Ο Γιώργος Γραμματικάκης μπορεί με την ίδια ευκολία να μιλάει για το φως («χάρη στο φως, η επιστήμη οδηγήθηκε στις πιο σπουδαίες κατακτήσεις της» λέει με νόημα), το Σύμπαν, την πολιτική ή την Κρήτη. Καθηγητής Φυσικής, πρώην πρύτανης και νυν ευρωβουλευτής του Ποταμιού, παραμένει ένας αναγεννησιακός στοχαστής με διάθεση και ικανότητα εκλαΐκευσης των πιο πολύπλοκων όρων και με έγνοια για το συλλογικό. Στη Φυσική εξέβαλε από μια… ασθένεια. Από την Κρήτη δεν έφυγε ποτέ – ακόμη κι όταν για μέρες απουσιάζει λόγω του ευρωκοινοβουλευτικού του έργου στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Και δηλώνει πάντα αριστερός, αν και με τρεμάμενη – όπως λέει – φωνή. Η συζήτηση εφ» όλης της ύλης με τον Γιώργο Γραμματικάκη είναι απολαυστική και ο συνομιλητής του βγαίνει πάντα κερδισμένος.

Πώς προέκυψε αλήθεια η Φυσική, ως σπουδές και πορεία, στη ζωή σας; Θέλατε εξαρχής να κάνετε κάτι τέτοιο;
Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να δώσω τη συνήθη απάντηση: ότι από μικρό παιδί αισθανόμουν πλασμένος για την επιστήμη της Φυσικής – ένας μικρός Αϊνστάιν, ας πούμε. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Δεν είχα καμιά ιδιαίτερη κλίση για τη Φυσική. Αποφάσισα μάλιστα να σπουδάσω μηχανολόγος γιατί, σύμφωνα με τις φήμες της εποχής, εξασφάλιζε μια άνετη ζωή. Εχασα όμως τις εξετάσεις στο Πολυτεχνείο, επειδή σε ένα μάθημα αρρώστησα από ασιατική γρίπη. Στην απελπισία μου, ακολούθησα τότε την συμβουλή ενός φίλου, που επέμενε ότι η Φυσική είναι η επιστήμη του μέλλοντος. Το ότι σφράγιζε όμως με ορμή και το παρόν, άργησα πολύ να το διαπιστώσω. Οι επαναστάσεις της δεν είχαν ακόμα φτάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Φοβούμαι λοιπόν ότι στη δική μου περίπτωση, αλλά και γενικότερα νομίζω, η έννοια του επαγγελματικού προσανατολισμού δεν λειτούργησε. Λειτούργησε όμως η έννοια της τύχης, που μας διαφεύγει και πάλι το βαθύτερό της νόημα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines