Αγγελική Στελλάκη

Χορέψαμε κάτω από τα αστέρια με τον Ράιαν Γκόσλινγκ και την Έμμα Στόουν, μάθαμε ότι ο Θεός ζει στις Βρυξέλλες, ακούσαμε όλους τους χαρακτήρες του Anomalisa να μιλούν με την ίδια φωνή, γελάσαμε και προβληματιστήκαμε με το «Μεγάλο Σορτάρισμα».

Το in.gr επιλέγει τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές της χρονιάς, τις ταινίες, τις ατάκες, τις σκηνές που ξεχώρισαν και θυμάται τι είπαν στο in.gr ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι.

Οι τάσεις (και οι ταινίες)

Μέσα στο 2016 τα μιούζικαλ επέστρεψαν θριαμβευτικά. Το «La La Land» ήρθε στο τέλος της χρονιάς και μάς έκλεψε την καρδιά για να αφηγηθεί μία ρομαντική ιστορία που εκτυλίσσεται σε μία «σκληρή» πόλη, το Λος Άντζελες. Πριν από αυτό, οι αδελφοί Κοέν απέτισαν και εκείνοι τον δικό τους φόρο τιμής στο κλασικό Χόλιγουντ με το «Χαίρε Καίσαρ» (και τον Τσάνινγκ Τάτουμ ντυμένο ναύτη να επιδίδεται σε χορευτικές φιγούρες), ενώ το «Sing Street» υπήρξε ένα διαφορετικό είδος μιούζικαλ: ένας έφηβος φτιάχνει ένα συγκρότημα στο Δουβλίνο της δεκαετίας του 1980 και προσπαθεί να εντυπωσιάσει το κορίτσι που του αρέσει.

Καλή χρονιά και για το animation -για ενήλικους και ανήλικους. Η «Ζωούπολη» ήταν ένα μάθημα στην ισότητα, ενώ «Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές» υπήρξε ένα εντυπωσιακότατο ασιατικό παραμύθι. Το Ψάχνοντας τη Ντόρι μάλλον απογοήτευσε τους ορκισμένους φαν του Νέμο. Ήταν τα animation για ενηλίκους εκείνα που γοήτευσαν περισσότερο. «Η Κόκκινη Χελώνα» που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες είναι ένα βωβό παραμύθι για τη μοναξιά και την αγάπη, ενώ στο «Πάρτι με… λουκάνικα» ο Σεθ Ρόγκεν δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο. Και ο Τσάρλι Κάουφμαν μάς έκλεψε την καρδιά με το «Anomalisa», μία ταινία για την αποξένωση και το ανικανοποίητο (θέματα που τον έχουν απασχολήσει και σε άλλες ταινίες του).

Κάποιοι μπορεί να το θεώρησαν υπερτιμημένο, όμως το «Μεγάλο Σορτάρισμα» του Άνταμ ΜακΚέι υπήρξε μια αστεία και διεισδυτική ματιά στη «φούσκα» των ακινήτων στις ΗΠΑ. Η ταινία διαθέτει ένα εξαιρετικό καστ και δικαίως κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου -υποψιαζόμαστε αυτό οφείλεται στις «βινιέτες» που στάζουν ειρωνεία.

To «Aferim!» δεν είναι ταινία του 2016, αλλά στην Ελλάδα το είδαμε στις αίθουσες μέσα στο 2016. Ένα ιδιαίτερο ρουμάνικο γουέστερν με πολύ χιούμορ. Καλή χρονιά για την κωμωδία που εκφράστηκε μέσα από ταινίες όπως «Η Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη» του Ζακό Βαν Ντορμαέλ και τα «Πάρτι με Λουκάνικα» που ήδη αναφέραμε.

Φυσικά, η μανία με τους σούπερ ήρωες συνεχίστηκε και φέτος με μάλλον μέτρια αποτελέσματα. Το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» ήταν μαζί με το «Deadpool» οι πιο ενδιαφέρουσες απόπειρες, ενώ τα «Doctor Strange» και «X-Men: Απόκαλιψ» είχαν καλές στιγμές. Απογοήτευσε το «Batman v. Superman».



Τα πρόσωπα

Τριπλή επιτυχία φέτος για τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Ο ηθοποιός πρωταγωνίστησε στο «Μεγάλο Σορτάρισμα», μία ειρωνική και διεισδυτική ματιά στην «φούσκα» των ακινήτων και στα «στοιχήματα» που παίχτηκαν πάνω της, συνέχισε με την κωμωδία «Nice Guys» όπου ένωσε τις δυνάμεις του με τον Ράσελ Κρόου, ενώ έκλεισε τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο, με την εμφάνισή του στο «La La Land» του Ντέμιαν Σαζέλ. Μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου πρέπει να θεωρείται μάλλον δεδομένη.

Ναι, το ξέρουμε ότι ο Deadpool δεν είναι πραγματικός άνθρωπος, αλλά ήταν σίγουρα η περσόνα που απασχόλησε περισσότερο τα κινηματογραφικά media. Παιχνιδιάρης, αθυρόστομος και ισοπεδωτικός, ο ήρωας της Marvel σημείωσε τεράστια επιτυχία στη μεγάλη οθόνη, αλλά συνεχίζει να απασχολεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με συνεντεύξεις, λίστες και προκλητικές δηλώσεις.

Με διπλό ρόλο, η Έιμι Άνταμς διεκδικεί Όσκαρ ερμηνείας με αξιώσεις. Στο Arrival ερμηνεύει μια γλωσσολόγο που καλείται να επικοινωνήσει με εξωγήινους, ενώ στα Νυκτόβια Πλάσματα (που θα τα δούμε στην Ελλάδα με την έλευση της νέας χρονιάς) είναι μία καλλιτέχνης που δέχεται το προσχέδιο του βιβλίου του πρώην συζύγου της. Δύο διαφορετικοί ρόλοι, δύο διαφορετικές -αλλά εξίσου υπέροχες- ερμηνείες.

Δεν είναι άδικο να πούμε ότι η χρονιά του Άνταμ Ντράιβερ δεν είναι φέτος, αλλά τα τελευταία χρόνια (και θα είναι και τα επόμενα χρόνια). Στην πραγματικότητα, φέτος εμείς τον είδαμε μόνο στον «Εκλεκτό της Νύχτας», αλλά ακούγαμε συνέχεια γι’ αυτόν. Κι αυτό γιατί το 2015 «έφυγε» με τον ίδιο να ερμηνεύει τον Κάιλο Ρεν στο «Star Wars: Η Δύναμη Ξυπνάει» και η χρονιά συνεχίστηκε με το «Paterson» του Τζιμ Τζάρμους (το οποίο δεν έχει ακόμη προβληθεί στην Ελλάδα), ενώ αναμένεται η συμμετοχή του στη «Σιωπή» του Μάρτιν Σκορσέζε και η επιστροφή του ως Κάιλο Ρεν στο επεισόδιο 8 του Star Wars.

Μπορεί ο Μάκης Παπαδημητρίου να είναι αγαπημένο πρόσωπο του ελληνικού σινεμά, με εμφανίσεις σε πολλές πρόσφατες ελληνικές παραγωγές (Suntan, Τέλειοι Ξένοι, Πλατεία Αμερικής, Chevalier), αλλά είναι η συμπρωταγωνίστριά του στο Suntan, Έλλη Τρίγκου εκείνη που έκλεψε τα βλέμματα στην ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου.

Οι Ατάκες

«Δηλαδή μου λες ότι έκανες μια ταινία πορνό όπου η ιστορία ήταν το ζήτημα;» (Ράιαν Γκόσλινγκ, The Nice Guys).

«Αυτό είναι ένα μεγάλο σπίτι. Είναι παράξενο που βλέπω μόνο εσάς τους δύο. Λες και το στούντιο δεν είχε να πληρώσει κάποιον άλλο Χ-Man» (Ο Deadpool δεν διστάζει να αστειευτεί ακόμα και με τους άλλους ήρωες της Marvel).

«Δόκτωρ Στρέιντζ: Τι είναι αυτό; Το μάντρα μου;
Μπάρον Μόρντο: Ο κωδικός του wi-fi. Δεν είμαστε βάρβαροι» (Doctor Strange)

«Κάθε έθνος έχει τον σκοπό του. Οι εβραίοι να κλέβουν, οι Τούρκοι να κάνουν κακό, εμείς οι Ρουμάνοι να αγαπάμε και να υποφέρουμε όπως ο Χριστός. Και κάθε έθνος έχει τις συνήθειές του. Οι εβραίοι διαβάζουν πολύ, οι Έλληνες μιλάνε πολλοί, οι Τούρκοι έχουν πολλές γυναίκες. Οι Άραβες έχουν πολλά δόντια. Οι Γερμανοί καπνίζουν πολύ, οι Ούγγροι τρώνε πολύ, οι Ρώσοι πίνουν πολύ, οι Άγγλοι σκέφτονται πολύ, στους Γάλλους αρέσει η μόδα πολύ, οι Αρμένιοι είναι τεμπέληδες, οι Κιρκάσιοι φορούν πολλή δαντέλα, οι Ιταλοί λένε πολλά ψέματα, οι Σέρβοι κλέβουν πολύ, οι τσιγγάνοι τρώνε ξύλο» (Ένας ιερέας επιδίδεται σε ένα παραλήρημα γεμάτο στερεότυπα, στο ρουμάνικο γουέστερν Aferim!)

Σκηνές

Οι δημόσιες υπηρεσίες στη Ζωούπολη είναι γεμάτες από… βραδύποδες. Και μάλιστα ένας από τους βραδύποδες που δουλεύουν εκεί έχει το όνομα Flash (αστραπή).

Ο Ρέιφ Φάινς κουνιέται υπό τους ρυθμούς του «Emotional Rescue» των Rolling Stones σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες τις χρονιάς (A Bigger Splash).

Ο Ρέιφ Φάινς (ξανά) ερμηνεύει στο «Χαίρε Καίσαρ!» των αδελφών Κοέν έναν σκηνοθέτη που φτάνει στα όριά του όταν προσπαθεί να μάθει σε έναν ηθοποιό που έχει συνηθίσει να παίζει τον καουμπόη να κάνει έναν πιο… εκλεπτυσμένο ρόλο. «Would that it were so simple!» (Χαίρε, Καίσαρ!)

Η πρώτη εμφάνιση του Νταρθ Βέιντερ στο Rogue One: A Star Wars Story. Ένας κακός που μάς είχε λείψει.

Για πολύ ώρα σκέφτεσαι ποιο θα μπορούσε να ήταν το φινάλε του «Πάρτι με… λουκάνικα». Ο Σεθ Ρόγκεν απαντά με ένα… όργιο.

H Μάργκο Ρόμπι μάς εξηγεί οικονομικούς όρους μέσα σε μία μπανιέρα, πίνοντας σαμπάνια. Ιδιοφυές εύρημα από τον Άνταμ ΜακΚέι (Το Μεγάλο Σορτάρισμα).

Ράιαν Γκόσλινγκ και Έμμα Στόουν φαντάζονται ένα διαφορετικό μέλλον σε χρόνο-ρεκόρ (La La Land).

H εργασιομανής κόρη κάνει πάρτι… γυμνιστών. Σε όλα αυτά προσθέστε έναν Τόνι Έρντμαν με παραδοσιακή βουλγάρικη στολή για μία από τις πιο αστείες σκηνές της χρονιάς (Τόνι Έρντμαν).

Η σύζυγος αρχίζει να παίζει με τον υπολογιστή του πάτερ φαμίλια (και Θεού) στην Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη.

Ο Κούμπο ζωντανεύει μια ιστορία και μαγεύει το κοινό του με τις χορδές της κιθάρας του (Ο Κούμπο και οι Δύο Χορδές).

Τι μας είπαν μέσα στο 2016

Το in.gr μίλησε με σκηνοθέτες, ηθοποιούς, παραγωγούς. Ιδού μερικά από τα πράγματα που μας είπαν:

Μάικλ Φασμπέντερ, ηθοποιός: «Δεν πιστεύω ότι η δουλειά αυτή θα είναι πάντα εκεί ή ότι εγώ θα την κάνω για πάντα. Το Plan B μου είναι η κινηματογραφική βιομηχανία. Είμαι τυχερός που έχω φτιάξει μια εταιρεία παραγωγής και μπορώ να αναπτύσσω σενάρια και σχέδια ταινιών. Ελπίζω ότι έχουμε δημιουργήσει μια πλατφόρμα για νέους σκηνοθέτες, σεναριογράφους και ηθοποιούς. Θα ήθελα κάποτε να δοκιμάσω την πρόκληση της σκηνοθεσίας.»

Ρόμπιν Ράιτ, ηθοποιός: «Η πραγματικότητα είναι πιο παράξενη και από τη μυθοπλασία. Εμείς γυρίζουμε ένα πολιτικό δράμα και πρόκειται για μυθοπλασία, αλλά βλέπει κανείς τι υπάρχει εκεί έξω…»


Αριάν Λαμπέντ, ηθοποιός: «Όταν έγινε το Brexit δεν το πίστευα. Ήταν σαν ένα κακό hangover. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό. Επειδή οι άνθρωποι που γνωρίζω στο Λονδίνο, άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους το έχω συζητήσει, δεν θέλουν να φύγουν από την ΕΕ. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που δεν τα βλέπει έτσι. Αυτό με πονάει βαθιά. Και γενικώς το πώς κινείται η Ευρώπη με πονάει πολύ. Φοβάμαι πολύ για τη Γαλλία με την Λεπέν, φοβάμαι για την Ελλάδα.»

SoKo, ηθοποιός – μουσικός: «Όταν γυρίζω μια ταινία, τα πρώτα πράγματα που «ξεφορτώνομαι» είναι αυτά που είναι πιο σημαντικά για μένα: οι σημειώσεις μου και τα μουσικά μου όργανα. Δεν τα κρατάω καν στο σπίτι. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Όταν τελειώνω και πρέπει να επιστρέψω, αυτή είναι μια διαδικασία πολύ δύσκολη για μένα.»

Ζοσιάν Μπαλασκό, ηθοποιός – σκηνοθέτις: «Στην Ευρώπη είμαστε μες στα σκ*τά. Και τα πράγματα είναι χειρότερα για σας, για την Ελλάδα γιατί η Ελλάδα είναι το μαξιλάρι. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχθεί τους πρόσφυγες, οι οποίοι έγιναν πρόσφυγες γιατί εμείς, οι Γάλλοι, πουλήσαμε όπλα στις χώρες τους. Πολύ δύσκολα θα μπορέσει να διατηρηθεί το όραμα της Ευρώπης.»

Έλλη Τρίγγου, ηθοποιός: «Είμαι ηΈλληκαι μου αρέσουν οι άνθρωποι με χιούμορ, αυθορμητισμό και ενσυναίσθηση απέναντι στα γεγονότα που αφορούν το σύνολο και όχι μόνο το μικρόκοσμό τους. Συγκινούμαι όταν βλέπω περαστικούς στο δρόμο να αγκαλιάζονται και το πρωί πριν πιω καφέ θα σου πρότεινα να μου συμπεριφερθείς με ιδιαίτερη ευαισθησία. Μεγάλο μου όνειρο είναι να δω από κοντά το Βόρειο Σέλας. Η αγαπημένη μου ταινία είναι το «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και άνοιξη» του Κιμ Κι Ντουκ. Είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε.»

Τζιανφράνκο Ρόσι, σκηνοθέτης: «Μέχρι η Ευρώπη να βρει μια πραγματικά ευρωπαϊκή λύση, θα βιώνουμε την απόλυτη ήττα. Ο μόνος τρόπος να προσεγγίσει το Προσφυγικό η Ευρώπη είναι να λάβει αποφάσεις που θα αφορούν ένα κοινό όραμα και όχι ένα όραμα βασισμένο στην πολιτική ατζέντα κρατών και πολιτικών προσώπων.»

Ζακό Βαν Ντορμαέλ, σκηνοθέτης: «Η ταινία (Η Ολοκαίνουρια Καινή Διαθήκη) είναι φεμινιστική. Και οι άνδρες μπορούν να είναι φεμινιστές. Εγώ αγαπώ την αμφιβολία, πιστεύω σε αυτήν. Μου αρέσουν οι ερωτήσεις, ποτέ δεν πίστεψα στις απαντήσεις.»

Τζόναθαν Λεβίν, σκηνοθέτης – σεναριογράφος: «Μου αρέσει να κινούμαι ανάμεσα σε διαφορετικά είδη. Μου αρέσει και το δράμα και η κωμωδία. Κάθε ταινία που κάνω είναι κατά κάποιον τρόπο μία «απάντηση» στην προηγούμενη.»

Λήδα Πρωτοψάλτη, ηθοποιός: «Ο πόλεμος είναι ό,τι φριχτότερο υπάρχει σε αυτή τη ζωή. Αυτή τη στιγμή άνθρωποι πολεμούν και τους σκοτώνουν εν ψυχρώ.»

Κρίστι Πούιου, σκηνοθέτης: «Θυμάστε τη «Μέρα της Μαρμότας» με τον Μπιλ Μάρεϊ; Εκεί, κάθε φορά που επαναλαμβάνεται η ίδια μέρα, ακούγεται μια φωνή στο ραδιόφωνο να λέει: «Πρέπει να ντυθείτε ζεστά γιατί θα κάνει κρύο έξω». Αυτό πιστεύω: Ότι «θα κάνει κρύο». Εάν η ανθρωπότητα ακολουθήσει αυτή την πορεία, μάς περιμένει βαρύς χειμώνας.»


Soundtracks: The Nice Guys, Arrival, La La Land, Victoria, The Hateful Eight, The Neon Demon

Θα θέλαμε να είχε έρθει στις αίθουσες… η ταινία High Rise του Μπεν Γουίτλι, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Μπάλαρντ με πρωταγωνιστές τους Τομ Χίντλεστον, Τζέρεμι Άιρονς, Σιένα Μίλερ.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Headlines