Σπύρος Γραμμένος: Έχουμε αποτύχει σαν είδος

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Ο απρόβλεπτος και ευρηματικός τραγουδοποιός, Σπύρος Γραμμένος, μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του δίσκο με τίτλο 16 (δεκάξι), ο οποίος περιλαμβάνει 10 τραγούδια σε μουσική και στίχους του ίδιου, καθώς και τη διασκευή του τραγουδιού του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Τσιπουρλιάνου, Ο Κόκορας (Είπα στον κόκορά μου).

Σε αυτό το δίσκο, ο Σπύρος Γραμμένος, έχοντας περάσει τα 30, επιμένει να παραμένει ένα παιδί 16 χρονών που προσπαθεί να μεγαλώσει.

Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
Μένω ξανά́ στην ίδια τάξη
Το πρόχειρο μου ένα πασάλειμμα
Και περιμένω το διάλειμμα

Μα δεν χτυπάει το κουδούνι
Κύριε επιστάτη είστε γουρούνι
Πάει να σπάσει το κρανίο μου
Και ζωγραφίζω το θρανίο μου

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από τη Feelgood Records.

Νέος δίσκος, με τίτλο 16 εν έτει 2016, μέσα στον οποίο ερμηνεύεις και ένα κομμάτι του Μάνου Λοϊζου. Θα μας μιλήσεις για τα κομμάτια που περιέχει και τις ιστορίες που μας αφηγείσαι;
«Εκτός του Κόκορα περιέχει και 10 καθημερινές ιστορίες που γράφτηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω ανάμεσα σε αυτά που έγραψα. Τα περισσότερα τραγούδια είναι πράγματα που έζησα εγώ, ενώ υπάρχουν και κάποιες ιστορίες που ήμουν απλά παρατηρητής».

Έχεις διαθέσει προηγούμενες δουλειές σου μέσω διαδικτύου, δωρεάν. Γιατί επιλέγεις να κυκλοφορήσει το νέο σου άλμπουμ μέσω δισκογραφικής εταιρείας;
«Κάθε εποχή είναι διαφορετική. Νομίζω πως ο κάθε δίσκος πήρε μόνος τον δρόμο του.

»Όταν αποφάσισα να κάνω το 16, ένιωσα πως πρέπει να κυκλοφορήσει στη μορφή που κυκλοφόρησε, κάτι που μόνος μου δεν θα μπορούσα να κάνω και εκεί ήρθε η συνάντηση με την Feelgood.

»Μέχρι τώρα, δεν έχω αισθανθεί να επεμβαίνει κάποιος αρνητικά, ούτε στην δουλειά μου, ούτε σε μένα. Έχουμε μια πάρα πολύ ωραία σχέση και μου αρέσει πολύ η συνεργασία με αυτήν την ομάδα».

Πώς ήσουν στα 16 σου, τι θυμάσαι από εκείνη την ηλικία; Ο Σπύρος των 30+ βρίσκει καθόλου τον 16χρονο εαυτό του, μέσα του;
«Βρίσκω μέσα μου όλες τις ηλικίες που πέρασα, αλλά εκείνη της αμφισβήτησης και του αυθορμητισμού, νομίζω είναι πιο έντονη. Αν και έχουν περάσει 20 χρόνια, πολλές φορές νιώθω σαν να μην έχει περάσει μια μέρα. Νομίζω πως ένα κομμάτι μου αρνήθηκε να με συνοδέψει ηλικιακά και έμεινε στα 16».

Στις συνεντεύξεις σου ένα πρόσωπο που αναφέρεις συχνά, είναι η μητέρα σου. Κλασική σχέση λατρείας μητέρας-γιου;
«Είναι μια φιλία που κρατάει πολλά χρόνια. Γνωριστήκαμε πριν πολλά χρόνια και μεγαλώσαμε μαζί. Γνωρίζουμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο και πολλές φορές δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε. Μοιραζόμαστε αγωνίες, χαρές, λύπες. Όταν η σχέση γίνεται σχέση μάνας-γιου, ξεκινάνε τα προβλήματα».

Θα ξαναέπιανες το ψαλίδι για να βιοποριστείς;
«Φυσικά. Αγαπάω πάρα πολύ την κομμωτική. Με το κομμωτήριο, σαν χώρο, έχω κάποια προβλήματα αλλά τα βρίσκουμε».

Θα ξαναγυρνούσες στα Γιάννενα; Πιστεύεις ότι πιο πολύ σου ταιριάζουν οι ρυθμοί της επαρχίας ή της μεγαλούπολης Αθήνας;
«Η Αθήνα μου αρέσει πολύ και δεν πιστεύω πως ολοκληρώσαμε ακόμα την σχέση μας. Τους ρυθμούς κάθε τόπου, τους προσαρμόζεις πάνω σου.

»Τώρα όσων αφορά στα Γιάννενα, αν και δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτος, νομίζω πως έχει τελειώσει αυτό που υπήρχε μεταξύ μας. Μου αρέσει να βλεπόμαστε αραιά και που, να τα λέμε για λίγο και να συνεχίζει ο καθένας το δρόμο του».

Σε κάθε τραγούδι σου υπάρχει το «σχόλιό» σου για όσα σε ενοχλούν. Τι σε ενοχλεί σήμερα, από όσα συμβαίνουν… ή δεν συμβαίνουν γύρω μας;
«Είναι τόσο μεγάλη η αδικία σε αυτόν τον κόσμο, που αν κάτσουμε να το αναλύσουμε δεν θα μας φτάσει ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος. Απλά, έχουμε αποτύχει σαν είδος. Καταστρέφουμε ό,τι υπάρχει γύρω μας».

Σε λογοκρίνουν;
«Δεν έχω νιώσει κάτι τέτοιο, ή μάλλον δεν θέλω να το δω. Σίγουρα υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά δεν φτάνουν να με επηρεάσουν».

Στο δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού τάχθηκες υπέρ του «Όχι». Ένα «Όχι» που έγινε «Ναι»… Πώς έβλεπες τότε τα πράγματα και πώς τώρα;
«Η εξουσία είναι κάτι άρρωστο και σχιζοφρενικό. Δεν την πίστεψα ποτέ. Την στιγμή του δημοψηφίσματος, ένιωσα για λίγο, πως μπορεί να μετράει η γνώμη του λαού.

»Δεν ξαφνιάστηκα ιδιαίτερα που το «Οχι» έγινε «Ναι». Στεναχωρήθηκα πολύ όμως, όταν είδα τους ανθρώπους να απογοητεύονται και να νομίζουν πως έχουν αυτοί την ευθύνη. Ο κόσμος, απλά παραπλανήθηκε. Η ευθύνη είναι αυτών που πούλαγαν ελπίδα».

Σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες σε καλούν να συμμετέχεις; Ο κόσμος θεωρείς ανταποκρίνεται;
«Νομίζω πως ο κόσμος είναι αρκετά ευαίσθητος στο προσφυγικό. Συμμετέχω και βλέπω πως και η ανταπόκριση του κόσμου είναι αρκετά μεγάλη. Όχι όσο μεγάλη, θα έπρεπε όμως. Θα έπρεπε να ενωθούμε όλοι με τους πρόσφυγες και να πιέσουμε να ανοίξουν τα σύνορα, να πάει ο κόσμος εκεί που πρέπει. Είναι άρρωστο να φεύγεις να γλιτώσεις από τον πόλεμο και να σε γυρνάνε πίσω. Είναι παράλογο να μην μπορείς να ταξιδέψεις την γη. Να σου κλείνουν το δρόμο. Να σε φυλακίζουν επειδή στον τόπο που έμενες κάνουν πόλεμο. Κάνουν πόλεμο αυτοί που σου κλείνουν τον δρόμο».

Τι έπεται στη συνέχεια, μετά την κυκλοφορία του νέου σου δίσκου;
«Μετά την κυκλοφορία ενός δίσκου έρχεται η αγωνία για τον επόμενο. Και μέχρι τη δημιουργία και κυκλοφορία του επόμενου, έχει live, παραστάσεις, θέατρα, ραδιόφωνα, καλοκαίρια και χειμώνες (περιμένω να φανείς)».

entertainment.in.gr