Φόβος για «λουκέτο» στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας – Κραυγή αγωνίας από τους διευθυντές

Σε τραγικό αδιέξοδο έχει φτάσει η λειτουργία των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) τα οποία φαίνεται να μην έχουν την παραμικρή χρηματοδότηση, όπως καταγγέλλουν οι διευθυντές.

Όπως καταγγέλλουν οι διευθυντές των ΣΔΕ, η τεχνολογική υποδομή είναι απαρχαιωμένη ενώ οι χώροι δεν είναι καθαροί.

Μάλιστα, όπως αναφέρουν, πολλές φορές οι ίδιοι οι διευθυντές και οι εκπαιδευτικοί το χέρι στην τσέπη για τις άμεσες λειτουργικές ανάγκες ενώ δεν είναι λίγοι οι απλήρωτοι προμηθευτές που έχει καθυστερήσει η εξόφλησή τους, όπως αναφέρουν σε επιστολή που έστειλαν στο alfavita.gr.

«Βρισκόμαστε στα τέλη του Νοέμβρη και, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η απαραίτητη χρηματοδότηση του καινοτόμου αυτού θεσμού είναι απόλυτα μηδενική! Στα ήδη οξυμμένα οικονομικά προβλήματα με τις ελλείψεις κονδυλίων των προηγούμενων δύο χρόνων, έρχεται να προστεθεί η ανύπαρκτη χρηματοδότηση της τρέχουσας, μέχρι σήμερα τουλάχιστον χρονιάς» αναφέρουν στην επιστολή τους οι διευθυντές.

«Είναι αξιοσημείωτο ότι η χρηματοδότηση για τις άμεσες λειτουργικές ανάγκες (φωτοτυπικό χαρτί, μελάνια, μαρκαδόρους, είδη υγιεινής και καθαρισμού) γίνεται σε πολλές περιπτώσεις από εμάς τους ίδιους τους Διευθυντές, τους εκπαιδευτικούς και τους εκπαιδευομένους!» καταγγέλλουν μεταξύ άλλων.

Στην επιστολή τους οι διευθυντές τονίζουν επίσης: «Φρονούμε ότι ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, που ευαγγελίζεται πως λειτουργεί κάτω από την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είχε κατορθώσει να επιλύσει καθημερινά προβλήματα που όχι απλά παρακωλύουν την απρόσκοπτη λειτουργία αλλά προσβάλλουν και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε την απουσία υπαλλήλων καθαριότητας σε αρκετά από τα σχολεία μας!

»Καλούμαστε καθημερινά να θέσουμε σε λειτουργία την απαρχαιωμένη τεχνολογική υποδομή (φορητοί υπολογιστές, προβολικά μηχανήματα, εκτυπωτές, φωτοτυπικά) και να επιστρατεύουμε όλη μας την εφευρετικότητα για να δώσουμε εμβαλωματικές λύσεις.

»Οι εκπαιδευόμενοί μας προερχόμενοι από μειονεκτικές κοινωνικές ομάδες νοιώθουν ότι η φροντίδα του Κράτους προς αυτούς είναι για άλλη μια φορά ανύπαρκτη και αισθήματα ανασφάλειας κι αγωνίας για την συνέχιση της λειτουργίας των ΣΔΕ τους κατακλύζουν».