Παναγιώτης Μάργαρης: Οι άνθρωποι των τεχνών πρέπει να βγούμε από το καβούκι μας

Eπιμέλεια: Τζωρτζίνα Ντούτση

Έχοντας στο ενεργητικό του 14 προσωπικούς δίσκους, πολλά μουσικά βραβεία και περισσότερες από 1.500 συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ο «μάγος της κιθάρας» Παναγιώτης Μάργαρης, θα πραγματοποιήσει μια ξεχωριστή συναυλία στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου, ταξιδεύοντας το κοινό με τις νότες της κλασικής του κιθάρας, ενώ μερικές ημέρες αργότερα (21/09), θα βρεθεί στο ανοιχτό Δημοτικό θέατρο Άλσους Ηλιούπολης Δημήτρης Κιντής, κλείνοντας την καλοκαιρινή του περιοδεία.

Σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με την κιθάρα;
«Γύρω στα 18 μου. Ήταν ένα κομβικό σημείο για εμένα, διότι τελειώνοντας το σχολείο κατάλαβα ότι θέλω να γίνω μουσικός. Έχοντας πια περισσότερο χρόνο για μελέτη, άρχισα να βελτιώνομαι σε γοργούς ρυθμούς και να ανακαλύπτω τη μοναδική μαγεία της κλασικής κιθάρας. Όσο περισσότερο μελετούσα, άνοιγαν διάπλατα μπροστά μου ορίζοντες και επιθυμίες να φτάσω ψηλά σε τεχνικό αλλά και σε καλλιτεχνικό επίπεδo».

Αληθεύει ότι παίζετε ακόμα με την κιθάρα που σας αγόρασε ο πατέρας σας, μια Jose Ramirez 1A του 1977; Τι σημαίνει αυτή η κιθάρα για εσάς;
«Ναι είναι αλήθεια. Σε όσες συναυλίες εμφανίζομαι χωρίς μικροφωνική ενίσχυση, παίζω πάντα με αυτήν την κιθάρα. Το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είναι πια μέρος του εαυτού μου. Με την Jose Ramirez έχω πραγματοποιήσει εκατοντάδες συναυλίες, έχω ηχογραφήσει όλες τις δισκογραφικές μου δουλειές και αποτελεί για εμένα σχέση ζωής. Είναι μια υπέροχη κιθάρα η οποία συνδυάζει την ισπανική κουλτούρα με την κλασική μουσική και με βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο».

Αν σας ζητούσα να μου δώσετε το δικό σας ορισμό για την μουσική. Ποιος θα ήταν αυτός;
«Η μουσική είναι για εμένα πάθος, έρωτας, αγάπη και ομορφιά. Είμαι σίγουρος ότι χωρίς αυτήν, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός και σίγουρα αφόρητος. Συμβουλεύω όλους τους ανθρώπους να εντάξουν σε καθημερινή βάση στη ζωή τους, την ακρόαση καλής μουσικής. Δεν υπάρχει πιο ισχυρό φάρμακο για την ψυχή και το μυαλό από τη μουσική».

Σας αποκαλούν «μάγο» της κιθάρας; Αυτό σας αγχώνει για τα μελλοντικά επαγγελματικά σας βήματα;
«Όχι δεν με αγχώνει καθόλου. Αντίθετα με κολακεύει και φυσικά μου δίνει κουράγιο και δύναμη, ώστε να συνεχίσω ακόμα πιο παθιασμένα να διαδίδω αυτό το μοναδικά υπέροχο όργανο στο ευρύ κοινό μέσω των συναυλιών μου και της δισκογραφίας μου».

Έχετε σπουδαίες συνεργασίες στο βιογραφικό σας. Υπάρχει κάποια από αυτές που ξεχωρίζετε;
«Από όλες τις συνεργασίες μου νιώθω ότι αποκόμισα πολύ σημαντικά οφέλη. Θα ξεχωρίσω αυτές με τον Al Di Meola, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και τον Σταμάτη Κραουνάκη. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες με τους οποίους θέλω να συνεργαστώ στο μέλλον. Έλληνες και ξένοι. Δεν σταματώ ποτέ να ονειρεύομαι και να επιδιώκω σπουδαίες συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες. Πάντα με βασικότερο σημείο αναφοράς, την καλλιτεχνική χημεία και τον αλληλοσεβασμό».

Διδάσκετε σε νέους ανθρώπους; Πιστεύετε στο ταλέντο ή στη σκληρή δουλειά;
«Ασχολούμαι με τη διδασκαλία επικουρικά, λόγω πολύ περιορισμένου χρόνου. Όλοι μου οι μαθητές είναι άνθρωποι πολύ συνειδητοποιημένοι και έρχονται σε εμένα έχοντας καταλάβει ότι θα υπάρξει μεταξύ μας πολύχρονη και διαχρονική σχέση με κοινό σκοπό την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Το να φτάσει κάποιος σπουδαστής στο σημείο να εξεταστεί σε διπλωματικές εξετάσεις, απαιτεί γύρω στα δώδεκα χρόνια σκληρής και πειθαρχημένης μελέτης. Είναι ένας μακρύς δρόμος, γεμάτος όμως μοναδικές εμπειρίες και ευτυχισμένες στιγμές. Το ταλέντο αποτελεί το 50% και η σκληρή δουλειά το άλλο 50%. Αν λείπει κάτι από τα δύο προκύπτει αδιέξοδο. Για να φτάσει κάποιος σπουδαστής να θεωρηθεί καλλιτέχνης παγκοσμίου επιπέδου, θα πρέπει να ξεπερνά το 95% αθροίζοντας ταλέντο και πειθαρχημένη μελέτη».

Ποιο θα θεωρούσατε ως πλέον κομβικό σημείο της πορείας σας έως τώρα;
«Νομίζω ότι το πλέον κομβικό σημείο ήταν το 2010. Ήταν η χρονιά όπου αποχώρησα από το κιθαριστικό ντουέτο με τον Νότη Μαυρουδή, το οποίο επί 15 ολόκληρα χρόνια υπηρέτησα με όλη μου την ψυχή. Με τον Μαυρουδή ηχογραφήσαμε έξι πολύ επιτυχημένα άλμπουμ τα οποία εντάχθηκαν στη δισκογραφική σειρά Café de l’ art. Επίσης πραγματοποιήσαμε μαζί εκατοντάδες συναυλίες. Όμως φτάνοντας στο 2010, άρχισα να νιώθω τη φθορά και την καλλιτεχνική επανάληψη η οποία δεν οδηγούσε πουθενά. Φεύγοντας λοιπόν από αυτήν τη συνεργασία άνοιξαν μπροστά μου μεγάλοι ορίζοντες, μπόρεσα και έκανα τα δικά μου βήματα ως αυτόνομος πλέον καλλιτέχνης και η καριέρα μου από τότε κι έπειτα έχει κατακόρυφη άνοδο».

Με αφορμή τη δισκογραφική σας δουλειά Rock of mysoul τι σημαίνει «ροκ» για εσάς και πόσο ροκ τύπος είστε εσείς προσωπικά;
«Για εμένα «ροκ» σημαίνει να ζεις μια ζωή χωρίς καθωσπρεπισμούς και συμβατικές σχέσεις. Να τολμάς και να ρισκάρεις για τα όνειρά σου, να σε ενδιαφέρει η δική σου εξέλιξη και όχι να φθονείς την εξέλιξη του άλλου και γενικότερα να μην είσαι δήθεν, αλλά αυστηρά ο εαυτός σου. Γενικότερα έχω συνδυάσει τη «ροκ» κουλτούρα με την ελευθερία της ψυχής, του πνεύματος και με το πάθος για εξέλιξη. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές είμαι ροκ τύπος, διότι ποτέ μου δεν μου άρεσε ο συμβιβασμός, το βόλεμα και η καταπίεση».

Πέρα από τις προσωπικές σας συνθέσεις, πώς επιλέγετε τα κομμάτια που διασκευάζετε στους δίσκους σας, όπως στο Με τη μαγεία της κιθάρας; Περιμένατε την εμπορική απήχηση που είχε αυτός ο δίσκος;
«Η επιλογή των κομματιών συνήθως γίνεται αυθόρμητα και έχει να κάνει με μουσικές που μου αρέσουν πολύ και που θεωρώ ότι θα αναδειχτούν ακόμα περισσότερο μέσω του μαγικού ήχου της κλασικής κιθάρας. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν αισιόδοξος, αλλά δεν περίμενα ότι ο δίσκος αυτός θα φτάσει να παραμείνει για εβδομάδες στο top 5 των επίσημων charts της δισκογραφίας. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά στην Ελλάδα για κιθαριστικό άλμπουμ και σίγουρα μου δίνει τεράστια δύναμη ώστε να συνεχίσω με πάθος και δημιουργικότητα».

Ποια είναι η γνώμη σας για το μουσικό κοινό στην Ελλάδα;
«Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι αγαπούν την καλή μουσική και τις τέχνες. Ο κόσμος έχει αρχίσει να βαριέται την υποκουλτούρα και τις νυχτερινές πίστες και σιγά σιγά κάνει στροφή προς την αληθινή μουσική. Τουλάχιστον αυτό βλέπω εγώ στις συναυλίες μου. Σε αυτές τις μίζερες και στρεσογόνες εποχές που ζούμε στην Ελλάδα, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από πλούσια συναισθήματα και «βαθιά ψυχή» όσο ποτέ άλλοτε».

Νομίζετε ότι τα social media βοηθούν τους δημιουργούς;
«Ναι φυσικά. Εγώ διατηρώ τρία προφίλ στο facebook και μια σελίδα η οποία απαρτίζεται από δεκάδες χιλιάδες θαυμαστές. Επικοινωνώ συχνά με τους φίλους ακροατές και απαντώ σε όλα τα μηνύματα. Είμαι της άποψης ότι διανύουμε μια εποχή, όπου οι καλλιτέχνες πρέπει να έρθουν κοντά με το κοινό τους. Οι άνθρωποι των τεχνών, πρέπει να κρατήσουμε τον πήχη ψηλά και να βγούμε από το καβούκι μας. Να ενταχθούμε στο κοινωνικό σύνολο το οποίο αυτή τη στιγμή υποφέρει και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε όρθια αυτή τη χώρα».

Στις 8 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστείτε στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας. Πείτε μας γι αυτή την ξεχωριστή βραδιά.
«Είναι πράγματι μια ιδιαίτερη συναυλία, μιας και ο συγκεκριμένος χώρος πλημμυρίζει από μια μεταφυσικά γοητευτική ενέργεια και αύρα… Ένας υπέροχος Πύργος, γεμάτος μνήμες και αισθήσεις μιας άλλης εποχής. Βρίσκεται στην Παλαιά Πεντέλη και κοσμεί την Αττική. Θα παρουσιάσω κατά κύριο λόγο κομμάτια από τις δισκογραφικές μου δουλειές Rock of my soul και Με τη μαγεία της κιθάρας, δικές μου συνθέσεις καθώς και τραγούδια μεγάλων ελλήνων και ξένων δημιουργών. Μαζί μου θα βρεθεί επί σκηνής μια εξαιρετική και ανερχόμενη ερμηνεύτρια, η Τέτη Κασιώνη. Ανυπομονώ να ενώσω τους ήχους της κιθάρας μου με τον ιδιαίτερα φορτισμένο ενεργειακά πύργο Δουκίσσης Πλακεντίας».

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
«Στις 21 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστώ στο Φεστιβάλ Ηλιούπολης και συγκεκριμένα στο ανοιχτό Δημοτικό θέατρο Άλσους Ηλιούπολης Δημήτρης Κιντής, κλείνοντας έτσι την καλοκαιρινή μου περιοδεία. Έπειτα θα ακολουθήσει ένας μήνας ξεκούρασης και στη συνέχεια αρχίζει μια σειρά από μεγάλες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».

entertainment.in.gr