Ο Σπύρος Πετρουλάκης μιλά στο in.gr για το καινούριο του μυθιστόρημα, «Το τελευταίο δαχτυλίδι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. Σε αυτό ο συγγραφέας καταπιάνεται με το ευαίσθητο θέμα της παρένθετης μητρότητας, «ένα ισχυρό αλλά και «παρθένο θέμα» για τα ελληνικά συγγραφικά δεδομένα, ένα θέμα ταμπού για την ελληνική πραγματικότητα», όπως μας εξηγεί χαρακτηριστικά.
Το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Το τελευταίο δαχτυλίδι», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα στο οποίο εμπλέκεται η αλήθεια με το ψέμα, η αγάπη και η δύναμη της συγχώρεσης, αλλά και απώλεια όπως και η απληστία. Επιπλέον, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κι ως το πιο ώριμο βιβλίο σας μέχρι στιγμής; «Το τελευταίο δαχτυλίδι είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο ασχολείται με ένα ισχυρό θέμα, με ένα θέμα ταμπού για την ελληνική πραγματικότητα που όμως συμβαίνει καθημερινά. Για να το ολοκληρώσω χρειάστηκα δυόμισι περίπου χρόνια με πολλή μελέτη και αρκετό ψάξιμο σε θέματα ψυχολογίας και αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων. Ήταν για μένα το ίδιο το θέμα ένα κίνητρο για να ωριμάσω κυρίως εγώ και κατόπιν η γραφή μου. Τώρα το αν θα χαρακτηριστεί ως το πιο ώριμο βιβλίο μου αυτό μόνο ο αναγνώστης θα μπορούσε να το κρίνει».
Μέσα στο βιβλίο προσεγγίζετε το ευαίσθητο θέμα της παρένθετης μητρότητας. Μιλήστε μας για τις δικές σας σκέψεις πάνω στο θέμα αυτό, αλλά και πώς επιτυγχάνετε να αποδώσετε τη γυναικεία ψυχοσύνθεση μέσα από τις σελίδες σας; «Ο συγγραφέας για να πετύχει το ζητούμενο που είναι ένα καλό αποτέλεσμα, θα πρέπει να μπει με την ψυχή του στους ρόλους και μέσα στον κάθε ήρωα ξεχωριστά. Αφομοιώνω τα στοιχεία των χαρακτήρων και γίνομαι ένα με πρόσωπα, καταστάσεις, ακόμα και με ζώα που περιγράφω στις ιστορίες μου. »Η παρένθετη μητρότητα θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα «παρθένο θέμα» για τα ελληνικά συγγραφικά δεδομένα και το ίδιο το θέμα ήταν αυτό που μου έδωσε την ώθηση να ασχοληθώ μαζί του. Άρπαξα τους ήρωες και ξεκινήσαμε το σεργιάνι σε γιαλούς και σε όρη. Ταξίδι κανονικό δηλαδή».
Για ακόμα μια φορά οι γυναικείοι χαρακτήρες πρωταγωνιστούν σε μια ιστορία σας. Μπορεί ένας άντρας να ισχυριστεί ότι είναι γνώστης της γυναικείας ψυχολογίας; Εσείς θα το ισχυριζόσασταν; Επιπλέον υπάρχει κάτι που φοβάστε στη γυναικεία ψυχοσύνθεση; «Πράγματι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το γυναικείο φύλο ασκεί επάνω μου την αρχέγονη του γοητεία. Ό,τι συμβαίνει δηλαδή σε κάθε αρσενικό. »Απαντώντας στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης έχω να πω ότι: Όποιος άντρας ισχυριστεί ότι είναι γνώστης της γυναίκειας ψυχολογίας κοιμάται με τα παπούτσια και είμαι απόλυτος σε αυτό. Αν ήξεραν οι άντρες τι ακριβώς θέλει μια γυναίκα τότε θα είχε αλλάξει η ιστορία της ανθρωπότητας. Η γυναίκα για μένα είναι το πιο απρόβλεπτο ον και αυτό στα μάτια μου και στην ψυχή μου την κάνει ακόμα πιο γοητευτική. »Εκείνο δε που φοβάμαι στην γυναικεία ψυχοσύνθεση είναι οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Την τρέμω…».
Επιδιώκετε να βγάζετε μηνύματα μέσα από τα βιβλία σας; «Απόλυτα. Μέσα στα βιβλία μου μπορεί κάποιος να διακρίνει ψήγματα της δικής μου κοσμοθεωρίας, της όποιας γνώσης έχω αποκτήσει στον βίο μου και φυσικά, της σοφίας που μου έχει μεταγγιστεί από τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Ο καθένας πάντα είχε κάτι να μου πει και από τον καθένα μάθαινα και έπαιρνα. Ακόμα κι αν αυτός ο καθένας ήταν ένα βρέφος».
Παράλληλα, η ιστορία σας είναι ένας ύμνος στον έρωτα. Σε οποιαδήποτε μορφή του. Θεωρείτε πώς ο άνθρωπος πρέπει να «γνωρίσει» όλα τα πρόσωπα του έρωτα για να τον ζήσει απόλυτα; «Ο έρωτας μοιάζει πολύ με τον θάνατο. Στην Κρήτη λέμε ότι κρατάνε τα ίδια σπαθιά και ότι χτυπάνε με τον ίδιο ξαφνικό και ύπουλο τρόπο. Ο άνθρωπος θα ήταν μισός, δεν θα ήταν άνθρωπος αν δεν γνώριζε στη ζωή του τον έρωτα και όλα τα πρόσωπά του. Η αρχή ενός έρωτα είναι η γέννηση του ανθρώπου, το τέλος ενός έρωτα είναι ο θάνατος του ανθρώπου και ξανά από την αρχή. Είδες τελικά μέσα μου πως αυτά τα δύο ανακατεύονται; Αν δεν πας στον ουρανό για να βουτήξεις στο νερό, πως θα πεις μετά ότι έζησες; Προσωπικά όσο μου αρέσει η γλύκα του έρωτα άλλο τόσο μου αρέσει και ο πόνος του. Απόλυτα».
«Πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η ζωή μας, αν είχαμε τη δύναμη να τολμήσουμε αυτά που θέλουμε». Είστε ένας άνθρωπος που τολμάτε; «Το ότι συγγράφω εγώ ένας άνθρωπος με δυσλεξία και με ιδιαίτερα προβλήματα στην έκφραση είναι μία κίνηση τόλμης. Πάντα στη ζωή μου τολμούσα, πάλευα και προσπαθούσα να ξεπεράσω τα ύψη, τα πλάτη, τα κύματα και τα όρη που ορθώνονταν μπροστά μου».
Έχετε ξεκινήσει τη συγγραφή της επόμενης ιστορίας που θα μας αφηγηθείτε και πόσα μπορείτε να μας αποκαλύψετε για αυτή; «Αυτό το διάστημα βρίσκομαι χωμένος μέσα στο τελευταίο μου χειρόγραφο και παλεύω ολημερίς και ολονυχτίς με την Αμαλία και τους υπόλοιπους καινούργιους μου ήρωες. Η Αμαλία είναι ένα διαφορετικό βήμα για μένα και θεωρώ ότι το κοινό θα το αγαπήσει όσο αγάπησε και τα προηγούμενα βιβλία. Ίσως και λίγο παραπάνω».
Λίγα λόγια για τον Σπύρο Πετρουλάκη
Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός και έχει συμμετάσχει σε μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις. Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), Η Παναγιά της Φωτιάς (2016), καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016) και Η συνταγή της ευτυχίας (2016).
Λίγα λόγια για το βιβλίο Το τελευταίο δαχτυλίδι
Η ΕΛΠΙΔΑ Η Νάσια, ένα γεμάτο όνειρα νεαρό κορίτσι από την Καστοριά, κατεβαίνει στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της. Η πρωτεύουσα την ελκύει όπως το φως την πεταλούδα. Θέατρο, χορός, παραστάσεις αποτελούν για εκείνη έναν ονειρικό και παραμυθένιο κόσμο. Τι θα συμβεί όμως όταν απαντήσει στην αγγελία: «Ζητείται παρένθετη μητέρα»; Ποια απρόσμενη τροπή θα πάρει η ζωή της; ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ Άγγελος και Τατιάνα: εκείνη πετυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εκείνος καταξιωμένος σχεδιαστής κοσμημάτων. Ζουν την απόλυτη ευτυχία, ώσπου ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα θα ανατρέψει τα πάντα στην τακτοποιημένη ζωή τους. Η Τατιάνα ανακαλύπτει το καλούπι με τα πέντε πανομοιότυπα δαχτυλίδια που είχε σχεδιάσει ο Άγγελος. Για τα τρία πρώτα είναι σίγουρη πού βρίσκονται. Προσπαθώντας, όμως, να ανακαλύψει τα άλλα δύο και τις κατόχους τους, θα κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα. ΠΕΝΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΕΝΤΕ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ Το κόστος για την απόκτησή τους δεν απαιτούσε χρήμα, μα κάτι πολύ πιο ισχυρό.
Μια γυναίκα με αναπηρία που δεν μπορεί να φύγει από το σπίτι της είχε μια γλυκιά συνομιλία με έναν τουρίστα μέσω ενός ρομπότ το οποίο της επιτρέπει να εργάζεται ως σερβιτόρα από απόσταση.
Ο Στέφανος Κασσελάκης κάλεσε τους πολίτες να αντλήσουν έμπνευση από το μεγάλο κατόρθωμα του Γοργοποτάμου, ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν στο κοινό τους μέλλον.
«Είναι γνωστή και δεδομένη η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στη ΝΔ και τις πολιτικές της», σημείωσε η κ. Σβίγκου
Μια δραματική ταινία, χωρίς υπόνοια μελοδραματισμού και ένα δυνατό καστ, το φιλμ «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά» είναι από τις καλύτερες ταινίες που βγήκαν στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα.
