, όπως και το «vs» του τίτλου. Με αποτέλεσμα το τελευταίο μέρος της ταινίας να μοιάζει εντυπωσιακό, αλλά άκρως χαοτικό.
1995, κάπου στα Βαλκάνια.Τα μέλη μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης προσπαθούν να βγάλουν ένα πτώμα από ένα πηγάδι, προκειμένου οι κάτοικοι να έχουν πρόσβαση σε νερό. Την ίδια ώρα -λίγο πριν αποσυρθεί ο Μαμπρού- μία διοικητική υπάλληλος και πρώην ερωμένη του έρχεται για να κρίνει εάν η αποστολή είναι απαραίτητη. Η ταινία του Φερνάντο Λεόν Ντε Αρανόα είναι μία πικρή κωμωδία για την τρέλα και την προσπάθεια να κρατήσεις τα λογικά σου στα απόνερα του πολέμου (η υπόθεση εκτυλίσσεται ενώ μία ειρηνευτική συμφωνία φέρνει αλλαγές στην περιοχή). Παράλληλα, παραμένει συγκινητική και έχει πολλά «μαθήματα» να δώσει ως προς το πώς πραγματικά μοιάζει να είναι η κατάσταση για τα μέλη μιας ΜΚΟ σε μια εμπόλεμη ζώνη. Ο Τιμ Ρόμπινς ερμηνεύει έναν λίγο τρελό χαρακτήρα -γεγονός που έχει δείξει ότι κάνει καλά-, εκείνος όμως που ξεχωρίζει είναι ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο, σε μία από τις πιο ώριμες ερμηνείες της καριέρας του.
Ο Απόστολος Καρακάσης(«Εθνικός Κήπος») μπαίνει στο εργοστάσιο κατασκευής υλικών οικοδομής της ΒΙΟ.ΜΕ. μετά το κλείσιμό του, όταν οι εργάτες αποφασίζουν την αυτοδιαχείρισή του. Αυτό που βρίσκει είναι ελπίδα, απογοήτευση, συγκρούσεις, την ώρα που κάποιοι προσπαθούν να τα καταφέρουν και να δημιουργήσουν μια πρώτυπη μονάδα παραγωγής ειδών καθαρισμού, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια που τους θέτει το κράτος, αλλά και τα ίδια τα μέλη της ομάδας. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Σκηνοθεσία: Απόστολος Καρακάσης
Μεσιέ Σοκολά
Η πραγματική ιστορία του μεσιέ Σοκολά, του πρώτου μαύρου κλόουν που απέκτησε τεράστια φήμη στη Γαλλίατης Μπελ Επόκ, μέσα από τη σύμπραξή του με τον γνωστό κλόουν Φουτίτ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του πρωτοπόρου αυτού καλλιτέχνη, μέσα σε μία εξαιρετική παραγωγή που δίνει έμφαση στην αναβίωση της εποχής (σκηνικά και κοστούμια, στον κόσμο του τσίρκου και της παρισινής Μπελ Επόκ). Ωστόσο, η προσπάθεια να ταιριάξουν εδώ κωμωδία και δράμα είναι μάλλον αμήχανη, ενώ η σκηνοθετική και σεναριακή προσέγγιση στην ιστορία είναι κλασική. Παρ’ όλα αυτά ο Ομάρ Σι («Άθικτοι») αποδεικνύει για άλλη μία φορά πόσο μεγάλος σταρ είναι, καταφέρνοντας να λάμψει στην οθόνη είτε κάνει τον άγριο, είτε τον παλιάτσο, είτε ερμηνεύει Οθέλλο. Την ίδια στιγμή, ο Τζέιμς Τιερέ, εγγονός του Τσάρλι Τσάπλιν, διοχετεύει στην οθόνη λίγη από την ενέργεια του διάσημου παππού του, τη θλίψη και τις κωμικές στιγμές του.
Το 1952 η Εβίτα Περόν πεθαίνει. Το άψυχο σώμα της, μετά την ταρίχευσή του, κλάπηκε από τη στρατιωτική χούντα και εστάλη στο Βατικανό όπου παρέμεινε για χρόνια. Η ταινία ξεκινά με την ίδια την Εβίτα και τελειώνει 25 χρόνια μετά, την ημέρα της ταφής της. Μία ονειρική παρουσίαση για την προσωπικότητα και το ταξίδι της σορού της Εβίτας μέσα από τα μάτια του ταριχευτή της, του ανθρώπου που έχει αναλάβει την μεταφορά της σορού και ενός στρατιωτικού που έλαβε μέρος στο πραξικόπημα του 1955. Ο σκηνοθέτης Πάμπλο Αγκουέρο δίνει έμφαση στην ποίηση των εικόνων και του λόγου, χρησιμοποιώντας, παράλληλα αρχειακό υλικό, σε μία ταινία που πιθανότατα θα γοητεύσει τους θαυμαστές του Σοκούροφ.
Μουσική, κινήσεις, γυμνά σώματα συνθέτουν την ταινία του Νίκου Κορνήλιου, μία περισσότερο ποιητική προσέγγιση του κινηματογράφου από τον σκηνοθέτη της «Μητριαρχίας».Στο επίκεντρο της ταινία του Κορνήλιου βρίσκεται η ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.
Στο ευλογημένο Βασίλειο του Συνετού του Α΄ έρχεται ηκατάρρευση. Ο οκνηρός Βασιλιάς κοιμάται, ο πονηρός Αρχικαγκελλάριος ʺαλωνίζειʺ, ο θρασύδειλος Δικαστής θα φτάσει μέχρι τα άκρα, ο λαός αδρανεί. Μεταφορά του μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα από το Πνευματικό Κέντρο «Ο Άγιος Φώτιος» της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους.
Τα ρομπότ AI βρίσκονταν σε εκθεσιακό χώρο στη Σαγκάη, στην Κίνα, όταν ένα από αυτά στάθηκε μπροστά σε άλλα, άνοιξε κουβέντα και τα... έπεισε να το ακολουθήσουν
Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος μίλησε για την ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, αλλά και για τον Παναθηναϊκό, τονίζοντας ότι οι «αιώνιοι» χτίστηκαν για να πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου.
Ο διαιτολόγος - διατροφολόγος Αναστάσιος Παπαλαζάρου βάζει στο μικροσκόπιο τις πιο δημοφιλείς δίαιτες και εξηγεί αν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο υπόσχονται.
