«Η μόδα ξεθωριάζει, μόνο το στιλ παραμένει αιώνιο» είχε πει κάποτε ο Ιβ Σεν Λοράν. Ίσως αυτό να είναι το πιο γνωστό του μότο, αλλά έχει ήδη καταφέρει να γίνει τίτλος βιβλίου, υπότιτλος ταινίας, εντολή της μόδας, επιταγή των απανταχού σχεδιαστών και τατουάζ.

Ο Ιβ Σεν Λοράν (Yves Henri Donat Mathieu-Saint-Laurent)  γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1936 στο Οράν της γαλλοκρατούμενης τότε Αλγερίας και ήταν το μεγαλύτερο παιδί ενός εύπορου γάλλου βιομηχάνου. Από μικρός έδειξε το ταλέντο του στο σχέδιο, φτιάχνοντας ρούχα για τις κούκλες των μικρότερων αδελφών του. Στα 17 του γράφτηκε σε σχολή μόδας του Παρισιού και το σχέδιό του για ένα βραδινό φόρεμα απέσπασε το πρώτο βραβείο σε ετήσιο διαγωνισμό με αντίπαλο τον Καρλ Λάγκερφελντ. Το άστρο του είχε ήδη λάμψει και εκείνο το βραβείο έμελλε να γίνει η πρώτη σειρά στο βιογραφικό του.

Αν και ο ίδιος ο Christian Dior αναγνώρισε αμέσως το ταλέντο του, ο Saint Laurent πέρασε την πρώτη του χρονιά στο House of Dior για κοσμικά καθήκοντα, όπως η διακόσμηση του στούντιο και την σχεδίαση αξεσουάρ. Τελικά, όμως, του δόθηκε η δυνατότητα να υποβάλει σκίτσα για τη συλλογή υψηλής ραπτικής και τα περισσότερα από τα σκίτσα του έγιναν αποδεκτά από τον Dior. Τον Αύγουστο του 1957, η Dior συναντήθηκε με τη μητέρα του Saint Laurent για να της πει ότι είχε επιλέξει τον Saint Laurent να τον διαδεχτεί ως σχεδιαστή. Η μητέρα του αργότερα δήλωσε ότι είχε μπερδευτεί από την παρατήρηση, καθώς ο Dior ήταν μόνο 52 ετών εκείνη τη στιγμή. Τόσο η ίδια όσο και ο γιος της ήταν έκπληκτοι όταν τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Dior πέθανε σε ιατρικό σπα στη βόρεια Ιταλία από καρδιακή προσβολή .

Το 1957, ο Σεν Λοράν  θα βρεθεί στην ηλικία των 21 ετών ως επικεφαλής σχεδιαστής του House of Dior. Η συλλογή του την άνοιξη του 1958 σχεδόν σίγουρα έσωσε την επιχείρηση από την οικονομική καταστροφή και έφερε έναν αέρα αυθάδη σαν τον ίδιο στα κλασσικά σχέδια, που είχαν συνηθίσει πελάτες και προσωπικό.

Η ευθεία γραμμή των δημιουργιών του, μια μαλακότερη έκδοση του Dior’s New Look, τον έσπρωξε στο διεθνές στυλ με αυτό που αργότερα θα ήταν γνωστό ως το «τραπεζέ φόρεμα». Άλλα κομμάτια  που συμπεριελήφθησαν στη συλλογή ήταν εφαρμοστά  φορέματα , κόντρα στις βάτες και τα τούλια της εποχής, που σχεδόν προκάλεσαν σκάνδαλο. Με νέα τόλμη και αρκετή γοητεία αποφασίσει να αλλάξει το επώνυμό του σε Saint Laurent, επειδή ο διεθνής Τύπος βρήκε το συζευγμένο τριπλό του όνομα δύσκολο να συλλαβίσει. Από τότε η μετέπειτα μάρκα Saint Laurent θα ξανακόψει το επώνυμο της διάσημης φίρμας, με την έλευση του Χείντι Σλίμαν στο τιμόνι του οίκου το 2012, σαν φόρο τιμής στον παλιό σχεδιαστή και την απόφαση του οίκου για επανασύσταση!

Η συλλογή του για το φθινόπωρο του 1958 δεν έγινε δεκτή με το ίδιο επίπεδο ενθουσιασμού με την πρώτη συλλογή του και αργότερα οι συλλογές για το House of Dior που περιείχαν εφαρμοστές φούστες  και το ανδρόγυνο λουκ για τις γυναίκες , εξόργισαν τον Τύπο.

Ο πρώτος φεμινιστής Γάλλος σχεδιαστής ήταν πλέον γεγονός. Άλλωστε αυτή ήταν πάντα η απαίτηση του σχεδιαστή: να τον μισείς ή να τον λατρεύεις ή απλώς να λατρεύεις να τον μισείς; «Η Σανέλ έδωσε στις γυναίκες ελευθερία, ο Ιβ τη δύναμη που τους έλειπε», είχε πει ο Πιερ Μπερζέ, ο άνθρωπος που επί 30 έτη υπήρξε συνεργάτης του Ιβ Σεν Λοράν και σύντροφός του στη ζωή.

Το 1960, ο Ιβ βρέθηκε στρατιώτης για να υπηρετήσει στο γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια του Αλγερινού πολέμου της Ανεξαρτησίας. Ο Μαρσέλ Μπουσάκ, ο ιδιοκτήτης του House of Dior και ένας ισχυρός  άσκησε πίεση στην κυβέρνηση να μην εκτίσει θητεία, ο νεαρός σχεδιαστής,  το 1958 και το 1959, αλλά μετά το φιάσκο της συλλογής  του 1960,αποφάσισε να στείλει το Ιβ στον πόλεμο και να τον οδηγήσει στα χαρακώματα και στην έξοδο του από τον οίκο. Ηρεμιστικά χάπια, ηλεκτροσόκ, νοσηλεία σε στρατιωτικό νοσοκομείο και μία μήνυση μετά ο στρατιώτης Ιβ κέρδισε τον Dior και αποφάσισε μαζί με τον επιχειρηματία και σύντροφο του, Πιερ Μπερζέ να δημιουργήσει το δικό του οίκο. Το πείσμα τον έβγαλε ασπροπρόσωπο.

Οι δεκαετίες του 60 και του 70 ήταν καταλυτικές για τον οίκο Saint Laurent. Πιστός στις ανανεωτικές κινήσεις στα πατρόν, οι γυναίκες φορούν πια κοστούμι (το διάσημο Le Smoking to 1966), οι άνδρες στενά παντελόνια και μπότες και οι Γάλλοι γνώρισαν μια ντίσκο εκδοχή του Παρισιού. Το πρώτο του κατάστημα και έμβλημα για τον οίκο μέχρι και σήμερα ανοίγει στην οδό Rive Gauche το 1967 και η υψηλή ραπτική κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο. Ήταν ο πρώτος γαλλικός couturier που βγαίνει με μια πλήρη γραμμή prêt-à-porter (έτοιμη για χρήση. Το πρώτο από τα καταστήματα Rive Gauche της εταιρείας, το οποίο πώλησε τη γραμμή prêt-à-porter, άνοιξε στη rue de Tournon στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού, στις 26 Σεπτεμβρίου 1966 και η πρώτη πελάτισσα ήταν η Κατρίν Ντενέβ. Ο πιτσιρίκος είχε πια μεγαλώσει και  έβαλε τα ρούχα του σε ταινίες, τα φόρεσαν οι διάσημες φίλες του και πέρασαν την θάλασσα της Μάγχης για την Αμερική. Η αυτοκρατορία του είχε ήδη χτιστεί και το μέλλον φάνταζε ονειρικό, πίσω από τα μαύρα κοκάλινα γυαλιά του.

Το 1983, ο σχεδιαστής  έγινε ο πρώτος ζωντανός σχεδιαστής μόδας που τιμήθηκε από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης με ατομική έκθεση. Το 2001 του απονεμήθηκε το βαθμό του διοικητή της Légion d’Honneur από τον Γάλλο πρόεδρο Jacques Chirac. Αποσύρθηκε το 2002 και έγινε ολοένα και πιο απομονωμένος, ζώντας στα σπίτια του στη Νορμανδία και στο Μαρόκο με το γαλλικό μπουλντόγκ Μούιικ του. Το 2007, του απονεμήθηκε το βραβείο του Μεγάλου αξιωματούχου της Λαϊκής Οργάνωσης του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί .

Τα αντικαταθλιπτικά είναι μια άλλη καθημερινή συνήθεια. «Ο Ιβ δεν αγαπούσε τη ζωή, δεν ήξερε να ζει» θα δήλωνε ο Μπερζέ αργότερα. Πάντα φιλάσθενος, πάσχει ταυτόχρονα και από βαθιά κατάθλιψη και καρκίνο. Ο δούκας της μόδας, Ιβ,  πέθανε την 1η Ιουνίου 2008, από καρκίνο του εγκεφάλου στην κατοικία του στο Παρίσι.  Έλαβε καθολική κηδεία, σαν εθνικό σύμβολο,  στο Église Saint-Roch στο Παρίσι. Οι συμμετέχοντες στην κηδεία ήταν η πρώην βασίλισσα του Ιράν , η Κατρίν Ντενέβ, ο γάλλος πρωθυπουργός Νικολά Σαρκοζί και η γυναίκα του Κάρλα Μπρούνι.

Το σώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του διασκορπίστηκαν στο Μαρακές, στο Μαρόκο και στον κήπο Majorelle, έναν οικισμό και βοτανικό κήπο που ανήκε στον Μπερζέ  από το 1980 και επισκεπτόταν συχνά για να βρει έμπνευση και καταφύγιο. Το Μαρόκο ήταν ο τόπος που αγαπούσε, το σπίτι του έγινε μουσείο, το όνομα του λεωφόρος , τα ρούχα του ευχές για όλες τις γυναίκες και σύμβολα αρρενωπότητας  για τους άνδρες. Σαν σήμερα το 2008, στα 71 του ο Ιβ Σεν Λοράν πέθανε και έγινε άγιος, γιατί δεν χρειάζεται η έγκριση του Βατικανού  για την αγιοποίηση του φτάνει μόνο το επώνυμο του.

Headlines