*Σημαία: τεμάχιον υφάσματος, φέρον δύο ή πλείονα χρώματα μετά διαφόρων παραστάσεων και χρησιμεύον ως έμβλημα κράτους ή οργανώσεως.

Κατά την αρχαιότητα αντί σημαιών ήτο συχνή η χρήσις εμβλημάτων. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχον σημαίας ως αι νυν. Εις το Βυζάντιον ως και εις την Δύσιν, παραλλήλως και κατά τους μεταγενεστέρους χρόνους, ήσαν εν χρήσει το λάβαρον και το φλάμπουρον. Οι Τούρκοι εχρησιμοποίουν μονοχρώμους σημαίας, τα δε μπαϊράκια των Ελλήνων αρματολών και κλεφτών έφερον σταυρόν, ως και αετόν (δικέφαλον ή μονοκέφαλον). Η κυανόλευκος σημαία εν Ελλάδι εισήχθη δι’ αποφάσεως της Α’ εν Επιδαύρω Εθνοσυνελεύσεως (1822).

(*ΠΑΠΥΡΟΣ, δίτομον επιτραπέζιον εγκυκλοπαιδικόν και γλωσσικόν λεξικόν, Αθήναι 1965)

Στις 28 Οκτωβρίου κυματίζει περήφανη η γαλανόλευκη, η εθνική μας σημαία, για την οποία αγωνίστηκαν, πολέμησαν και θυσιάστηκαν αναρίθμητοι Έλληνες σε διάφορες ιστορικές περιόδους.

Η γαλανόλευκη είναι το σύμβολο της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, το σύμβολο προς το οποίο απονέμουν στρατιωτικό χαιρετισμό τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας.

Η γαλανόλευκη αναρτάται στα μπαλκόνια των σπιτιών στις εθνικές εορτές, αλλά και κυματίζει μεσίστια σε ένδειξη εθνικού πένθους.

Η γαλανόλευκη υψώνεται επιβλητική σε λιμάνια και βουνοκορφές, κυματίζει υπερήφανα στα ελληνικά καράβια που ταξιδεύουν στα πέρατα της υφηλίου, κοσμεί μοναστήρια και εκκλησιές σε όλη την Ελλάδα, νησιωτική και ηπειρωτική.

Η γαλανόλευκη είναι το σύμβολο εκείνο που όσο τίποτα άλλο ενώνει, εμψυχώνει και καθοδηγεί τους Έλληνες στο διάβα των αιώνων.

Headlines