«Όλα είναι μια φλόγα, καιγόμαστε επί μια ζωή και με μικρά και με μεγάλα. Νομίζω πως και τα μικρά πράγματα ακόμη, φωτιές καλλιεργούν μέσα μας». Η παράσταση επιστρέφει, 10 χρόνια σχεδόν μετά την πρώτη της παρουσίαση στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου με τη Λουκία Μιχαλοπούλου να αναμετράται με το ποιητικό σύμπαν της Κικής Δημουλά.

Χρονικό Διάστημα. Ένα ταξίδι ζωής, με τις αποσκευές που μας δίνουν οι στιγμές που θυμάται, βιώνει και εκφράζει μέσα από τους στίχους της η ποιήτρια. Οδηγός μας, μετέωρος, ανασφαλής αλλά και αποφασισμένος είναι μια σχοινοβάτης. Ένα πλάσμα που κινείται σ’αυτή τη διαδρομή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Μια ψυχική διαδρομή πάνω σε επικίνδυνες ισορροπίες. Η προσπάθεια να κρατηθεί όρθια σε τεντωμένα σχοινιά. Η απειλή του κενού. Η οργή και ο φόβος για τη δυσκολία της διαδρομής. Ο περαστικός έρωτας. Η μνήμη που χάνεται ή μένει για να μας τυραννά. Η προσπάθεια να συμβιβαστεί με τη μοναξιά, με το θάνατο, με το γήρας. Η ανόητη προσδοκία, η χαρούμενη αναμονή, η δυσβάσταχτη ανάμνηση. Μια γυναίκα παγιδευμένη στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη φυσική μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης και τότε ίσως ελευθερωθεί.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Μουσική: Λόλεκ
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Ερμηνεύει η Λουκία Μιχαλοπούλου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Headlines