Μανωλάδα: Οι «ματωμένες» φράουλες της οργής είναι πάντα εδώ

Η Μανωλάδα επιβεβαιώνει διαρκώς το κακό της όνομα: Η γη των Αθλίων παραμένει όπως ήταν, οι συνθήκες απάνθρωπες, οι μισθοί απαγορευτικοί. Αν και δεν είναι η μοναδική… φαβέλα της Ελλάδας όπου οικονομικοί μετανάστες στιβάζονται σε παράγκες και εργάζονται ατέλειωτες ώρες, υπό άθλιες συνθήκες μόνο και μόνο για ένα πιάτο φαγητό και μια θέση ύπνου κάτω από τσίγκους.

Η πυρκαγιά που ξέσπασε την Πέμπτη στη Μανωλάδα πρόλαβε και έσβησε πριν επεκταθεί σε γειτονικές καλλιέργειες, αλλά είχε ήδη κάψει καταλύματα, έγγραφα και τους πενιχρούς μισθούς των οικονομικών μεταναστών εργατών γης. Κάηκαν 100.000 ευρώ που ανήκαν σε 500 άτομα. Δηλαδή, 200 ευρώ κατ’ άτομο…

Εχει ήδη συλληφθεί ο ιδιοκτήτης της έκτασης στην οποία βρίσκονται τα παραπήγματα, για την παραβίαση των υγειονομικών διατάξεων. Έτσι, η Μανωλάδα έγινε ξανά θέμα των ημερών με αφορμή ακόμα μία αθλιότητα.

Οι ματωμένες φράουλες

Η Μανωλάδα ήταν γνωστή κυρίως για τις φράουλές της, οι οποίες θεωρούνταν εξαιρετικής ποιότητας. Όμως η Άνοιξη του 2013 θα φέρει στην επιφάνεια μία αγριότητα. Οι εργάτες γης, από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν, ζήτησαν τα χρωστούμενα δεδουλευμένα 6 μηνών. Ακολούθησε ένα έντονος διαπληκτισμός με τους (ένοπλους) επιστάτες οι οποίοι αποχώρησαν. Όταν επέστρεψαν οι δύο επιστάτες, άνοιξαν πυρ τραυματίζοντας 31 μετανάστες, τους 8 εκ των οποίων σοβαρά.

Οι  εξελίξεις που ακολούθησαν ήταν ραγδαίες: Σούπερ μάρκετ, μανάβικα, λαϊκές αρνούνται να αγοράσουν πλέον φράουλες από τη Μανωλάδα και όσοι πελάτες εντόπιζαν τα «ματωμένα» προϊόντα, αντιδρούσαν. Ξεκινά ένα μποϋκοτάζ που θα διαρκέσει για πολύ καιρό.

Παράλληλα, ξεκίνησαν να βγαίνουν στην επιφάνεια πολλές ιστορίες από την Άγρια… ελληνική Δύση. Η κατάσταση στην περιοχή είχε προ πολλού ξεφύγει, χωρίς να γίνεται κανένας έλεγχος. Σε μία έκταση που εργάζονταν 200 άνθρωποι υπό την επιτήρηση ενόπλων, σε άθλιες συνθήκες, με άθλιους μισθούς, η τοπική κοινωνία, η κοινή γνώμη και το επίσημο κράτος κατάλαβαν τι συνέβαινε μόνο όταν υπήρξαν πυροβολισμοί.

Ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη περίπτωση που η Μανωλάδα είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη. Τον Αύγουστο του 2012 δύο Έλληνες της περιοχής σφήνωσαν το κεφάλι ενός 22χρονου αλβανικής καταγωγής στην πόρτα του αυτοκινήτου και τον έσυραν για περίπου ένα χιλιόμετρο στον δρόμο. Ένας από τους εμπλεκόμενους στο βασανισμό του νεαρού φάνηκε να εμπλέκεται και στην υπόθεση των φραουλοχώραφων.

Πολλές φορές είχε συμβεί δημοσιογράφοι να δεχθούν απειλές και επιθέσεις από παραγωγούς και επιστάτες της περιοχής, στην προσπάθειά τους να κάνουν ρεπορτάζ για τις απάνθρωπες συνθήκες. Και μετά έσκασε η βόμβα…

Η δίκη και η καταδίκη

Με το που γίνεται γνωστή η δολοφονική επίθεση κατά των εργατών γης, τα διεθνή Μέσα διαπομπεύουν -σοκαρισμένα- την χώρα, κάνοντας λόγω για συνθήκες σκλαβιάς που θυμίζουν τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του αμερικανικού Νότου. Μάλιστα,. μεγάλα διεθνή δίκτυα όπως το CNN, το, Al Jazeera και το BBC περιέγραφαν τους παραγωγούς της Ηλείας ως απάνθρωπους εκμεταλλευτές, που έδιναν πενιχρούς μισθούς και εισέπρατταν ξανά τα μισά από αυτούς, ως ενοίκια για τις παράγκες στις οποίες έμεναν οι εργάτες.

Στη Μανωλάδα τους είχαν υποσχεθεί μισθό 22,00 ευρώ για επτά ώρες εργασίας, και 3,00 ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. Δούλεψαν καθημερινά από τις 7 το πρωί έως τις 19 το βράδυ υπό την επίβλεψη των ένοπλων φρουρών. Οι άνθρωποι ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό.

Η δίκη ξεκίνησε στην Πάτρα προκαλώντας εξαρχής αντιδράσεις, αφού η έδρα κατηγορήθηκε για μεροληψία υπέρ των κατηγορουμένων. Κατά την διεξαγωγή της δίκης, οι μάρτυρες δεν είχαν τεθεί σε πρόγραμμα προστασίας κι έτσι τόσο οι ίδιοι όσο και οι συνήγοροι δέχονταν συνεχείς απειλές.

Στο τέλος, κρίθηκαν αθώοι ο επιχειρηματίας και ένας επιστάτης, ενώ οι άλλο δύο επιστάτες έπεσαν «στα μαλακά». Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζήτησε τότε να μεταβιβαστεί, μόλις καθαρογραφεί, η απόφαση ώστε να εξεταστεί.

Ωστόσο, η υπόθεση έφτασε ως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, οπότε και ήρθε η δικαίωση.

Τότε, το δικαστήριο έκρινε, ότι η κατάσταση των μεταναστών αποκάλυπτε εμπορία ανθρώπων και καταναγκαστική εργασία, με δεδομένο ότι η εκμετάλλευση μέσω της εργασίας αποτελεί «μια πτυχή εμπορίας».

Το Δικαστήριο έκρινε επίσης, ότι το κράτος παρέβη τις υποχρεώσεις του προκειμένου να αποτρέψει την εμπορία ανθρώπων, να προστατέψει τα θύματα, να διερευνήσει αποτελεσματικά τα διαπραχθέντα αδικήματα και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους.

Στους προσφεύγοντες επιδικάστηκε αποζημίωση 16.000 ευρώ για καθέναν που συμμετείχε στη διαδικασία ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου και 12.000 ευρώ για τους υπολοίπους προσφεύγοντες για το σύνολο των βλαβών που τους προκλήθηκαν.