Από τη Ρόδο στις Κάννες: Οι αδελφές Κουλέν μιλούν στο in.gr

Αγγελική Στελλάκη

Βρέθηκαν στην Αθήνα πριν από λίγες ημέρες ως πρόεδροι της κριτικής επιτροπής του 17^ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Λίγα 24ωρα αργότερα, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών ανακοίνωνε ότι η νέα τους ταινία, «Voir du pays» («Γυρίζοντας τον κόσμο» ο ελληνικός τίτλος), μια ελληνο-γαλλική συμπαραγωγή που γυρίστηκε στη Ρόδο, θα προβληθεί στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του 69ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Το in.gr συνάντησε τις δύο σκηνοθέτιδες, τις αδελφές Μυριέλ και Ντελφίν Κουλέν και μίλησε μαζί τους για τη νέα τους ταινία, η οποία είναι μία από τις ελάχιστες ταινίες γυναικών σκηνοθετών που θα προβληθούν φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.

Η ταινία -με πρωταγωνιστές τους Αριάν Λαμπέντ, Σόκο, Μάκη Παπαδημητρίου- βασίζεται σε βιβλίο της Ντελφίν Κουλέν και παρακολουθεί δύο Γαλλίδες που υπηρετούν στο στρατό και επιστρέφουν από τη θητεία τους στο Αφγανιστάν. Σε μία προσπάθεια «αποσυμπίεσης», μεταφέρονται σε ένα ξενοδοχείο στην Κύπρο, όπου προσπαθούν να αφήσουν πίσω τους τη βία του πολέμου…

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Κύπρο. Γιατί επιλέξατε να κάνετε τα γυρίσματα στην Ελλάδα;

Μυριέλ Κουλέν: Κάναμε κάποιες ημέρες γυρίσματα στην Κύπρο και όλη η υπόλοιπη ταινία γυρίστηκε στη Ρόδο. Εξαρχής, η επιλογή να κάνουμε γυρίσματα στην Ελλάδα και όχι στην Κύπρο αφορούσε την παραγωγή. Στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι επαγγελματίες στον χώρο του σινεμά. Πρόκειται άλλωστε για μία ελληνο-γαλλική συμπαραγωγή που λαμβάνει χρηματοδότηση και από ένα κοινό ταμείο που έχει δημιουργηθεί. Αυτό διευκόλυνε πολύ και εμάς. Επίσης, στη Ρόδο τα τοπία είναι αρκετά παρεμφερή με εκείνα της Κύπρου.

Τι θυμάστε πιο έντονα από τα γυρίσματα στη Ρόδο;

Ντελφίν Κουλέν: Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια του κόσμου και η φιλοξενία του. Μας παρείχαν άπειρα πράγματα χωρίς δεύτερη σκέψη. Για παράδειγμα, θέλαμε να γυρίσουμε μια σκηνή στο αεροδρόμιο. Το να γυρίσεις μια σκηνή σε αεροδρόμιο στη Γαλλία είναι αδιανόητο. Ο διευθυντής του αεροδρομίου στη Ρόδο, όμως, μάς το παρείχε χωρίς πρόβλημα και αυτό μας συγκίνησε πολύ.

Πώς συνεργάζεστε στη διάρκεια της ταινίας; Κάνετε τα πάντα μαζί ή υπάρχει επιμερισμός εργασίας;

Μυριέλ Κουλέν: Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετούμε ταινία που βασίζεται σε βιβλίο της Ντελφίν. Είχαμε δουλέψει πάνω στο σενάριο του «Samba», που επίσης βασίζεται σε βιβλίο της Ντελφίν, αλλά δεν είχαμε αναλάβει εμείς τη σκηνοθεσία (σ.σ. την ταινία γύρισαν οι σκηνοθέτες των «Άθικτων» Ερίκ Τολεντανό και Ολιβιέ Νακάς). Για το «Γυρίζοντας τον κόσμο» ήταν πιο εύκολο να κάνουμε τη μεταφορά, καθώς το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο της Ντελφίν και ήταν πιο εύκολο να ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες.

Ντελφίν Κουλέν: Εγώ και η Μυριέλ γράψαμε το σενάριο μαζί. Κάνουμε τα πάντα μαζί: τη δουλειά με τους ηθοποιούς, τη συνεννόηση με το συνεργείο. Δουλεύουμε μαζί.

Η ταινία αναφέρεται σε μια προσπάθεια των δύο ηρωίδων να αφήσουν πίσω τους τη βία. Πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό;

Ντελφίν Κουλέν: Το ερώτημα που θέτει η ταινία είναι εάν μπορούμε να ζήσουμε, έχοντας βιώσει κάτι πολύ βίαιο και έντονο. Αν και οι δύο γυναίκες είναι στρατιώτες που βρίσκονται σε ένα ξενοδοχείο με τουρίστες, η βία υπάρχει. Έχουν μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο. Ισχύει το φαινόμενο του μπούμερανγκ: Η βία επιστρέφει όσο και αν εσύ προσπαθείς να την αποφύγεις.

Πώς ήταν να δουλεύετε με την Αριάν Λαμπέντ και τη Σόκο;

Ντελφίν Κουλέν: Η συνεργασία με τις δύο ηθοποιούς ήταν φανταστική αν και είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Η Αριάν ταυτίζεται πολύ με τον ρόλο, προετοιμάζεται απίστευτα -και σωματικά- και είναι πολύ συγκεντρωμένη, δουλεύει πολύ. Η Σόκο είναι το αντίθετο: είναι πολύ ενστικτώδης, δίνεται 100% στον ρόλο, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Δυσκολευτήκαμε να διαχειριστούμε αυτή την αντίθεση, αλλά τελικά τα καταφέραμε και νομίζω ότι η Αριάν και η Σόκο αλληλοσυμπληρώνονται.

Οι ηρωίδες σας είναι γυναίκες σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Συχνά γίνεται συζήτηση -ειδικά στο Χόλιγουντ- για τις προσπάθειες των γυναικών δημιουργών να επιβιώσουν στον κόσμο του σινεμά, όπου η πλειοψηφία των σκηνοθετών είναι άνδρες. Εσείς συναντήσατε εμπόδια στη διάρκεια της καριέρας σας;

Ντελφίν Κουλέν: Στο «Γυρίζοντας τον Κόσμο» δεν τίθεται θέμα επειδή οι ηρωίδες είναι γυναίκες στρατιώτες. Και οι γυναίκες είναι στρατιώτες στη Γαλλία, είναι μέρος αυτού του κόσμου. Όταν εμείς ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στη σκηνοθεσία δεν θεωρήσαμε ότι μπαίνουμε σε έναν κόσμο ανδρών. Κάναμε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Όμως, όπως και οι ηρωίδες της ταινίας, ήρθαμε αντιμέτωπες με έναν κόσμο ανδροκρατούμενο και αναγκαστικά υπήρξαν κάποιες δυσκολίες. Ο κόσμος του κινηματογράφου είναι πολύ πιο ελεύθερος και απενοχοποιημένος και οι άνθρωποί του δεν θα δείξουν εύκολα το κόμπλεξ τους. Έχω εργαστεί στην τηλεόραση και στον κόσμο του βιβλίου και εκεί δεν βρήκα εμπόδια ή ρατσισμό, αν και στον χώρο του κινηματογράφου συνάντησα κάποια τέτοια στοιχεία.

Μυριέλ Κουλέν: Συχνά αυτός ο ρατσισμός εμφανίζεται σε πολύ μικρά πράγματα, αρκεί μονάχα μια φράση για να φανερωθεί. Για παράδειγμα, πρόσφατα ο πρόεδρος της Κύπρου είπε για την υπόθεση της αεροπειρατείας ότι «πάντα όλα έχουν να κάνουν με μια γυναίκα» και όλοι γέλασαν. Συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει.

Τι άλλο ετοιμάζετε;

Μυριέλ Κουλέν: Τελειώσαμε το «Voir du Pays» πριν από ένα μήνα. Διαβάζουμε, σκεφτόμαστε, αλλά δεν έχουμε κάτι άλλο ακόμα στα σκαριά.

Ντελφίν Κουλέν: Προσπαθούμε να απολαύσουμε αυτά που έχει να μας προσφέρει η Ελλάδα.

* Η ταινία «Γυρίζοντας τον Κόσμο» θα προβληθεί στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών. Το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί από τις 11 έως τις 22 Μαΐου.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ