Ίρβιν Γουέλς: Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια υπαρξιακή κρίση

Αντί εκλογών, οι χώρες θα πρέπει να έχουν μια ευρεία κλήρωση κάθε πέντε χρόνια για να καθορίσουν ποιος μπαίνει στο υπουργικό συμβούλιο, λέει ο Σκωτσέζος συγγραφέας Ίρβιν Γουέλς.

«Είναι τυχαία επιλογή και σημαίνει ότι έχετε μια διατομή όλων όσοι εκπροσωπούνται σε αυτό το μοντέλο» δήλωσε ο συγγραφέας του Trainspotting (1993).

Πρόσθεσε ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν καθήκον του εκπαιδευτικού συστήματος να διασφαλίσει ότι επιλέγονται άνθρωποι καλής ποιότητας.

Ο Ίρβιν Γουέλς μίλησε στο Φεστιβάλ Συγγραφέων στη Σιγκαπούρη την περασμένη εβδομάδα με θέμα: «Ποιοι είμαστε και πού ανήκουμε; Ερωτήσεις σε έναν διχασμένο κόσμο», σύμφωνα με την εφημερίδα «The Straits Times».

Ο Γουέλς, ο οποίος είναι επίσης συγγραφέας των μυθιστορημάτων Filth (1998) και Porno (2002), είναι γνωστός για έργα – που συχνά χαρακτηρίζει μία μορφή σκωτσέζικης διαλέκτου – τα οποία δίνουν φωνή στην οργή της εργατικής τάξης.

«Νομίζω ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια υπαρξιακή κρίση, νομίζω ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι βρίσκεται μπροστά μας… Η τεχνολογία μας ώθησε προς μια εντελώς διαφορετική μέθοδο παραγωγής. Η ανάπτυξη του διαδικτύου, της τεχνολογίας των πληροφοριών, ήταν μια δύναμη για την παγκοσμιοποίηση. Επιλέξαμε μια νεοφιλελεύθερη μορφή παγκοσμιοποίησης και αυτό ήταν ένα λάθος, πραγματικά».

Περιέγραψε την υπό εξέλιξη κατάσταση με το Brexit στη Βρετανία ως αποτέλεσμα των «τελευταίων 30 χρόνων του νεοφιλελευθερισμού» προσθέτοντας ότι τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα σε άλλες χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

«Είναι η εποχή μιας a***ism. Κάθε χώρα βρίσκεται σε μια προσπάθεια να βρει τον μεγαλύτερο a*** στον πληθυσμό… Είναι σαν να λένε, άφησε τον a*** να το κάνει επειδή το σύστημα είναι ούτως ή άλλως f**** και εκείνος θα το καταστρέψει με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο» ανέφερε ο συγγραφέας ο οποίος ζει στο Μαϊάμι.

Ερωτηθείς από τον συντονιστή της συζήτησης για τον βαθμό, στον οποίο η λογοτεχνία έχει σημασία σε αυτόν τον διχασμένο κόσμο, ο Γουέλς είπε: «Αναρωτιέμαι αν κινούμαστε προς μία εποχή, στην οποία δεν χρειαζόμαστε πλέον τέχνη».

«Αν θεωρείτε την τέχνη και τον πολιτισμό ως ένα είδος επικοινωνίας… έχουμε τη δύναμη της πληροφορίας και της τεχνολογίας τόσο γρήγορη τώρα… Τα πράγματα που μας κάνουν ανθρώπους είναι η αγάπη και η τέχνη, αλλά έχουμε συζητήσει την ιδέα να αντικαταστήσουμε τους εαυτούς μας από μορφές βασισμένες στη σιλικόνη και να ζούμε περισσότερο ή να ζούμε για πάντα, να πάμε στο διάστημα… Χρειαζόμαστε πια αυτά τα στοιχεία ανθρώπινης υπόστασης;»