Γιατί ο Κοτζιάς έγινε «Ιφιγένεια» για τα μάτια του Καμμένου – Ολο το παρασκήνιο της παραίτησης

Το μίνι διάγγελμα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα με φόντο τον κήπο του Μεγάρου Μαξίμου ήρθε να επιβεβαιώσει τη βαθιά κρίση που διανύει η κυβέρνηση. Μια κρίση που επισφραγίστηκε με την παραίτηση – βόμβα του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά η οποία ήρθε έπειτα από τη ρήξη στο υπουργικό συμβούλιο με τον Πάνο Καμμένο και το «άδειασμά» του από τον κ. Τσίπρα.

Το διάγγελμα αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με αυτό στο ειδυλλιακό νησί της Ιθάκης, εκεί όπου ο Τσίπρας ξεδίπλωνε το όραμά του για την Ελλάδα. Ένα όραμα που έγινε κομμάτια και θρύψαλα για έναν και μόνο λόγο: Γιατί ο πρωθυπουργός και ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και 3,5 χρόνια όμηροι του Πάνου Καμμένου και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Οποια προσπάθεια κι αν έκανε το Μαξίμου να βρει κυβερνητική πλειοψηφία σε άλλα κόμματα απέτυχε παταγωδώς και γι’ αυτό έμεινε με τον δεξιό, λαϊκιστή σύμμαχό του.

Σε μια αναγκαστική συγκατοίκηση την οποία πολλοί συριζαίοι δεν ήθελαν αλλά έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία για χάρη της καρέκλας της εξουσίας.

Ομως, ήδη κάποιοι έχουν αρχίσει να σκέπτονται και το εξής σενάριο: Μήπως ο Τσίπρας βλέπει ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να περάσει από την ΠΓΔΜ και θέλει να φορτώσει την αποτυχία στον… εμπνευστή της Ν. Κοτζιά; Ετσι και ο ίδιος θα διασωθεί πολιτικά και ο Καμμένος θα έχει να λέει στο δεξιό ακροατήριό του ότι εμπόδισε την «ντροπιαστική» συμφωνία για τη Μακεδονία.

«Ιφιγένεια» ο Κοτζιάς

Οι δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα με τις οποίες επιβεβαίωσε την αποδοχή της παραίτησης Κοτζιά είναι… μνημείο διγλωσσίας, κυνισμού και πλήρους άρνησης να αποδεχθεί την πραγματικότητα. Η οποία είναι ότι η κυβέρνηση καταρρέει και τίποτε δεν μπορεί να τη σώσει από την αποσύνθεση στην οποία βρίσκεται. Μόνο ως παράταση ζωής μπορούν να χαρακτηριστούν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού και η ανάληψη του χαρτοφυλακίου του ΥΠΕΞ. Και μόνο ως «εικονογράφηση» της… θυσίας του Κοτζιά ως άλλη «Ιφιγένεια» για τα μάτια (ή τις ψήφους στη Βουλή) του προέδρου των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, κάτι που φάνηκε από μια και μόνο αναφορά του. «Η απόφαση να αποδεχτώ την παραίτηση Κοτζιά και να αναλάβω εγώ ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών το επόμενο διάστημα ήταν απόφαση με πολλαπλά μηνύματα, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Δεν θα ανεχτώ καμία διγλωσσία από κανέναν, καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική συμφωνία. Δεν θα αφήσω κανέναν να διαταράξει την ομαλή πορεία της χώρας και την έξοδο από την κρίση».

Αυτή η αναφορά είναι όλα τα… λεφτά και είναι η φωτογραφία της στιγμής για μια κυβέρνηση που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

Ο πρωθυπουργός έστειλε… απειλητικό μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί προσωπικές στρατηγικές. Μα είναι δυνατόν; Προσωπική στρατηγική δεν ήταν το ταξίδι του Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ, η κατάθεση του σχεδίου Β για το «Μακεδονικό» και οι βάσεις σε όλη την Ελλάδα;

Ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος δεν παραδέχθηκε ότι ο κ. Τσίπρας γνώριζε το σχέδιό του, δεν το αποδέχθηκε αλλά πρόκειται για προσωπική θέση; Αραγε ο πρωθυπουργός σε ποιον έστειλε το μήνυμα; Στον κ. Κοτζιά; Μα ο μέχρι πρότινος υπουργός Εξωτερικών υπηρετούσε εθνική – στρατηγική πολιτικό στο Σκοπιανό, σε αντίθεση με τον υπουργό Αμυνας.

Οξύμωρο

Δημιουργείται δηλαδή το εξής οξύμωρο: Ο Πάνος Καμμένος να βρίσκεται στην κυβέρνηση και να είναι νικητής στο μπρα ντε φερ, αν και αυτός προκάλεσε την κρίση με την προσωπική ατζέντα στα εξωτερικά θέματα. Και ο Νίκος Κοτζιάς που λειτουργούσε σε πλήρη αντιστοίχηση με τον πρωθυπουργό για το «Μακεδονικό» να βρίσκεται εκτός κυβέρνησης.

Αν ο Τσίπρας έστειλε μήνυμα μη ανοχής σε αυτούς που έχουν προσωπική ατζέντα γιατί δεν… παραιτεί τον Πάνο Καμμένο; Γιατί δεν επιστέφει την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να οδηγηθούμε σε εκλογές; Ή αν είναι σίγουρος ότι μπορεί να βρει βουλευτές άλλων κομμάτων να τον στηρίξουν γιατί δεν διώχνει τους ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση, να τερματίσει τη συγκυβέρνηση – ομηρία και να ζητήσει τις 151 ψήφους από αλλού;

Ο λόγος είναι προφανής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τους δεύτερους και η επίκληση δήθεν του Τσίπρα ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να σταματήσει την πορεία της χώρας είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Η κυβέρνησή του έχει χάσει επί της ουσίας τη νομιμοποιήσή της και ο ίδιος βρίσκεται σε πανικό. Κάνει ό,τι μπορεί για να κρατηθεί στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο, αποδεχόμενος ακόμη και τους εκβιασμούς του Πάνου Καμμένου.

Ο Τσίπρας τις τελευταίες εβδομάδες βρισκόταν μεταξύ δύο… «εκβιαστών» με την έννοια της πολιτικής πίεσης. Ο μεν Πάνος Καμμένος τον εκβιάζει ακόμη για να μη δεχθεί τη συμφωνία των Πρεσπών και να μην την κυρώσει. Ο δε Νίκος Κοτζιάς τον εκβίαζε με την παραίτησή του αν δεν «μάζευε» τον υπουργό Αμυνας. Επικράτησε ο εκβιασμός που δεν οδηγεί στην πτώση της κυβέρνησης.

Από τις τελευταίες εξελίξεις προκύπτουν πολλά ερωτήματα:

Πώς μπορεί να σταθεί μια συμφωνία όπως αυτή στις Πρέσπες όταν ο αρχιτέκτονάς της, Νίκος Κοτζιάς δεν είναι πλέον στην κυβέρνηση; Αυτός που διαπραγματεύτηκε επί μήνες (επιτυχώς ή όχι θα κριθεί από την ιστορία), που υπέγραψε το κείμενο με τον Ν. Ντιμιτρόφ, αποχωρεί εξοργισμένος και ο Τσίπρας αναλαμβάνει, όπως είπε, να συνεχίσει την ολοκλήρωσή της συμφωνίας. Για ποια συνέχεια, όμως, όταν όλα κρίνονται στα Σκόπια και πουθενά αλλού;

Το δεύτερο ερώτημα είναι πώς μπορεί η κυβέρνηση να ανέχεται τον Πάνο Καμμένο που της έκανε ζημιά με την προσωπική στρατηγική του. Υπάρχουν ήδη πολλοί υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ναι μεν δεν έχουν πάρει ευθέως το μέρος του κ. Κοτζιά, αλλά πνέουν μένεα κατά του υπουργού Αμυνας. Και αναρωτιούνται πόσους ακόμη θα θυσιάσει ο Τσίπρας για χάρη του Καμμένου.

Το τρίτο ερώτημα αφορά στην επόμενη ημέρα για την κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση και η κρίση με την παραίτηση Κοτζιά αλλά θα συνεχίσει… όσο πάει. Εκτός κι αν η κατάσταση γίνει ακόμη χειρότερη και δεν μπορέσει να σταθεί στη Βουλή και στην κοινωνία. Εκπεφρασμένη θέση του Μαξίμου είναι σίγουρα να κλείσει η χρονιά, να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός (χωρίς μειώσεις στις συντάξεις), να ψηφιστούν τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ, να γίνουν οι απαραίτητες… παρεμβάσεις τύπου Πολάκη στη Δικαιοσύνη για να μπουν κάποιοι φυλακή. Με τον τρόπο αυτό θα θελήσει η κυβέρνηση να αλλάξει το κλίμα στον κόσμο, περιμένοντας και τον Ζόραν Ζάεφ για το τι μπορεί να κάνει με τη συμφωνία των Πρεσπών.