Σιμωνίδης ο Κείος, η δύναμη του γνήσιου αισθήματος (Μέρος Γ’)

Στα Επινίκια του Σιμωνίδη, το αθλητικό γεγονός μαζί με τις τεχνικές λεπτομέρειές του δεν εμφανίζεται στο προσκήνιο, αλλά παρεμβάλλεται με χαρακτηριστικά που συχνά υποδηλώνονται μόνο φευγαλέα, ως τμήμα ενός κόσμου που κυριαρχείται από το πνευματικό στοιχείο, τρέφεται από την παράδοση του μύθου και ξέρει να τοποθετεί το καθετί στο πλαίσιο μιας ζωντανής σχέσης με θεμελιώδη προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μολονότι τα ελάχιστα σπαράγματα από τα Επινίκια του Σιμωνίδη δε μας επιτρέπουν να αποκτήσουμε μια καθαρή αντίληψη γι’ αυτά, είναι σαφές ότι τα εν λόγω ποιήματα περιείχαν στοιχεία που δεν ήταν δυνατόν να ταιριάξουν με την αυστηρή σοβαρότητα των επινικίων του Πινδάρου.

Ο Σιμωνίδης άπλωσε και εγκατέστησε το χορικό λυρισμό και σε άλλες πλευρές του ανθρώπινου βίου. Ο θρήνος για το θάνατο αγαπημένων ανθρώπων και η παρηγοριά στον πόνο παίρνουν μια νέα μορφή στους χορικολυρικούς Θρήνους του Σιμωνίδη, από τους οποίους διατηρούνται μόνο μερικές μικρές ομάδες στίχων.

Πάντως, γνωρίζουμε ότι αφορμή για τη δημιουργία ενός εξ αυτών στάθηκε ένα παράξενο και συγκλονιστικό γεγονός: η κατάρρευση μιας οικίας σε ένα συμπόσιο των Σκοπαδών και ο φρικτός θάνατος των εορταστών, των συγκεντρωμένων μελών της περιώνυμης γενιάς. Ο ποιητής αναλογίζεται την αστάθεια της ανθρώπινης μοίρας, την ταχύτητα μεταβολής της ανθρώπινης τύχης, την οποία παρομοιάζει με το γρήγορο πέταγμα μιας μύγας από μια θέση στην άλλη.

Σιμωνίδης ο Κείος, η δύναμη του γνήσιου αισθήματος (Μέρος Α’)

Σιμωνίδης ο Κείος, η δύναμη του γνήσιου αισθήματος (Μέρος Β’)