Ο παραλογισμός του ηλεκτρονικού εισιτηρίου

Επικυρώνω το εισιτήριό μου στο σταθμό Συγγρού – Φιξ του μετρό. Αποβιβάζομαι στο Σύνταγμα. Η πρώτη προσπάθειά μου να το επικυρώσω εκ νέου, για να ανοίξουν οι μπάρες και να φύγω, αποτυγχάνει. Και η δεύτερη προσπάθεια αποτυγχάνει. Και η τρίτη. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Βρίσκομαι εγκλωβισμένος. Δεν υπάρχει κανένας υπάλληλος στον οποίο θα μπορούσα να απευθυνθώ. Βλέπω δύο αστυνομικούς.

Πλησιάζω και τους ρωτώ τι πρέπει να κάνω. «Πηγαίνετε επάνω, στα γκισέ, και θα σας πουν» μου προτείνουν. «Μα πώς να πάω επάνω, αφού δεν μπορώ να περάσω;». «Περάστε πίσω από κάποιον άλλο επιβάτη, δεν τρέχει τίποτα. Πολλοί το κάνουν!».

Ο,τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι. Βρέθηκα κι εγώ, που έχω γράψει ξανά και ξανά για την αναξιοπρέπεια του «δεν πληρώνω» στις δημόσιες συγκοινωνίες, να στριμώχνομαι πίσω από άλλους για να περάσω σαν τον κλέφτη το σημείο ελέγχου.

Με τον κίνδυνο να με προσβάλει κάποιος (με το δίκιο του) και να μου πέσουν τα μούτρα. Πηγαίνω στο γκισέ και εξηγώ τι συνέβη. Προτείνουν να επιστρέψω στις πύλες εισόδου και να τσεκάρω εκ νέου το εισιτήριό μου «που μπορεί να έχει απομαγνητιστεί». «Όμως δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω ξανά το μετρό», τους λέω, «οπότε ποιος ο λόγος να ακυρώσω ένα ακόμα εισιτήριο, σε περίπτωση που το σύστημα λειτουργήσει;

΄Η τι θα γίνει αν εγκλωβιστώ ξανά;». «Δίκιο έχετε, τότε το δοκιμάζετε αύριο ή μεθαύριο, όταν θα χρησιμοποιήσετε ξανά το μετρό». «Μόνο που αύριο πολύ νωρίς το πρωί πρέπει να χρησιμοποιήσω το λεωφορείο» εξηγώ: «Αυτό σημαίνει πως, από τη στιγμή που στις στάσεις των λεωφορείων δεν υπάρχουν μηχανήματα που εκδίδουν εισιτήρια, αν και πάλι δεν γίνει δεκτό το εισιτήριό μου ή θα πρέπει να κατέβω και να πάω με τα πόδια στη δουλειά μου, ή να συνεχίσω ως ένας ακόμα τσαμπατζής, με τον κίνδυνο να πληρώσω πρόστιμο αν περάσει έλεγχος». «Εχετε δίκιο» παραδέχτηκαν «αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση».

Αναρωτήθηκα, για πολλοστή φορά, ποιοι ευφυείς εγκέφαλοι εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν τη νέα εποχή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στην Ελλάδα. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ με λεωφορείο στην Αθήνα, μόνο έτσι εξηγείται η απόλυτη άγνοιά τους για τη λειτουργία ενός συστήματος που εκλήθησαν να ανανεώσουν και το έκαναν κατά πολύ χειρότερο.