Χωρίς να υπάρχει κάτι κοινό στους τίτλους των έξι ποιητικών βιβλίων που έχει δημοσιεύσει μέσα σε είκοσι χρόνια ο ποιητής Βαγγέλης Χρόνης («Σύμμαχος χρόνος», «Νέοι στον Αδη», «Ενα χωνάκι θλίψη», «Η ευθύνη του Μαΐου», «Τα αγάλματα και οι ψυχές», «Το αρχαίο κεραμίδι»), κατά έναν δυσεξιχνίαστο, ταυτόχρονα όμως και ευεξήγητο τρόπο, ειδοποιείσαι για μια ατμόσφαιρα που με ελάχιστες παραλλαγές παρουσιάζεται σχεδόν ενιαία σε όλα του τα βιβλία. Ετσι ώστε στο σύνολό τους τα ποιήματα – διακόσια εξήντα τέσσερα τον αριθμό, αν μετράμε σωστά – να μοιάζουν με ψηφίδες αποσπασμένες από μια τοιχογραφία, συνθεμένη με καιρό και με κόπο, προκειμένου να μην απηχεί το δαχτυλικό αποτύπωμα ενός ανθρώπου, εκτός κι αν δεχτούμε ως το δαχτυλικό του αποτύπωμα έναν πρωτότυπο διάλογο του παρόντος με το παρελθόν – το παρελθόν ρητά εννενοημένο ως οι αρχαίοι χρόνοι.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines