Σε μια ιδιότυπη εσωτερική σύγκρουση θέλει να βάλει την ελληνική κοινωνία η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ουσιαστικά είναι ως να της θέτει μια σειρά από διλήμματα: Τι προτιμάτε;

Την διατήρηση των συντάξεων ή την επιδότηση του ενοικίου για τις φτωχές οικογένειες;

Τις συντάξεις ή τα σχολικά γεύματα;

Τις συντάξεις ή άλλα 300 εκατομμύρια ευρώ στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων;

Τις συντάξεις ή τη μείωση του ποσοστού συμμετοχής των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη.

Και το λέμε αυτό γιατί το προσχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε με την παγκόσμια πρωτοτυπία της ύπαρξης δύο σεναρίων, υπενθυμίζει κάτι που κυβερνητικοί παράγοντες είχαν επαναλάβει κατά καιρούς. Ότι εάν δεν μειωθούν οι συντάξεις, τότε δεν θα εφαρμοστούν και τα αντίμετρα που είχαν προβλεφθεί το 2017 ως αντιστάθμισμα του κοινωνικού κόστους της μείωσης των συντάξεων, πλην των όσων αφορούν τα οικογενειακά επιδόματα, που όμως είναι ένα μέτρο που ούτως ή άλλως εφαρμόζεται ήδη.

Υπενθυμίζουμε ότι το μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει μια σειρά από αντίμετρα, συνολικού κόστους  1.990.000 ευρώ. Αυτά αφορούσαν ανάμεσα στα άλλα 190 εκατομμύρια ευρώ για τα σχολικά γεύματα, 600 εκατομμύρια ευρώ για την επιδότηση ενοικίου, 140 εκατομμύρια για νέα νηπιαγωγεία, 300 εκατομμύρια από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων (100 στην ενέργεια, 100 στον πρωτογενή τομέα και 100 εκατομμύρια στο πλαίσιο του αναπτυξιακού νόμου), 260 εκατομμύρια για ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και 240 εκατομμύρια για τη μείωση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη.

Ουσιαστικά, μόνο τα 260 εκατομμύρια ευρώ της αναπροσαρμογής των οικογενειακών επιδομάτων θα διασωθούν σε περίπτωση με περικοπής των συντάξεων.

Η κυβέρνηση προσθέτει στο προσχέδιο ορισμένα επιπλέον μέτρα, με βάση και τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, όπως είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η μετατροπή των συμβάσεων των εργαζομένων στη «Βοήθεια στο Σπίτι», οι προσλήψεις στην Ειδική Αγωγή (στη θέση προηγούμενων προσλήψεων ορισμένου χρόνου) και μια πιο στοχευμένη επιδότηση ενοικίου, αλλά είναι σαφές ότι ο κύριος όγκος των αντίμετρων θα θυσιαστεί στο βωμό της με περικοπής των συντάξεων.

Αυτό σημαίνει ότι για να μην εφαρμοστεί ένα κοινωνικά επιζήμιο και ανάλγητο μέτρο, δεν θα προχωρήσουν επείγοντα μέτρα που αφορούν την κοινωνική προστασία και την ανάπτυξη σε μια κοινωνία καθημαγμένη από μακρόχρονες πολιτικές λιτότητας.

Αυτή η εικόνα και αυτά τα οδυνηρά διλήμματα με τα οποία φέρνει αντιμέτωπη την ελληνική κοινωνία η κυβέρνηση είναι ενδεικτικά του ιδιότυπου κυνισμού με τον οποίο αντιμετώπισε όλα τα προηγούμενα χρόνια τη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Η λογική ήταν πάρα πολύ απλή: η κυβέρνηση ήθελε με κάθε κόστος να εξασφαλίσει ότι θα ήταν η κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός θα έλεγε: «βγήκαμε και επισήμως από τα μνημόνια».

Αποδέχθηκε τα πάντα

Θεωρούσε ότι ο συμβολισμός της στιγμής ήταν τέτοιος που από μόνος του θα έδινε σημαντική εκλογική ενίσχυση στην κυβέρνηση.

Για να το πετύχει αυτό ήταν διατεθειμένη να αποδεχτεί κάθε απαίτηση των δανειστών, ακόμη και εάν γνώριζε το κοινωνικό κόστος.

Ακόμη χειρότερα με την αποδοχή ταυτόχρονα των μειώσεων των συντάξεων αλλά και των αντιμέτρων, που τα περισσότερα αφορούσαν πιο νέες γενιές, ουσιαστικά αποφάσισε να εισάγει στοιχεία ενός ιδιότυπου «πολέμου των γενεών», ως νέα προσθήκη στις παραλλαγές του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Μόνο που ακριβώς επειδή κινείται αποκλειστικά και μόνο με κριτήρια εκλογικού μάρκετινγκ, όταν είδε ότι το κλίμα αλλάζει και υπάρχει μεγάλη αντίδραση ειδικά για το θέμα των συντάξεων, αποφάσισε ότι αυτό θα είναι το κεντρικό αίτημα.

Έτσι, ξεχάστηκαν τα αντίμετρα και τα όποια κοινωνικά τους οφέλη και θεωρείται πλέον αυτονόητο ότι πρέπει τα αντίμετρα να θυσιαστούν για να σώσουμε τις συντάξεις.

Καμιά κουβέντα δεν έγινε για το πώς θα μπορούσαμε και τις συντάξεις να μη μειώσουμε και τα αντίμετρα να εφαρμόσουμε. Καμιά προσπάθεια να αναζητηθεί καλύτερη εισπραξιμότητα στα έσοδα. Κανένας σχεδιασμός για υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης που θα ενίσχυαν και τα έσοδα και θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Αντίθετα, εξαρχής ο προσανατολισμός ήταν: ή συντάξεις ή αντίμετρα.

Μόνο που αυτό δεν έχει καμία σχέση δεν έχει με ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα και την ανάγκη το κοινωνικό τοπίο στην Ελλάδα να σταματήσει να είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια για την επιβίωση.

Headlines