Η χώρα πεθαίνει. Ακούει κανείς;

Τα στοιχεία που έρχονται και ξανάρχονται στο προσκήνιο είναι εντυπωσιακά όσο και τραγικά για τη χώρα.

Τη δεκαετία του ’50 το λεγόμενο «φυσικό ισοζύγιο» ήταν 100.000 υπέρ των γεννήσεων. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, είχε μηδενιστεί, τα τελευταία χρόνια, είναι αρνητικό.

Τον περασμένο χρόνο οι γεννήσεις ήταν 38.000 λιγότερες από τους θανάτους. Εάν οι ρυθμοί συνεχιστούν, ο πληθυσμός το 2050 θα έχει μειωθεί σε 6,5 με 8 εκατομμύρια άτομα. Για να διατηρηθεί στα σημερινά επίπεδα θα πρέπει οι γεννήσεις να αυξηθούν από 1,3 παιδιά σε 1,5.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η μείωση των γεννήσεων σε όλες τις περιοχές της χώρας είναι ραγδαία. Συγκεκριμένα, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 23% στη Θεσσαλία, κατά 21% στην Κρήτη, κατά 16% σε Αιγαίο και Ιόνιο και κατά 24% στη Στερεά Ελλάδα.

Και στον αντίποδα: Η αύξηση της γονιμότητας κατά 1% θα επιφέρει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2%.

Με απλά λόγια: Γεννάτε γιατί χανόμαστε…

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αγγίζει όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Από την δραματική γήρανση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων μέχρι την αδυναμία να πάρουν σύνταξη οι σημερινοί εργαζόμενοι.

Και είναι ίσως ένα κρίσιμος παράγοντας για το αν θα μπορέσει να ανακάμψει η ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια. Όταν μια ζωντανή χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε χώρα γερόντων, θα έπρεπε να είναι το νούμερο ένα πρόβλημα που ζητά επίλυση. Ούτε τα μνημόνια, ούτε οι φρεγάτες, ούτε τα υπερπλεονάσματα είναι μείζον θέματα όταν έρχονται τέτοια στοιχεία για να επιβεβαιώσουν την κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας.

Αραγε, ποια κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια έχει εφαρμόσει πολιτικές που θα συμβάλλουν στην αύξηση του πληθυσμού; Ποιος έχει φτιάξει ένα μακρόπνοο σχέδιο για την ενίσχυση των οικογενειών ώστε να κάνουν παιδιά;

Ποια βοήθεια έχει ένα νεαρό ζευγάρι που ξεκινά τον κοινό του βίο; Υπάρχουν πολιτικές ουσιαστικής ενίσχυσης μιας οικογένειας με δύο ή τρία παιδιά; Οι πολύτεκνοι απολαμβάνουν παροχές – ανταπόδοση για όσα προσφέρουν στην πατρίδα;

Υπάρχει κατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα και υγειονομική περίθαλψη που δεν θα κοστίζει στις οικογένειες ώστε να αποφασίσουν να κάνουν περισσότερα του ενός παιδιά;

Ισως σε μια άλλη χώρα, όχι πάντως στην Ελλάδα. Εδώ πανηγυρίζουμε για τα πλεονάσματα – μαμούθ και τα πλεονάσματα υποκρισίας.
Όμως, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν πολλοί για να πανηγυρίσουν.