Τελικά στις 20 Αυγούστου «θα έρθει η καθαρή έξοδος από τα μνημόνια και η χώρα αρχίζει να ξαναπαίρνει την τύχη της στα χέρια της;» , ή πρόκειται για «επικοινωνιακό εφεύρημα» προκειμένου να γίνει πιο εύπεπτη η εφαρμογή ενός «τέταρτου μνημονίου», που τα μέτρα του έχουν ήδη ψηφιστεί ως «υποκεφάλαιο» του τρίτου και το «πολιτικό» καθεστώς που θα το συνοδεύει έχουν ήδη αρχίσει να το υφαίνουν οι δανειστές;

Στις 21 Αυγούστου η χώρα ξαναγίνεται «κανονική», με υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα έναντι στην ΕΕ -τουλάχιστον όσο «κανονική» έγινε η Πορτογαλία- ή οι δανειστές τής επιφυλάσσουν διαφορετική αντιμετώπιση με ασφυκτική μεταμνημονιακή εποπτεία -χρησιμοποιώντας ως άσσο στο μανίκι και την ελάφρυνση του χρέους;

Όσο πλησιάζουμε προς την επίσημη ημερομηνία λήξης του προγράμματος, κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο όροι, όπως καθαρή έξοδος, μεταμνημονιακή εποπτεία, προληπτική πιστωτική γραμμή, εξασφάλιση βιωσιμότητας του χρέους.

Έννοιες πολύπλοκες που οι διασταλτικές, αν όχι επικίνδυνα υποκειμενικές ερμηνείες τους από μη ειδικούς λόγω άγνοιας, αλλά δυστυχώς και από γνωρίζοντες λόγω εκλογικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, αυξάνουν την ανασφάλεια για το αύριο της χώρας.

Σαστισμένος παρακολουθεί ο πολίτης που, μετά από οκτώ εξουθενωτικά μνημονιακά χρόνια, αγωνιά για την επόμενη ημέρα και προσπαθεί να καταλάβει αν και πότε θα τελειώσει γι’ αυτόν ο εφιάλτης.

Όσο, δε, ενισχύεται η άποψη ότι οι εκλογές θα γίνουν πριν την ολοκλήρωση της τετραετίας -κάτι που η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά, αλλά όχι πειστικά- επιτρέποντας την καλλιέργεια προεκλογικού κλίματος -κάτι εντελώς αχρείαστο την παρούσα στιγμή με δανειστές και αγορές να αξιολογούν τα πάντα-, δυστυχώς αναμένεται οι παραπλανητικές διατυπώσεις που στηρίζονται σε «μισές αλήθειες» να πληθαίνουν.

Αυτή τη στιγμή, κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει σαφείς και ασφαλείς απαντήσεις για «την επόμενη ημέρα», ξεκαθαρίζουν οι ειδικοί, καθώς σε ό,τι αφορά την μεταμνημονιακή εποχή ακόμη τα κρίσιμα ζητήματα είναι ανοιχτά.

Οι ζυμώσεις που γίνονται είναι έντονες, βρίσκονται στο τραπέζι αρκετές προτάσεις και για άλλη μια φορά παίζεται ένα παιχνίδι δύναμης μεταξύ των ισχυρών, κυρίως Βερολίνου και ΔΝΤ, λένε με νόημα.

Σημαντικοί δε εξωγενείς παράγοντες, όπως η πολιτική κρίση σε Ιταλία και Ισπανία, αλλά και οι πολιτικές των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, δημιουργούν νέα δεδομένα, ανεβάζοντας τον βαθμό δυσκολίας της εξίσωσης αλλά και μετατρέποντας για άλλη μια φορά το ελληνικό πρόβλημα σε βαθιά ευρωπαϊκό. Με την έννοια ότι οι διαθέσεις που θα δείξουν οι εταίροι ως προς την Ελλάδα θα αποτελέσουν ισχυρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, το οποίο μπορεί να επηρεάσει και το μέλλον του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Για αυτό οι Βρυξέλλες και κυρίως η Γερμανία και το ΔΝΤ κρατούν κλειστά επί της ουσίας τα χαρτιά τους για το ζήτημα του χρέους και της μεταμνημονιακής εποπτείας, προτιθέμενοι να εξαντλήσουν τον διαθέσιμο χρόνο.

Το εγχείρημα είναι δύσκολο και για αυτούς, εξηγούν οι ειδικοί, και δεν είναι καθόλου απίθανο το ορόσημο της 21ης Ιουνίου για την τελική συμφωνία-πακέτο να μετακυλιστεί πιο βαθιά στο καλοκαίρι.

Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα σε αυτή τη φάση είναι ότι για άλλη μια φορά δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις χωρίς τίμημα και ρίσκο. Το ζητούμενο είναι η ενδελεχής εξέταση όλων των παραμέτρων. Γιατί η λήψη λανθασμένων αποφάσεων μπορεί να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη χώρα, χωρίς να αποκλείεται, μεταξύ άλλων δεινών, να την επιστρέψουν και πάλι πίσω σε ταπεινωτικά μνημόνια.

Για την κατανόηση της κρισιμότητας της κατάστασης και του διακυβεύματος για την Ελλάδα όπως διαμορφώνεται μάς μιλούν οι καθηγητές Πανεπιστημίου, κ. Φραγκίσκος Κουτεντάκης, επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, ο κ. Γιώργος Αργείτης, επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και ο κ. Πάνος Τσακλόγλου, πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (2012-2014).

Τι σημαίνει για την Ελλάδα καθαρή έξοδος από τα μνημόνια, τι χάνει και τι κερδίζει από την επιλογή αυτού του δρόμου σε σύγκριση με τη λήψη προληπτικής πιστωτικής γραμμής, αν τελικά όντως υπήρξε και υπάρχει αυτή η εναλλακτική; Τι ορίζουν οι υπάρχοντες κανονισμοί για τη μεταμνημονιακή εποπτεία και τι περιθώρια ελευθερίας αφήνουν; Πώς θα επηρεάσει όλα αυτά η συμφωνία για το χρέος; Και τελικά πόσο «καθαρά» και πότε θα βγει ο πολίτης από τα μνημόνια και ποιο είναι το «κλειδί» της πόρτας εξόδου;

Το in.gr ανοίγει ουσιαστικό διάλογο για τη «μετά μνημόνιον» εποχή.

Διαβάστε την έρευνα σε ενότητες:

Πρώτη Ενότητα: Πόσο «καθαρή» μπορεί να είναι η έξοδος από το μνημόνιο;
Η ιδεατή καθαρή έξοδος, το κυβερνητικό αφήγημα και ο αντίλογος

Δεύτερη Ενότητα: Καθαρή έξοδος VS προληπτικής πιστωτικής γραμμής
Το κόστος χρηματοδότησης, η προστασία από ταραχές στις αγορές, τα οφέλη για τις τράπεζες, το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE), αλλά και οι προθέσεις των δανειστών

Τρίτη Ενότητα: Σπάνε οι χειροπέδες στην άσκηση πολιτικής μεταμνημονιακά;
Ο βαθμός ελευθερίας της ελληνικής κυβέρνησης για χάραξη πολιτικής σε κρίσιμους τομείς είναι το «καυτό» και το πιο ουσιαστικό θέμα για την επόμενη ημέρα. Πώς μπορεί να επηρεάσει η ρύθμιση του χρέους τη μεταμνημονική ελευθερία;

Τέταρτη ενότητα: Η ανάπτυξη το μόνο κλειδί για την έξοδο του πολίτη από τα μνημόνια
Τι περιθώρια για ώθηση της ανάπτυξης δημιουργούνται μεταπρογραμματικά; Μπορούν να ακυρωθούν τα συμφωνημένα μέτρα για συντάξεις και αφορολόγητο; Θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός; Θα επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις;

Headlines