Επικίνδυνη αδιαφορία και άγνοια με το… κίνημα των αντιεμβολιαστών

Ας ξεκινήσουμε με τη λέξη που κακώς δεν λέμε κι ας τη γράψουμε και με κεφαλαία για να χτυπάει στο μάτι: ΕΠΙΔΗΜΙΑ.

Από το 2016 ως σήμερα, στην Ευρώπη είναι σε εξέλιξη μια επιδημία ιλαράς από την οποία πεθαίνει κόσμος.

Σύμφωνα με το τελευταίο Surveillance Report του ECDC (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης κι Ελέγχου Νόσων), τον Ιούλιο του 2018 έχουν καταγραφεί 758 κρούσματα σε 21 χώρες της ΕΕ. Η Ελλάδα κατέγραψε 38 κρούσματα, πολύ λιγότερα, ευτυχώς, από τα 115 και 290 που σημειώθηκαν τον Ιούνιο και τον Μάιο αντιστοίχως.

Παρόλα αυτά η χώρα μας εξακολουθεί να είναι στην κρίσιμη πεντάδα με τα περισσότερα περιστατικά και θανάτους από ιλαρά, μαζί με την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Όσο η επιδημία εξελίσσεται, πολλές χώρες αυστηροποιούν ή συζητούν το πώς θα αυστηροποιήσουν το νομοθετικό πλαίσιο για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Τα μεγάλα ΜΜΕ και οι φορείς δίνουν μάχες εναντίον των αντιεμβολιαστών (εδώ τους δίνουμε βήμα γιατί είμαστε τίγκα στον πλουραλισμό και πιο αυστηροί με τη δεοντολογία από, π.χ., το BBC).

Κι αυτό ενώ οι γιατροί προσπαθούν να μας κάνουν να χωνέψουμε πως η ιλαρά δεν είναι μόνο θανατηφόρα. Είναι και μια από τις πιο μεταδοτικές ασθένειες του ανθρώπου.

Εκτός τόπου

Η χθεσινή διαμαρτυρία της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής επιβεβαιώνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν έχουμε καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ. Και ότι το υπουργείο Υγείας και όλοι οι αρμόδιοι φορείς δρουν σαν να μην υπάρχει κάποια επείγουσα κατάσταση.

Οι οδηγίες για τον εμβολιασμό των παιδιών και την εγγραφή στο σχολείο είναι του 2015 και παραπέμπει σε μια γνωμοδότηση του 2008.

Λέει αρχικά το αυτονόητο, ότι «μόνο σε περιπτώσεις ιατρικής αντένδειξης, θα μπορούν οι γονείς να αρνηθούν τον εμβολιασμό των παιδιών τους». Ο ορισμός του αυτονόητου, ως και περιττού, αφού σε περίπτωση ιατρικής αντένδειξης η λογική λέει ότι θα αρνηθεί αυτονοήτως ο ιατρός που διέγνωσε ή είναι ενήμερος της αντένδειξης.

Στη συνέχεια προστίθεται όμως η διατύπωση ότι «οι γονείς που για οποιουσδήποτε άλλους λόγους (προσωπικά δεδομένα και πιθανές παρενέργειες) δεν επιθυμούν τον εμβολιασμό των παιδιών τους, οφείλουν να προσκομίζουν βεβαίωση ιατρικής αντένδειξης από: α)Περιφερειακά Γενικά Νοσοκομεία, ή β) Δ/νσεις Υγιεινής της οικείας Νομαρχίας, ή γ) Ιατροκοινωνικά Κέντρα, ή δ) Ασφαλιστικούς φορείς, ή ε) ιδιώτες ιατρούς, σύμφωνα με τον κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας».

Προσωπικά δεδομένα. Πιθανές παρενέργειες. Ιδιώτες ιατρούς

Δηλαδή ο αντιεμβολιαστής και ο γιατρός του συνεχίζουν ανενόχλητοι τον «ακτιβισμό» τους. Στη βάση των ανόητων κι επικίνδυνων πεποιθήσεων τους. Με την άδεια του ελληνικού κράτους. Κι ενώ πλέον – σε αντίθεση με το 2015 ή το 2008 – γνωρίζουμε για την ύπαρξη αυτού του «κινήματος» κι έχουμε μια επιδημία ιλαράς σε εξέλιξη. Δεν συνιστά λόγο αναβάθμισης των μέτρων και των οδηγιών μια επιδημία;

Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναγνωρίζει τον ρόλο των γονιών. Αλλά ξεκαθαρίζει ρητώς πως την ευθύνη εξασφάλισης της επιβίωσης, της υγείας, των δικαιωμάτων του παιδιού την έχει το κράτος. Το κράτος επίσης έχει την ευθύνη εξασφάλισης της δημόσιας υγείας. Και είναι ο μόνος νόμιμος φορέας καταναγκασμού. Οφείλει λοιπόν να πράξει το μέγιστο δυνατό για να προστατεύσει τη δημόσια υγεία και την υγεία κάθε παιδιού, ακόμη και του αντιεμβολιαστή.

Με διατυπώσεις που αφήνουν «παραθυράκια» δεν εξασφαλίζουμε τίποτα και, όχι, ότι έτσι ήταν και παλιότερα, όχι, όχι, όχι, δεν είναι δικαιολογία.