Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Ο Φοίβος Δεληβοριάς ανεβαίνει στη σκηνή του Σταυρού του Νότου (7 και 14/05) κλείνοντας τη χειμερινή σεζόν με «δύο πάρτι ανοιξιάτικα» και ιστορίες από την Καλλιθέα:


«Έκανα πολλούς νέους φίλους φέτος. Η «Καλλιθέα» όπως τη φαντάστηκα κατοικήθηκε, έγινε υπαρκτό μέρος. Δύσκολο να το αποχωριστώ, αλλά η σεζόν τελειώνει. Χρειαζόμουν δύο πάρτι ανοιξιάτικα, έτσι να το αποχαιρετήσουμε παρέα».

Ισχύει ότι με την Καλλιθέα ενδεχομένως να κλείνεις παλιούς λογαριασμούς σου;
«Ναι. Και το εννοώ ότι τους κλείνω. Δεν σκοπεύω να γεράσω ως ένας ακόμα «oldies but goldies» τύπος. Υπάρχουν ωστόσο πολλές ζωντανές σχέσεις που ξανανοίγω με το δίσκο αυτό. Φιλίες, αγάπες που δεν τους τα είχα πει σωστά. Ε, με αυτούς το πράγμα δεν θα κλείσει εύκολα».

Στη σημερινή δύσκολη εποχή, με τι λόγια μπορεί να περιγράψει κανείς την ιστορία του σε ένα παιδί που ξεκινάει τη δική του ιστορία και η οποία ήδη έχει επηρεαστεί από αυτή του παλαιότερου;
«Η εποχή είναι πράγματι άθλια. Ένα στοιχείο όμως της αθλιότητάς της είναι ότι απορρίπτει συλλήβδην όλο το παρελθόν. Δεν είναι έτσι. Δεν ήταν όλη η Μεταπολίτευση χάλια, όπως διατείνονται εκ του ασφαλούς οι νοσταλγοί της Χούντας και οι μηδενιστές. Ως ένα παιδάκι που μεγάλωσε εκεί, θεωρώ πως πολλά στοιχεία της αξίζει να επιβιώσουν και να τα αφηγηθεί κανείς. Κι αυτό προσπάθησα να κάνω, χωρίς να εξωραϊζω τίποτα».

Ο Φοίβος Δεληβοριάς κοιτάει από ψηλά μιαν εποχή που τελειώνει και μιαν άλλη που έρχεται. Πώς μοιάζει να είναι εκείνη που έρχεται και τι προοπτικές «σέρνει» μαζί της;
«Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Ξεκινάει όμως με τους χειρότερους οιωνούς. Η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή δείχνει το πιο τρελό της πρόσωπο: άκρατη λατρεία του γυμνού χρήματος εναντίον άκρατου θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Πρέπει οι ενδιάμεσοι άνθρωποι –η πλειοψηφία, ελπίζω ακόμα- να αντιστέκονται κάθε στιγμή σ’αυτά τα δύο παρανοϊκά σύμπαντα. Και θέλει πολύ κουράγιο όλο αυτό».

Πώς «ξορκίζεις» τις ζοφερές εικόνες και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας;
«Αγαπώντας τους ανθρώπους που μου έδωσε η ζωή και αντιστεκόμενος σε κάθε πνεύμα διχασμού, όσο κι αν το τελευταίο είναι πάντα της μόδας εδώ πέρα. Ποτέ δεν χώρισα τους ανθρώπους που εκτιμώ σε «φιλελέδες» και «κουμούνια», σε «ΝΑΙδες» και «ΟΧΙδες». Η κρίση ανήκει σε όλους και όλοι –όπως κι αν την αναλύσαμε- έχουμε απέναντί μας τους απατεώνες που μας οδήγησαν εκεί κι αυτούς που την εκμεταλλεύτηκαν για να ανέλθουν».

Προσφάτως, είχαμε την ανακοίνωση πτώχευσης μιας μεγάλης, ελληνικής, ιδιωτικής επιχείρησης. Της Ηλεκτρονικής Αθηνών. Θεωρείς πως οι καλλιτέχνες, έχουν χρέος να ενώσουν τις φωνές τους με τους εργαζόμενους -με εκδηλώσεις αλληλεγγύης- όπως έχουν πράξει στο παρελθόν με εταιρείες δημοσίου δικαίου ή με πράξεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες;
«Πολύ σωστή ερώτηση. Προσωπικά όμως έχω βαρεθεί τη διαρκή εκμετάλλευση της καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Όφειλαν εξ’ αρχής και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να αντισταθούν στην απόλυτη δαιμονοποίηση του δημοσίου, όπως οφείλουν και οι δημόσιοι να μην κοιτάζουν μόνο την κρατικοδίαιτη βολή τους. Η ΕΡΤ ας πούμε που την στηρίξαμε τόσο πάνδημα στις δύσκολες μέρες της, τι λέει τώρα για την καταστροφή που έφερε στον ιδιωτικό τομέα και στις επιχειρήσεις το γελοίο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, το 3ο μνημόνιο; Με ποιον δημιουργικό και πολιτικό τρόπο τιμά τη στήριξή μας»;

Έχεις συμμετάσχει σε συναυλίες αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες. Βλέπεις να υπάρχει λύση για αυτό το μείζον ζήτημα ανθρωπιστικής κρίσης που έχει ξεσπάσει; Πώς κρίνεις τους χειρισμούς της ελληνικής πολιτείας και τη στάση της ελληνικής κοινωνίας;
«Οι Έλληνες νομίζω πως φέρθηκαν υποδειγματικά σε σχέση με τους υπόλοιπους ευρωπαίους σε σχέση με το ζήτημα αυτό. Παρά τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής, η πλειοψηφία ούτε τη συμπόνια της έχασε ούτε το αίσθημα αλληλεγγύης για τους άτυχους ανθρώπους. Κι αν σκεφτεί κανείς τη δική μας δεινή θέση, είναι ακόμα πιο σπουδαίο αυτό. Τώρα για το Κράτος και την πολιτεία, τι να πω; Παίζει επικίνδυνα, είτε χρησιμοποιώντας ακροδεξιές κορώνες φόβου είτε υποτιμώντας το ζήτημα και καλύπτοντας την ανικανότητά του με ανθρωπιστικές γενικολογίες. Δεν ξέρω ποια πλευρά να πρωτοσιχαθώ σε αυτήν την υπόθεση».

«Μικρός ήθελα να παντρευτώ μια χορεύτρια μπουρλέσκ», διάβασα σε ανάρτησή σου στο facebook. Πώς προέκυψε η επιθυμία αυτή και πώς έτυχε -πρόσφατα- να εμπλακείς με αυτό;
«Μου άρεσαν τρομερά οι μουσικοί της τζαζ που παντρεύονταν στρίπερ. Οι μπουρλέσκ χορεύτριες ήταν το αβάν γκαρντ της σύγχρονης θηλυκότητας. Αν οι γυναίκες σήμερα έχουν λίγο πιο υγιή σχέση με τα ένστικτά τους και με την καύλα τους χρειάστηκαν πολλά χρόνια χορευτριών-μαρτύρων γι’αυτό. Παρακολούθησα την καταπληκτική La Dandizette, μια σπουδαία ελληνίδα μπουρλέσκ καλλιτέχνιδα και μαγεύτηκα. Αυτή με γνώρισε και στις «Στενός Κορσές» και συνεργάστηκα. Έχω μπουρλέσκ σχέδια για το μέλλον! Και το συνιστώ και σε εσάς».

Βullying και σχολικός εκφοβισμός. Γνωρίζουμε ότι μαζί με τη Συντεχνία του Γέλιου έχετε καταπιαστεί με αυτό το σοβαρό θέμα. «Βλάκας δεν γεννιέται κανείς». Έχεις υποστεί bullying; Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και ποια η συμβουλή σου σε παιδιά και εφήβους;
«Ε, ναι, υπήρξα θύμα κι εγώ, παραήμουν ευαίσθητος και σωματικά άγαρμπος. Υπήρξα όμως και θύτης, όπως σχεδόν το σύνολο των παιδιών. Κι από τα δύο με έσωσε η τέχνη, η ανάπτυξη του χιούμορ και του όποιου ταλέντου μου. Η φράση πάντως προς το θύμα είναι πάντα «δεν φταις εσύ, ούτε λίγο. Μην πιστέψεις ούτε στιγμή πως το λάθος είναι δικό σου. Αυτοί είναι ζώα και μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια, να τους καρφώσεις. Είναι θρασύδειλοι, εσύ μπορεί και να γίνεις γενναίος».

Το καλοκαίρι που κοντοζυγώνει τι επαγγελματικά σχέδια φέρνει για εσένα;
«Θα αυτοσχεδιάσω. Αυτό κάνω πάντα, άλλωστε. Καλό καλοκαίρι!»

entertainment.in.gr

Headlines