Συνέντευξη: Μαρία Πετροπούλου

Ένα ιδιαίτερο πλάσμα επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με το χώρο και το χρόνο. Μεταμορφώνεται, γελοιοποιείται και χρησιμοποιεί το σώμα του ως το βασικό πυλώνα επικοινωνίας, ως το μέσο όλων των αποκαλύψεων.

Αυτό το πλάσμα είναι ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και μέσω της παράστασης RELIC ευελπιστεί να αντικρίσει ο κάθε θεατής το είδωλό του. «Αυτός δεν είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους πηγαίνουμε θέατρο;» αναρωτιέται ο ίδιος.

Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης μιλά στο in.gr για την πολυσυζητημένη αυτή παράσταση, που επιδιώκει να δοκιμάσει τα όρια του κοινού και του περφόρμερ ταυτόχρονα. Το RELIC, μετά την επιτυχημένη περιοδεία του στο εξωτερικό (18 διεθνή φεστιβάλ σε 10 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες) και μόλις ένα μήνα πριν ταξιδέψει στο Barbican του Λονδίνου, έρχεται στο BIOS, για λίγες μόνο παραστάσεις.

«Η περφόρμανς είναι ένα ανοιχτό ποίημα προς ερμηνεία και δημιουργία» δηλώνει ο ηθοποιός, ενώ τονίζει ότι κατανοεί τις κατηγορίες στις οποίες αναγκαζόμαστε πολλές φορές να εντάσσουμε τα πράγματα, αλλά ο ίδιος παραμένει ένθερμος οπαδός των ανοιχτών σχημάτων.

Χρησιμοποιεί την έννοια της μεταμόρφωσης συχνά, μιας που πιστεύει ότι η μεταμόρφωση είναι χαραγμένη στο DNA μας. «Τίποτα γύρω μας δε μένει ίδιο, ο ρυθμός είναι αργός».

Τι είναι το RELIC; Πώς θα το περιγράφατε στους θεατές; Να υποθέσω ότι σκόπιμα δεν ανήκει σε μια συγκεκριμένη κατηγορία;
Μου αρέσει να λέω ότι το RELIC είναι ένα ανοιχτό ποίημα προς ερμηνεία, ποίημα με την έννοια της κατασκευής, της δημιουργίας. Δεν μου αρέσει η κατηγοριοποίηση εν γένει και ο,τιδήποτε κλείνει το νόημα στην τέχνη. Καταλαβαίνω απόλυτα τους μηχανισμούς που μας καλούν — είτε για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας είτε για να επικοινωνήσουμε κάτι — να μας ωθούν στο να βάζουμε ταμπέλες: χορός, θέατρο, κωμωδία, δράμα κτλ, ωστόσο παραμένω ένθερμος οπαδός των ανοιχτών σχημάτων.

Η ιστορία της παράστασης είναι η ιστορία «ενός προσώπου, όσο κι ενός τόπου». Το πρόσωπο και ο τόπος στα οποία αναφέρεστε, είναι αφηρημένα; Δηλαδή, μπορεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να «δει» τον εαυτό του και τον τόπο του;
Στο θέατρο, πάμε για πολλούς λόγους και ένας από αυτούς είναι για να αντικρίσουμε το είδωλό μας. Δεν το κρύβω ότι αυτό με απασχόλησε στο RELIC αν και θα ήθελα περισσότερο να οδηγηθώ στη δημιουργία έργων που το ‘αντίκρισμα’ αυτό να μπορεί να γίνεται σε δεύτερο και σε τρίτο χρόνο. Να λειτουργεί, δηλαδή, με έναν υπόγειο τρόπο βαθιά και υποσυνείδητα.

Η παράσταση έχει παρουσιαστεί παγκοσμίως. Την «πλάθετε» κάθε φορά, ανάλογα με τα δεδομένα κάθε πόλης;
Τα φεστιβάλ που μας καλούν έχουν διεθνή χαρακτήρα και το κοινό τα επιλέγει για αυτόν τον λόγο, οπότε δεν έχουμε στο νου μας κάτι τέτοιο. Αυτό, όμως, που γίνεται συχνά είναι ότι διαμορφώνουμε την παράσταση στον εκάστοτε χώρο εκμεταλλευόμενοι τις ιδιαιτερότητες του και αφομοιώνοντας αυτές στην παράσταση. Αυτό με ιντριγκάρει πολύ και κρατά την φαντασία μου ζωντανή.

Έντονη είναι η έννοια της μεταμόρφωσης στο έργο. Εσείς «μεταμορφώνεστε»; Στη σκηνή, αλλά και στη ζωή σας;
Η μεταμόρφωση είναι χαραγμένη στο DNA μας, είναι γύρω μας, τίποτα δεν μένει ίδιο. Ο ρυθμός της απλώς είναι αργός και αντιστεκόμαστε να αποδεχτούμε ότι είμαστε μεταβλητοί και ευάλωτοι. Στα έργα μου παίζω με το μέγεθος της μεταμόρφωσης και την ταχύτητα αυτής, κάτι που μπορεί να ξαφνιάσει ή και να προκαλέσει γέλιο.

Το χιούμορ λειτουργεί θεραπευτικά;
Ως ένα βαθμό σίγουρα. Όταν καταφέρνεις να αποστασιοποιηθείς από τον μικρόκοσμό σου και να δεις σαν τρίτος την ύπαρξή σου ακόμη και το πιο δυσβάσταχτο γεγονός κρύβει ένα μειδίαμα. Οι ζωές μας από απόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από άπειρες κατασκευασμένες, δήθεν σημαντικές και απαραίτητες, αποφάσεις. Αυτό γίνεται προκειμένου να περάσει ο χρόνος όσο λιγότερο μάταια γίνεται. Δεν ελαφραίνει η ψυχή όταν μπορείς να γελάς με αυτή την ειρωνεία και να συνεχίζεις έτσι το ανορθόδοξο αυτό παιχνίδι;

Το σώμα είναι το βασικό εργαλείο έκφρασης; Μπορεί να αποκαλύψει ή και να κρύψει πράγματα;
Μόνο να αποκαλύψει μπορεί— σε όποιον έχει μάτια να το δει. Και εδώ μιλώ για όλους: έχοντες και μη έχοντες όραση.

Λέτε ότι η «μαγεία δημιουργείται από το τίποτα». Τι είναι μαγικό για εσάς;
Μαγικό λέω το απίστευτο, αυτό που γίνεται μπροστά στα μάτια σου και δεν θες να το πιστέψεις, αυτό που σε παραμυθιάζει ακόμη κι αν ο εγκέφαλός σου καταλαβαίνει τους μηχανισμούς του μάγου.

Είναι η τέχνη μια μορφή «ψυχοθεραπείας» και αντιμετώπισης όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας; Μια διέξοδος;
Η λέξη διέξοδος νομίζω είναι ουτοπική, εκτός κι αν μιλάμε για τον θάνατο. Δεν ξέρω ακριβώς τη λειτουργία της ψυχοθεραπείας πάντως έχω την αίσθηση ότι η τέχνη απλά μας βοηθά να κρατάμε ζωντανή και ειλικρινή τη σύνδεση με την ύπαρξή μας.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τετάρτη 14, 21, 28 Δεκεμβρίου στις 21.00 & 22.00 (6 παραστάσεις)
Διάρκεια παράστασης: 40 λεπτά

BIOS
Πειραιώς 84, Αθήνα
Τηλ: 210 34 25 335
www.bios.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
www.euripides.info
www.facebook.com/euripides.osmosis

entertainment.in.gr

Headlines