Νεότερος ή νεώτερος; Τα παραθετικά των επιθέτων (Μέρος Α’)

Τα επίθετα, πέραν τού να προσδίδουν ένα χαρακτηριστικό, μιαν ιδιότητα ή ποιότητα στα ουσιαστικά που προσδιορίζουν, έχουν επίσης τη δυνατότητα να φανερώνουν το διαφορετικό βαθμό στον οποίον υπάρχει το εν λόγω χαρακτηριστικό, η εν λόγω ιδιότητα ή ποιότητα σε δύο ή περισσότερα όντα. Για να δηλωθεί ο διαφορετικός αυτός βαθμός, χρησιμοποιούνται παραγωγικές καταλήξεις ή περιφράσεις, που διαμορφώνουν τους ακόλουθους τρεις βαθμούς του επιθέτου:

Α. Τον θετικό, που φανερώνει απλώς το χαρακτηριστικό, την ιδιότητα ή ποιότητα ενός όντος, χωρίς σύγκριση προς άλλο ον.

Π.χ.: Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου είναι επιμελείς.

Β. Τον συγκριτικό, που φανερώνει ότι ένα ον έχει ένα χαρακτηριστικό, μιαν ιδιότητα ή ποιότητα σε βαθμό ανώτερο συγκριτικά προς ένα άλλο ον.

Π.χ.: Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου είναι επιμελέστεροι (πιο/πλέον επιμελείς) από εκείνους της Β’ Γυμνασίου.

Γ. Τον υπερθετικό, που φανερώνει ότι ένα ον έχει ένα χαρακτηριστικό, μιαν ιδιότητα ή ποιότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό ή σε βαθμό ανώτερο από όλα τα άλλα όντα του ίδιου είδους. Ο υπερθετικός βαθμός μπορεί να είναι σχετικός ή απόλυτος.

Ο σχετικός υπερθετικός φανερώνει ότι ένα ον έχει ένα χαρακτηριστικό, μιαν ιδιότητα ή ποιότητα σε βαθμό ανώτερο από όλα τα άλλα όντα του ίδιου είδους.

Π.χ.: Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου είναι οι επιμελέστεροι (οι πιο/πλέον επιμελείς) από τους μαθητές των τάξεων του Γυμνασίου.

Ο απόλυτος υπερθετικός φανερώνει ότι ένα ον έχει ένα χαρακτηριστικό, μιαν ιδιότητα ή ποιότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό, απόλυτα, χωρίς να γίνεται σύγκριση προς άλλα όντα.

Π.χ.: Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου είναι επιμελέστατοι (πολύ επιμελείς).