Η δυσαρέσκεια για το «The game of love», το νέο ριάλιτι του ANT1, εκδηλώθηκε στο Internet με εκατοντάδες αναρτήσεις. Ο ένας δεν πίστευε στα μάτια του, ο άλλος δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο χαμηλά θα έπεφτε το επίπεδο, ο τρίτος θεωρούσε πως έπρεπε να παρέμβει η Δικαιοσύνη και να απαγορεύσει τέτοιες εκπομπές. Σοβαρά τώρα, το «Game of love» χρειαζόμασταν για να συνειδητοποιήσουμε τον διαχρονικό ποιοτικό κατήφορο της εν Ελλάδι τηλεψυχαγωγίας;

Δεν ήταν αρκετά τόσα χρόνια άθλιων πρωινών ψυχαγωγικών μαγκαζίνο, κακογυρισμένων και κακοπαιγμένων σειρών, εκπομπών που πλάσαραν το trash ως άποψη, ως μαγκιά, ως εναλλακτικό τρόπο σκέψης, με Μαλβίνες, Ρούλες, Ελένες, Ανδρέες, Τατιάνες, Νίκους, Γρηγόρηδες, Ευγενίες και τόσους άλλους να βάζουν ανενδοίαστα τη φτήνια στα σπίτια μας και να θεμελιώνουν πάνω της τις καριέρες τους;

Δεν έφταναν οι μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις με τις κάκιστες επιθεωρήσεις και κωμωδίες που τα κανάλια επαναλαμβάνουν κάθε δεύτερη μέρα; Δεν έφταναν οι Εθνικοί Σταρ, οι Μίστερ Εθνικά Μπούτια, οι «Βας Βας Βας ο Παρασκευάς», οι κυρίες Λουκά και τόσα απερίγραπτα πλάσματα που σταδιοδρόμησαν κάνοντας χαβαλέ και πουλώντας τρέλα; Δεν έφταναν οι trash παρουσιαστές ή πανελίστες που δεν ντραπήκαμε να τους κάνουμε και βουλευτές;

Ακόμα και καλλιτέχνες με την ποιότητα π.χ. του Γιώργου Μαρίνου εμφανίστηκαν ευτελείς στην ελληνική τηλεόραση, γιατί αυτός ήταν ο τρόπος για να κάνεις καριέρα και για να βγάλεις λεφτά στο «γυαλί».

Γιατί αυτά θέλαμε εμείς, οι τηλεθεατές. Ενα κοινό που τις περισσότερες φορές που έγινε μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια της γύρισε την πλάτη. Δεν αναφέρομαι μόνο στις εγχώριες αλλά και στις ξένες παραγωγές: Οι προσπάθειες να προβληθούν και εδώ σειρές που στο εξωτερικό έκαναν επιτυχία, απέτυχαν παταγωδώς.

Και ας μην χρησιμοποιήσουμε πάλι «Το νησί» ως άλλοθι, μια εξαίρεση είναι που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το ελληνικό κοινό δεν ήθελε «Νησιά», άλλα πράγματα ήθελε: «Bravo», «Ανδρες έτοιμους για όλα», «Big brother», «Παρατράγουδα», «Χρυσά κουφέτα»…

Σχεδόν φυσική εξέλιξη όλων αυτών, σε μια αγορά που όσο επιβραβεύεις την ευτέλεια τόσο περισσότερη ευτέλεια σου δίνει, είναι το «The game of love».

Απλώς έχουν αλλάξει οι εποχές, έχουν γίνει πιο ωμές. Κάποτε το μπαλαμούτι το υπονοούσαν (χωρίς αυτό να αναιρεί τη χυδαιότητα του τηλεοπτικού προϊόντος), τώρα το δείχνουν απροκάλυπτα, στη συνέχεια θα περάσουν και στο ωμό σεξ χωρίς… οπισθοδρομικές λογοκρισίες.

Γιατί εμείς το ζητήσαμε. Εμείς τη ζητήσαμε αυτή την τηλεόραση, και ας μην τολμάμε να το παραδεχτούμε.

Headlines