Ο «βολικός» ένοχος που μας έβαλε στα Μνημόνια

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2009  ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Παπαθανασίου δήλωσε στο Bloomberg ότι το έλλειμμα θα  κλείσει τον χρόνο στο 6% του ΑΕΠ.

Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου το ΠΑΣΟΚ επικρατεί στις εκλογές και λίγες ημέρες αργότερα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος ενημερώνει για την πορεία της οικονομίας τον νέο υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου . Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης ο κ. Προβόπουλος δήλωσε «Με βάση τα στοιχεία για το πρώτο ενννεάμηνο, το ταμειακό έλλειμμα έφτασε το 10% και δεδομένων των κυρίαρχων τάσεων θα φτάσει, αν δεν ξεπεράσει, το 12%».

Κατόπιν στο Προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2010  το έλλειμμα οριοθετείται στο 12,7% και ο κ. Παπακωνσταντίνου ενημερώνει τους Ευρωπαίους ομολόγους του στο Eurogroup. To  πρώτο Μνημόνιο υπεγράφη στις 3 Μαίου  του 2010.

Στις 23 Ιουλίου του 2010 σε μία «σεμνή» τελετή παρουσία του υπουργού Οικονομικών αναλαμβάνει τα καθήκοντα του ως επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ο κ. Ανδρέας Γεωργίου  προερχόμενος από τις ΗΠΑ όπου κατείχε διευθυντική θέση στην υπηρεσία στατιστικών δεδομένων του ΔΝΤ.

Από την συνοπτική (αλλά ενδεικτική)  παράθεση των γεγονότων προκύπτει πέραν κάθε…  αμφισβήτησης ότι ο «άνθρωπος του ΔΝΤ» ευθύνεται σε πολύ μεγάλο αν όχι απόλυτο βαθμό  για  τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος προκείμενου η χώρα να μπει όσο πιο βαθιά γίνεται σε καθεστώς Μνημονίων.  Ότι ανέλαβε καθήκοντα μετά την υπαγωγή της στα Μνημόνια και αφού είχε τεθεί σε ισχύ δανειακή σύμβαση 110 δις ευρώ αποτελεί μία μικρή… λεπτομέρεια.

Και για να αποδειχθεί η «ενοχή» του το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε ασκήσει, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ξένη Δημητρίου, στο απαλλακτικό  βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών.  Είναι η  δεύτερη φορά που ο Άρειος Πάγος αναιρεί απαλλακτικό βούλευμα του Εφετείου για την ίδια υπόθεση και την ίδια κατηγορία σε βάρος του Ανδρέα Γεωργίου.

Έτσι για τρίτη φορά θα διερευνηθεί το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης , δηλαδή της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος  του 2009.

Είναι άλλωστε σύνηθες στην Ελλάδα να αναζητούμε «βολικούς»  ενόχους