Δεν γνωρίζει πότε ακριβώς γεννήθηκε. Δεν υπήρξε κάποιο επίσημο έγγραφο με καταγεγραμμένη ημερομηνία. Υπολογίζει ωστόσο ότι πρέπει να ήταν πριν από περίπου εξήντα επτά χρόνια. Το μόνο σίγουρο είναι πως ήρθε σε τούτο τον κόσμο μέσα σε μια ταπεινή σκηνή Βεδουίνων. Ο Μαγιούφ, «ο εγκαταλελειμμένος», ορφάνεψε νωρίς. Είδε τη μάνα του, παρατημένη από τον ισχυρό και αδιάφορο πατέρα του, να πεθαίνει στιγματισμένη. Η γιαγιά του, σκληρή γυναίκα, ανέλαβε να τον φροντίσει. Και τον προόριζε να γίνει βοσκός, σύμφωνα με τις αρχέγονες παραδόσεις της φυλής. Ομως εκείνη δεν τα λογάριασε σωστά, γιατί δεν κατάλαβε ότι ο εγγονός της είχε τη στόφα ενός ήρωα, ότι εκείνο το μικρό αγόρι έκρυβε καλά μέσα του μια θέληση μεγάλη· και μιαν ακόρεστη δίψα για μάθηση, για γνώση, για ένα μέλλον διαφορετικό.

Δεν εξηγείται αλλιώς, δεν είχε κλείσει καν τα δέκα του και περπατούσε ξυπόλυτος, κάθε μέρα, κάμποσα δύσβατα χιλιόμετρα, για να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο σχολείο. Και τα κατάφερε, με ακλόνητη πίστη, ενάντια σε όλους και όλα. Κέρδισε, στην πραγματικότητα, την ίδια του τη ζωή. Από ένα χωριουδάκι στη μέση της ερήμου πήγε στην πόλη, στη Ράκα της Συρίας, και από εκεί έκανε το πελώριο βήμα, έφτασε στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα της Γαλλίας και ύστερα διέπρεψε επαγγελματικά στο Αμπου Ντάμπι, στις πετρελαιοπηγές των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Λες και ήταν γραφτό να γίνει εντέλει ο Κάχερ, «ο νικητής», όπως ακριβώς καταχωρίστηκε το όνομά του στα μητρώα του πανεπιστημίου στο Μονπελιέ, όπου έφτασε για να σπουδάσει μηχανικός χάρη σε μια υποτροφία της τότε συριακής κυβέρνησης.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines