Ένα γκολ – αλητεία. Ένα γκολ – ποίημα. Ένας θείος ποδοσφαιριστής. Ή μάλλον, ένας θεϊκά ανθρώπινος ποδοσφαιριστής. Ανθρώπινος, απελπιστικά ανθρώπινος. Τρωτός και άτρωτος. Δύο ομάδες. Δύο έθνη. Ένα παιχνίδι «πνιγμένο» στις πολιτικές του προεκτάσεις. Σαν σήμερα, 22 Ιουνίου του 1986, ένας βραχύσωμος τυπάκος από την Αργεντινή σήκωνε στις πλάτες του τις ψυχές του λαού του. Με το χέρι έπαιρνε την δική του εκδίκηση εκ μέρους τους. Δεν μετάνιωσε ποτέ. Δεν θα ήταν ο Μαραντόνα αν μετάνιωνε. Και για να κλείσει τα στόματα, για να μην καταδικάσει το ματς στη σκιά της αμφισβήτησης, σκόρπισε και λίγο ποδόσφαιρο. Ένα γκολ στα δίχτυα της αιωνιότητας.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines