Ευτυχία Γιαννάκη: Εν δυνάμει είμαστε όλοι θύτες και θύματα…

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις; H Ευτυχία Γιαννάκη μιλά στο in.gr για το νέο της αστυνομικό μυθιστόρημα Στο πίσω κάθισμα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. Το βιβλίο αποτελεί την πρώτη ιστορία από τη σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων Η Τριλογία της Αθήνας, με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο.
Παράλληλα, ζητάμε από τη συγγραφέα να μας συνοψίσει το δεκάλογο του καλού αστυνομικού μυθιστορήματος.

«Γράφοντας αστυνομικά μυθιστορήματα μου αρέσει να δημιουργώ συνθήκες φόβου για να φέρνω στα μέτρα μου τους φόβους της καθημερινότητας και ιδεωδώς να τους αντιμετωπίζω. Αυτή θεωρώ ότι είναι η ηδονή του αστυνομικού μυθιστορήματος. Και είναι ίδια τόσο όταν γράφεις αστυνομικά μυθιστορήματα, όσο και όταν τα διαβάζεις».

Στο πίσω κάθισμα είναι ο τίτλος του νέου σας βιβλίου και αποτελεί το πρώτο μέρος της Τριλογίας της Αθήνας, με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο. Ποια υπόθεση ξετυλίγεται στο νέο σας βιβλίο και ποια θέματα σας απασχολούν σε αυτό;
«Ένας σκηνοθέτης βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο υπόγειο του Θεάτρου Πλάκας και ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος με την ομάδα του συστήνονται στο αναγνωστικό κοινό μέσω μιας υπόθεσης στην οποία θα χρειαστεί να ξετυλίξουν ένα κουβάρι κοινών μυστικών, συγκάλυψης και βίας στην καρδιά της σημερινής Αθήνας.
»Ταυτόχρονα, ο γιος του σαρανταπεντάρη Αστυνόμου συλλαμβάνεται με κατηγορίες που τον αναγκάζουν να βουτήξει στο δικό του οικογενειακό παρελθόν. Η πίεση του χρόνου και τα κλειστά στόματα θα αποδείξουν ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά για όσους βρέθηκαν στο πίσω κάθισμα. Σε μια κοινωνία όπου όλοι είναι ένοχοι, κάποιοι θα κληθούν να πληρώσουν το τίμημα, μεταξύ αυτών και ο Χάρης Κόκκινος, ενώ οι ανακρίσεις συνθέτουν μια τοιχογραφία των κατοίκων της Αθήνας που πρωταγωνιστεί στην ιστορία.
»Τα θέματα που με απασχολούν κυρίως είναι η συγκαλυμμένη βία που φέρνει κύκλους, η συλλογική ενοχή, το παρελθόν και όσα νομίζουμε ότι αφήσαμε πίσω μας, τα κοινά μυστικά, η επιπολαιότητα, η απλότητα των καθημερινών πραγμάτων, το χιούμορ μπροστά στο αποτρόπαιο και οι φόβοι μας όπως ξεδιπλώνονται μέσα στο γνώριμο περιβάλλον μιας πόλης που δεν αποτελεί απλά το σκηνικό της αστυνομικής ιστορίας, αλλά την ουσία της».

Πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου και τι προσφέρει σε εσάς η συγγραφή ή ανάγνωση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος;
«Ο τίτλος του βιβλίου είναι άρρηκτα δεμένος με την ουσία της υπόθεσης. Στο Πίσω Κάθισμα έχουμε βρεθεί όλοι ως παιδιά και κάποιοι θα βρεθούν σε αυτό ως ένοχοι.
»Η σύνδεση μιας εγκληματικής πράξης με το παρελθόν και αναζήτηση των αιτίων σε αυτό αποτελεί τον πυρήνα της συγκεκριμένης ιστορίας.
»Γράφοντας αστυνομικά μυθιστορήματα μου αρέσει να δημιουργώ συνθήκες φόβου για να φέρνω στα μέτρα μου τους φόβους της καθημερινότητας και ιδεωδώς να τους αντιμετωπίζω. Αυτή θεωρώ ότι είναι η ηδονή του αστυνομικού μυθιστορήματος. Και είναι ίδια τόσο όταν γράφεις αστυνομικά μυθιστορήματα, όσο και όταν τα διαβάζεις».

Η υπόθεση εκτυλίσσεται με φόντο τη σημερινή Αθήνα, σε μια γνώριμη κοινωνία γεμάτη στερεότυπα και ταμπού. Ποια εικόνα έχει η Ευτυχία Γιαννάκη για την Αθήνα όπου ζει και εργάζεται;
«Η Αθήνα είναι η πόλη μου και ιδιαιτέρως το κέντρο της όπου ζω και εργάζομαι και θα έλεγα ότι δεν αποτελεί απλώς το φόντο της ιστορίας. Κάποιος που θα διαβάσει το βιβλίο θα την δει πολλές φορές να έρχεται σε πρώτο πλάνο.
»Το ενδιαφέρον μου για την πόλη και τους κατοίκους της, καθώς και η εξέλιξή της σε βάθος χρόνου δεν φανερώνει παρά την επιμονή μου να κατανοήσω τις αλλαγές που υφίσταται ένα οικοδόμημα που τα τελευταία χρόνια μοιάζει να τρίζει συθέμελα. Είναι η εποχή που οι βεβαιότητες του παρελθόντος κλονίζονται, η ανομία και το χάος είναι διαρκώς παρόντα και ο κυρίαρχος κανόνας μοιάζει να είναι ότι δεν τηρείται κανένας κανόνας. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι αποτελεί ένα ιδανικό σκηνικό για την ανάπτυξη μιας αστυνομικής ιστορίας».

Η Αστυνομική Λογοτεχνία είναι ένα δημοφιλές και αγαπημένο είδος στο αναγνωστικό κοινό παγκοσμίως. Γιατί οι αναγνώστες αρέσκονται στο να διαβάζουν μανιωδώς αυτού του είδους τα μυθιστορήματα, κατά τη γνώμη σας; Αρκετές δολοφονίες και περιστατικά βία δεν διαβάζουμε στην καθημερινή ειδησεογραφία;
«Θεωρώ ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι η αφήγηση που φωτίζει όσα αποφεύγουμε να δούμε σε βάθος στην καθημερινότητά μας. Η ειδησεογραφική κάλυψη των θεμάτων και η ταχύτητα με την οποία εναλλάσσονται συχνά μας αφήνουν αμήχανους και γεμάτους απορίες και αυτά τα ερωτήματα είναι που συνήθως αναζητούν απαντήσεις σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
»Συχνά αμφισβητείται η βαρύτητα μιας αστυνομικής αφήγησης και για πολλά χρόνια τη θεωρούσαν ένα ελαφρό ανάγνωσμα. Ανήκω σε όσους πιστεύουν ότι η εξέλιξη αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια καταφέρνει να καθρεφτίσει τις κοινωνικές, ψυχολογικές ή ακόμη και φιλοσοφικές προεκτάσεις μιας ιστορίας με τρόπο άμεσο, γεγονός που την καθιστά δημοφιλή κατά την άποψή μου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό».

«Πόσο πιθανό είναι να δολοφονήσεις κάποιον, αντί να τον φιλήσεις; αναρωτήθηκε ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος», επιτρέψτε μου να σας θέσω, με τη σειρά μου, το ερώτημα που περιέχεται μέσα στο βιβλίο…
«Αν δεν πίστευα ότι είναι εξαιρετικά πιθανό δεν θα έγραφα αστυνομική λογοτεχνία. Θεωρώ ότι εν δυνάμει είμαστε όλοι θύτες και θύματα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Και είναι ακριβώς αυτό το ενδεχόμενο, να βρεθούμε στη μία ή στην άλλη θέση που δοκιμάζονται διαβάζοντας ή γράφοντας ένα αστυνομικό μυθιστόρημα».

Ποια είναι η «συνταγή» που ακολουθείτε για τη συγγραφή ενός αστυνομικού βιβλίου;
«Η συνταγή μου, αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι, είναι ότι επιχειρώ να δημιουργήσω αυτό που θα έβρισκα ενδιαφέρον ως ανάγνωσμα. Επειδή δεν έχω από την αρχή στο μυαλό την πλήρη εξέλιξη της υπόθεσης είναι σαν να παίζω μια παρτίδα σκάκι ενάντια στον εαυτό μου από σελίδα σε σελίδα, από κεφάλαιο σε κεφάλαιο».

Διαβάζετε ελληνική αστυνομική λογοτεχνία;
«Διαβάζω τόσο ελληνική, όσο και ξένη αστυνομική λογοτεχνία και νιώθω ότι στο μέλλον η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία μπορεί να δώσει σημαντικά έργα, δεδομένου ότι οι συνθήκες στις οποίες ζούμε ως χώρα τα τελευταία χρόνια, συνθήκες αστάθειας, ανασφάλειας, ανομίας θα αποτελέσουν ενδεχομένως ένα πρόσφορο έδαφος για προβληματισμό και για ανάπτυξη αστυνομικών ιστοριών».

Τι άλλο θα περιλαμβάνει λοιπόν Η Τριλογία της Αθήνας και πότε περιμένουμε τα επόμενα δυο βιβλία;
«Αυτό είναι επτασφράγιστο μυστικό, ένας γρίφος τον οποίο καλούμαι να λύσω αυτόν τον καιρό ετοιμάζοντας την δεύτερη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Χάρη Κόκκινο.
»Όσον αφορά τον χρόνο, θεωρώ ότι τα αντανακλαστικά των Εκδόσεων Ίκαρος δεν θα δυσαρεστήσουν ακόμη και τους πιο ανυπόμονους αναγνώστες».

Ο δεκάλογος ενός καλού αστυνομικού μυθιστορήματος, από τη συγγραφέα Ευτυχία Γιαννάκη:

1. Είναι σημαντικό να υπάρχει μια καθαρή κεντρική ιδέα που περιλαμβάνει την ουσία της υπόθεσης και τον λόγο για τον οποίο αξίζει να ειπωθεί ή να διαβαστεί η ιστορία.

2. Οι χαρακτήρες, τόσο οι κύριοι όσο και οι δευτερεύοντες, πρέπει να είναι ολοκληρωμένοι, ώστε ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση ότι πρόκειται για ανθρώπους που θα μπορούσε να συναντήσει γύρω του και όχι για κατασκευές ή για καρικατούρες.

3. Η πλοκή πρέπει να είναι ενδιαφέρουσα και πειστική ως προς την εξέλιξή της. Ιδεωδώς θα πρέπει να είναι τόσο ενδιαφέρουσα ώστε ο αναγνώστης να μην μπορεί να αφήσει το βιβλίο από τα χέρια του.

4. Η ατμόσφαιρα, το περιβάλλον, το σκηνικό πρέπει να δίνονται με τρόπο που καθιστά κατανοητές τις συνθήκες για την τέλεση του εγκλήματος και τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ενισχύοντας την ανάπτυξη της ιστορίας.

5. Οι μέθοδοι διαλεύκανσης της υπόθεσης πρέπει να είναι πειστικές και να αντέχουν στην κριτική ενός έξυπνου και εξοικειωμένου με τους αστυνομικούς γρίφους αναγνώστη.

6. Οι κοινωνικές, ψυχολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις της ιστορίας πρέπει να δίνονται με εύληπτο τρόπο, χωρίς ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση ότι καθυστερεί η δράση.

7. Η ισορροπία ελαφρότητας και βάρους στην αφήγηση, ακόμη και το χιούμορ μπροστά στο αποτρόπαιο, μπορούν να φωτίσουν μια αστυνομική ιστορία με ιδιαίτερο τρόπο και κατά την άποψή μου πρέπει να επιδιώκεται.

8. Η λύση καλό είναι να μην έρχεται από σύμπτωση ή από έναν από μηχανής θεό, ενώ τα κίνητρα πρέπει να αιτιολογούνται σε βάθος

9. Πρέπει να δοκιμάζεται ο τρόπος σκέψης και η ηθική του αναγνώστη, καλούμενος ο ίδιος να δώσει απαντήσεις σε σύνθετα ζητήματα ή προβληματισμούς.

10. Κλείνοντας το βιβλίο ο αναγνώστης πρέπει να έχει την αίσθηση ότι θα ήθελε να διαβάσει ένα ακόμη βιβλίο από τον ίδιο συγγραφέα.

entertainment.in.gr