Κάθε πολιτικός αισθάνεται την ανάγκη να βγάλει μια ανακοίνωση, να γράψει ένα μήνυμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ακόμη κι εκείνοι που δεν πιστεύουν στα νοήματα και τα οράματα εκείνης της μεγάλης στιγμής της ιστορίας.

Ετσι και ο πρωθυπουργός έστειλε το καθιερωμένο μήνυμά του για τη 17η Νοεμβρίου 1973. Ισως γιατί είναι συνηθισμένο να το κάνει, ίσως για να απενοχοποιηθεί ο ίδιος, ίσως για να καλύψει λίγες από τις ενοχές που αισθάνεται καθώς θα σκέφτεται το άλλο γνωστό ποίημα που έλεγε «που ’σουνα νιότη που ’λεγες πως θα γινόμουν άλλος».

Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, που προφανώς και δεν τολμά να πάει στο Πολυτεχνείο και να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των νεκρών, όπως έκανε όταν ήταν απλό στέλεχος της ΚΝΕ ή πρόεδρος του Συνασπισμού, αναφέρει στο μήνυμά του ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο ενώ μας θυμίζει και μας υπογραμμίζει ότι η χώρα σήμερα δίνει αγώνα για την δίκαιη ανάπτυξη, περισσότερη δημοκρατία, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ευθύνη

Λέει επίσης ότι εκείνο το γεγονός, 45 χρόνια μετά τον επιφορτίζει με την ευθύνη «να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας στις αγωνίες και στις ανάγκες της νέας γενιάς αυτού του τόπου που πάντοτε ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή των μεγάλων αλλαγών προς τα εμπρός».

Και καταλήγει θέλοντας προφανώς να μας πει ότι αυτός είναι πάντα πρώτος στους αγώνες ότι τώρα δίνει μάχες «κατά της νεοφιλελεύθερης απολυταρχίας, του φασισμού, των νοσταλγών της χούντας, και της άκρας Δεξιάς στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και επιτροπεία, για δίκαιη ανάπτυξη, με τους ανθρώπους της δουλειάς και της δημιουργίας στο προσκήνιο, για περισσότερη δημοκρατία, ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, για ένα καλύτερο αύριο για τους νέους και το λαό μας».

Καταλήγει ενθυμούμενος (όχι ο ίδιος πιθανότατα αλλά ο λογογράφος του) τον Οδυσσέα Ελύτη ο οποίος έγραψε:  «Τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα ‘λεγαν αλήτες, μας εμπνέουν ακόμα».

Εχει ενδιαφέρον να αναλύσει κανείς τις ενοχές του κ. Τσίπρα οι οποίες τον οδηγούν να γράψει αυτό το μήνυμα. Και να αναρωτηθεί κάποιος αν ο σημερινός πρωθυπουργός (όπως και οι προηγούμενοι βεβαίως) έχουν καμιά σχέση με το βασικό σύνθημα του Πολυτεχνείου, δηλαδή «ψωμί, Παιδεία, ελευθερία».

Διότι ο κ. Τσίπρας εννοεί με τον δικό του τρόπο αυτό το ιστορικό τρίπτυχο. Διότι για τον πρωθυπουργό ψωμί είναι να μοιράζεις επιδόματα λίγους μήνες πριν από τις εκλογές και να τάζεις θέσεις στο Δημόσιο. Και να το κάνεις ανερυθρίαστα όταν έχει «ρημάξει» και τις μεσαίες και τις χαμηλότερες τάξεις της κοινωνίας. Για ποιο ψωμί μιλά ο επικεφαλής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όταν έχει τσακίσει τα εισοδήματα ανθρώπων που εργάζονται σκληρά αλλά πληρώνουν απίστευτους φόρους και εισφορές; Κι όταν είναι ο ίδιος που πρόδωσε όλους όσοι τον πίστεψαν και το 2015 στις εθνικές εκλογές και στο δημοψήφισμα όταν τους έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και τις λιτότητες;

Ποια Παιδεία;

Για ποια Παιδεία μπορεί να μιλά ο κ. Τσίπρας όταν έχει εγκαταλείψει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια; Όταν τα έχει αφήσει έρμαιο των μπαχαλάκηδων και του Ρουβίκωνα που κάνουν κατάληψη και κλείνουν τις σχολές χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται; Όταν οι πανεπιστημιακοί χώροι έχουν γίνει βορά στα χέρια εμπόρων ναρκωτικών αλλά η κυβέρνηση σιωπά, στο Αριστοτέλειο, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, στην πρώην ΑΣΟΕΕ;

Και πώς μπορεί να θεωρεί κατάκτηση την σημερινή κατάσταση στην Παιδεία όταν έχει κρατήσει χαμηλά τις δαπάνες για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και μάλιστα με το έκτρωμα Γαβρόγλου οδηγεί τα παιδιά στα φροντιστήρια; Κι όταν ανεβαίνουν στα γραφεία τα οργισμένα παιδιά ο Γαβρόγλου τους κοιτά ανήμπορος αλλά και αποφασισμένος να προχωρήσει στην «μεταρρύθμισή» του;

Και τέλος, πώς μιλά ο κ. Τσίπρας για ελευθερία όταν είναι αυτός που ανέχεται την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης προκειμένου να χτυπήσει τους πολιτικούς, και όχι μόνο, αντιπάλους του; Όταν χρησιμοποιεί δικαστές προκειμένου να στήσει «βρόμικο 2018» προκειμένου να πάει στις κάλπες με το δίλημμα «ή εμείς ή αυτοί» ή ακόμη «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν;»

Όταν η κυβέρνησή του, ο ίδιος και ο Πάνος Καμμένος, ρίχνουν λάσπη κατά πάντων αλλά αγνοούν τις καταγγελίες για σοβαρά σκάνδαλα επί των ημερών τους; Όταν παγώνουν υποθέσεις για τα πεπραγμένα δικών τους ανθρώπων, όπως π.χ. το ερώτημα για το τι έχει γίνει στη ΔΕΠΑ, πώς παρ’ ολίγον να έχει πουληθεί τζάμπα το αεροδρόμιο ή τι γίνεται μ’ εκείνες τις καταγγελίες Κοτζιά για χρηματισμό από τον Σόρος;

Η ελευθερία άλλωστε είναι καθημερινή κατάκτηση και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αποδείξει ότι δεν την θέλει όταν αυτή είναι εναντίον της. Οι επιθέσεις κατά του Τύπου και κατά δημοσιογράφων μη αρεστών στο Μαξίμου και οι αγωγές ή απειλές του Π. Καμμένου, δείχνουν ότι άλλη ελευθερία έχει στο μυαλό του ο κ. Τσίπρας.

Κι από την άλλη μιλά στο μήνυμά του για μάχες κατά του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ξεχνά ότι ο νεοφιλελευθερισμός υπηρετήθηκε τόσο καλά από τον ΣΥΡΙΖΑ που οι Ευρωπαίοι θεωρούν τον κ. Τσίπρα «δικό τους παιδί».

Ο μνημονιακότερος πρωθυπουργός που πέρασε ποτέ και που επέβαλε όσο κανείς νεοφιλελεύθερες πολιτικές, κόντρα σε όλα όσα είχε υποσχεθεί, πως μπορεί να μιλά τώρα για μάχες κατά του νεοφιλελευθερισμού που υπηρετεί;

Λέει τέλος ότι μάχεται κατά των νοσταλγών της Χούντας και των ακροδεξιών στη χώρα μας. Αραγε σκέφτηκε ποτέ με ποιους συγκυβερνά επί τέσσερα χρόνια; Τι είναι ο Καμμένος με τον οποίον έχουν συμφωνήσει να πάνε μέχρι τέλους;

Και αν πολεμά τους νοσταλγούς της Χούντας γιατί δεν κάνει τα αδύνατα – δυνατά να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι και οι ηθικοί αυτουργοί της Χρυσής Αυγής; Γιατί η δίκη και η παραδειγματική τους τιμωρία έχει καθυστερήσει τόσο πολύ επί διακυβέρνησης της Αριστεράς;

Οσο για την επιλογή του Ελύτη, τον οποίον δεν κατονομάζει στο μήνυμά του ίσως γιατί δεν ήταν… αριστερός, ακόμη και αυτή ατυχής. Τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια πράγματι πεινούσαν τότε. Η εποχή της Κατοχής σκιαγραφείται στο Αξιον Εστί και η εποχή της μάχης κατά του κατακτητή. Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας εμπνέονται από τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που αγωνίζονται για να φύγει η… Κατοχή των δανειστών με τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει άριστη σχέση και συνεργασία. Και μάλιστα παίρνει και τα εύσημα από τη Γερμανία.

Ελύτης

Ας θυμηθούμε το σπουδαίο απόσπασμα από το έργο του Ελύτη που επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας για να τιμήσει το Πολυτεχνείο:

Ανάγνωσμα τρίτο
«Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: Μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη…
…Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, πούλεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.
Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες και το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: Μια πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου… Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σαν να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ’ απ’ την άκρη της απελπισιάς, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσανε στον τοίχο τριάντα»…

Headlines