Δέκα χρόνια από την κατάρρευση της Lehman Brothers και τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση από το «Κραχ» στην Αμερική και ο κόσμος είναι εντελώς διαφορετικός… αλλά τόσο ίδιος.

Σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιόμαστε όλοι αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα, κι αν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να αποφευχθούν ανάλογες κρίσεις.

Ισως πολλοί να μην θυμούνται ότι θύματα της κρίσης δεν ήταν μόνο κάποιες τράπεζες ή επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο. Η Lehman Brothers ήταν η αρχή μια κρίσης η οποία οδήγησε σε φτωχοποίηση εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο. Η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ δεν ήταν ένα τοπικό γεγονός που δεν πέρασε καν τον Ατλαντικό. Αλλωστε, το τίναγμα της πεταλούδας στην Αμερική μπορεί να προκαλέσει σεισμό στην Ευρώπη.

Οι επιπτώσεις της κρίσης ήρθαν και στην Ελλάδα λίγους μήνες μετά, ή μάλλον αποκάλυψαν αυτό που πολλοί ακόμη και σήμερα δε θέλουν να πιστέψουν. Ότι δηλαδή η ελληνική οικονομία στηριζόταν εδώ και δεκαετίες σε πήλινα πόδια. Ένα κράτος με 15% έλλειμμα και με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, δεν θα μπορούσε να επιβιώνει εσαεί με τα κονδύλια των Ευρωπαίων και τα δανεικά.

Γι’ αυτό και το 2009 κανένας δεν θα έπρεπε να εκπλαγεί από την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.

Μείωση φορολογικών εσόδων, κατάρρευση της οικοδομής και της κτηματαγοράς, αύξηση της ανεργίας, αδυναμία πρόσβασης στις αγορές, έλλειψη εμπιστοσύνης των ξένων. Το μεταολυμπιακό τοπίο στη χώρα έμοιαζε εφιαλτικό.

Για το ποιος ευθύνεται για την κρίση της Lehman Brothers πολλά μπορούν να ειπωθούν. Ο Άνχελ Γκουρία, γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ, αναγνώρισε σήμερα ότι δεν είχε προβλέψει την κρίση.

Αναφερόμενος στα διδάγματα από αυτή την κρίση, ο Γκουρία παραδέχθηκε ότι «η επικρατούσα οικονομική νοοτροπία και τα μοντέλα πάνω στα οποία αυτή βασίστηκε δεν αντανακλούσαν ούτε την οικονομική πραγματικότητα ούτε τη ζωή των ανθρώπων».

Όλα αυτά είναι παρελθόν, το μέλλον έχει σημασία. Μάθαμε από τα λάθη μας; Ο Γκόρντον Μπράουν, πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας λέει σε συνέντευξή του: «Ο κόσμος υπνοβατεί προς μια νέα οικονομική κρίση. Θα υπάρξει σοβαρή αύξηση της κλιμάκωσης των ρίσκων, αλλά βρισκόμαστε σε έναν κόσμο χωρίς ηγεσία».

Κι εδώ ακριβώς πρέπει να σταθούμε. Στο έλλειμμα ηγεσίας. Όχι μόνο πολιτικής…

Ολο και περισσότεροι συμφωνούν ότι πλησιάζουμε προς μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση. Η Ελλάδα είναι προετοιμασμένη γι’ αυτό; Μετά από 8 χρόνια άγριας λεηλασίας στις ζωές των πολιτών μπορεί η χώρα να αντέξει νέους κραδασμούς;

Κι έχουμε άραγε τους μηχανισμούς να αντέξουμε; Κυρίως έχουμε την ηγεσία να πάρει αποφάσεις που θα διασώσουν τους διαλυμένους πολίτες από μια νέα καταστροφή;

Οσο εμείς θα ασχολούμαστε με τα fake news του ΑΠΕ και την κυβερνητική προπαγάνδα, κάπου αλλού, κάποιοι άλλοι οχυρώνονται για τα επερχόμενα. Εμείς θα δούμε ποτέ σοβαρά τις ζωές των παιδιών μας;

Headlines