Στα χρόνια  μετά την Αθήνα του 2004 η νέα γενιά δυτικών περιηγητών βρήκε στην Αθήνα αιτία ύπαρξης. Αυτή η νέα ομάδα παρατηρητών, κυρίως του είδους των μετακινούμενων ταξιδιωτών με σακίδια πλάτης κατέκτησαν το δικαίωμα του άλλοτε ευρωπαϊκού αριστοκρατικού Grand Tour.

Και ήρθαν στην Αθήνα της κρίσης, του δημοψηφισματικού διχασμού και της documenta 14. Καταδρομείς της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας κατέφτασαν ανάμεσά τους και συγκέντρωναν μίνι συνεντεύξεις από θαμώνες των μπαρ στην κάτω της πλατείας Συντάγματος περιοχή.

Οι οποίοι σε ρόλο άτυπου εκπροσώπου πολιτισμού εξηγούσαν το φαινόμενο δημιουργικής επιχειρηματικότητας στο πλαίσιο της ανεργίας και υποαπασχόλησης. Η συνέχεια της περιήγησης ήταν τα δημοσιευμένα κείμενα σε ξένα έντυπα μαζί με  εικόνες που διάλεγαν τα μίντια όταν έγραφαν για το greek crisis και το learning from Athens : τοίχοι πνιγμένοι στο γκραφίτι, στιγμιότυπα από νυχτερινές συγκρούσεις διαδηλωτών με ένστολους με φόντο φλεγόμενους κάδους σε έρημες  λεωφόρους προσφυγικοί καταυλισμοί και συνταξιούχοι διαδηλωτές χτυπημένοι από τον ήλιο του μεσημεριού και τα κλομπς των αστυνομικών.

Και μετά στη μετα-documenta Αθήνα ήρθε μία νέα μηντιακή επιννόηση  για την πόλη που ανατέλλει μέσα από τις στάχτες της ως η πιο ζωντανή περίπτωση μέσα στην μητροπολιτική ευρωπαϊκή ακαμψία.

Οι ανοιξιάτικες προσωπικές μου διαδρομές στη γενέτειρα μου πόλη διασταυρώθηκαν με τη συγγραφέα του πρόσφατου άρθρου των New York Times με τίτλο «Athens, Rising». Η ματιά της, για όλους εμάς τους κατοίκους ήταν η συμπαθητική συμπεριφορά εκείνου που εναποθέτει το μέλλον του στη διαρκή μετακίνηση για βιοποριστικούς λόγους.

Και η εντύπωση από τον ειδικό απολογισμό του άρθρου φαίνεται στην οπτική διαφορά των συνοδευτικών εικόνων: φωτεινές όψεις από εσωτερικά εστιατορίων και μπαρ, εικόνες από μουσεία και γκαλερί.

Στιγμιότυπα δηλαδή μίας κανονικότητας  που θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα .Οι νέοι περιηγητές , ώριμοι σημερινοί millenials    συνεχίζουν λοιπόν να καταφτάνουν και να στέλνουν ταξιδιωτικές ανταποκρίσεις από το μέτωπο της πόλης που μετασχηματίζεται. Αλλά και πάντα ίδιας μένει στα ξένα μάτια τους. Αφού η Αθήνα είναι για εκείνους μία σταδιοδρομία.

Και μάλλον δύσκολα κατανοούν –αν όχι καθόλου- πως για τους λοιπούς κατοίκους της πόλης και της χώρας κάτι σημαντικό από τη ζωή τους διακυβεύεται σε αυτή τη διαδικασία του μετασχηματισμού. Κάτι που δεν πηγαίνει εύκολα κάτω με τσίπουρο, ρεμπέτικο και σούσι Κολωνακίου.

Headlines