Αλ. Αλαβάνος στο in.gr: Ο Τσίπρας πρόδωσε όσο κανείς άλλος τις αξίες της Αριστεράς

Σφοδρή επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ που πρόδωσαν όσο κανείς άλλο στην ιστορία, τις αξίες της Αριστεράς, εξαπολύει ο Αλέκος Αλαβάνος. Σε συνέντευξή του στο in.gr ο επικεφαλής του Σχεδίου Β, και πολιτικός «μέντορας» του σημερινού πρωθυπουργού, τονίζει ότι «ο καιροσκοπισμός, η κατεργαριά, η συκοφαντία, οι απανωτές ψευτιές, η κατάργηση των αξιών για χάρη του προσωπικού συμφέροντος» είναι σαν… λοιμώδης νόσος.

Για τον κ. Τσίπρα και τι θα του έλεγε αν τον συναντούσε απαντά «τίποτε, δεν έχει κανένα νόημα» ενώ για την επίθεση τρομοκρατών στον Σκάι υπογραμμίζει: «Τα περιστατικά βίας φυτρώνουν παντού: στα γήπεδα, στις συνοικίες, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στον επιχειρηματικό χώρο, στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική. Ας σκεφθούμε σε βάθος, λοιπόν, προκειμένου να δημιουργήσουμε ταχύτατα τις συνθήκες ώστε σύσσωμη η νέα γενιά να μπορέσει να εργασθεί, να προοδεύσει

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

Ποιό κατά την εκτίμησή σας είναι το διακύβευμα των προσεχών εκλογών;

Σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις, στο ερώτημα «ποιόν θεωρείτε ως καταλληλότερο πρωθυπουργό», δεν είναι ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας που έχει την πρωτιά. Πρώτος είναι ο «Κανένας». Εδώ, για μένα, είναι το διακύβευμα των εκλογών. Αν ο «Κανένας» θα μείνει κανένας, τότε η Ελλάδα, παρά κάποιες ενδεχόμενες μικρές τροποποιήσεις, θα συνεχίσει τον ίδιο καταστροφικό δρόμο που επιβάλλεται από τις Βρυξέλλες. Αν ο «Κανένας» αποκτήσει όνομα, τότε ίσως δημιουργείται μια εναλλακτική δυνατότητα, όπως αυτή στην Ιταλία ή και στη Γαλλία πια (μετά την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων) που πολύ απλά εφαρμόζει την άνοδο στον κατώτατο μισθό ή τη μείωση στο φόρο των συνταξιούχων παρά τις εντολές των Βρυξελλών.

Το όνομα μπορεί να μην είναι ατομικό, μπορεί να είναι συλλογικό ή ακόμα η επωνυμία μια ενωτικής κίνησης. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι το διακύβευμα αλλά και το μέλημα τόσο του Σχεδίου Β. όπου συμμετέχω, όσο κι εμένα προσωπικά.

Μια συνάντηση των αριστερών, κι όχι μόνον, δυνάμεων, κινήσεων, προσώπων με κεντρικό στόχο την εφαρμογή ενός προγράμματος ανασυγκρότησης της χώρας στη βάση των αναγκών μας κι όχι των εντολών των δανειστών. Ένα πρώτο βήμα, όχι επαρκές ακόμα, είναι η «Κίνηση 114».

Θα συμμετάσχετε και στις εκλογές και στις ευρωεκλογές και με ποιους συνδυασμούς; 

Εφόσον έχει δημιουργηθεί η προϋπόθεση της ευρείας λαϊκής συνεργασίας, ναι, και εννοώ τις εθνικές εκλογές.

Γιατί κατά τη γνώμη σας ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί στην πολιτική σκηνή μετά από τόσες κολοτούμπες που έκανε, με τόσα ψέματα που είπε και με το μνημόνιο που υπέγραψε;

Για δυο λόγους. Γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα εκλογές, ώστε ο λαός να εκφράσει τη θέλησή του. Και γιατί μια κυβέρνηση είναι περίπου όπως οι γονείς σε μια οικογένεια ή ο δάσκαλος σε μια τάξη ή ο παπάς σε μια ενορία. Δίνει το παράδειγμα. Δυστυχώς.

Ο καιροσκοπισμός, η κατεργαριά, η συκοφαντία, οι απανωτές ψευτιές, η κατάργηση των αξιών για χάρη του προσωπικού συμφέροντος μεταδίδονται από τα κυβερνητικά δωμάτια ως λοιμώδης νόσος σε ένα τμήμα της κοινωνίας. Ευτυχώς, το μεγαλύτερο μέρος ανθίσταται.

Ποια κατά τη γνώμη σας ήταν η χειρότερη στιγμή σε όλη αυτή την τετραετία  για τον κ. Τσίπρα;

Αν κάποια είναι η χειρότερη στιγμή, κάποια άλλη θα είναι η καλύτερη. Δυστυχώς δεν υπάρχει καλύτερη. Ακόμη και τα προεκλογικά τεχνάσματα αυτών των ημερών προς ένα λαό που η κυβέρνηση αυτή έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση δεν είναι κάτι περισσότερο, διαρκέστερο και ασφαλέστερο από τις φαυλοκρατικές πολιτικές της εξαγοράς συνειδήσεων.

Εάν το συναντούσατε τι θα του λέγατε;

Απολύτως τίποτε. Δεν έχει κανένα νόημα. Έχει γίνει ήδη αυτό, σε μια θεατρική παράσταση.

Πόσο πρόδωσε την αριστερά και τις αξίες της;

Όσο κανείς άλλος σε όλη την ιστορία της αριστεράς. Ασφαλώς έχουν υπάρξει περιπτώσεις και ηγετικών στελεχών που «τα γύρισαν», υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας, πρόδωσαν την παράταξή τους.

Οι περισσότεροι όμως το έκαναν κάτω από συνθήκες σκληρότατης πολλές φορές βίας ή εκβιασμών ή τρομοκράτησης. Κάποιοι γιατί μεγαλώνοντας άφησαν το νεανικό τους ριζοσπαστισμό κατά μέρος, όπως είχαν το δικαίωμα.

Η περίπτωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι μοναδική. Έκαναν στροφή 180 μοιρών, εφαρμόζουν το ακριβώς αντίθετο από αυτά που έλεγαν ως αντιπολίτευση, επιμένουν ακόμα και σήμερα να αυτοπαρουσιάζονται ως αριστεροί, στιγματίζοντας όσο κανείς άλλος την αριστερά, ειδικά στα μάτια των νέων. Κι όλα αυτά για την καρέκλα και τα προνόμια της εξουσίας.

Υπήρξε ποτέ στα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτό που διαφημίζει συνεχώς ο κ. Τσίπρας το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»;

Όταν ακούς κάποιον να αυτοδιαφημίζει το ήθος και την ανιδιοτέλειά του, καλύτερα να βάλεις το χέρι στην τσέπη να εξασφαλίσεις το πορτοφόλι σου.

Νομίζετε ότι έρχεται Ειδικό Δικαστήριο για τους πρώην συντρόφους σας;

Με την πλήρη αλλοίωση της εντολής του δημοψηφίσματος παραβίασαν το άρθρο 44 του Συντάγματος. Με τη μεταφορά σε οργανισμό που ελέγχεται από τους ξένους των δικαιωμάτων του δημοσίου επί της κρατικής περιουσίας παραβιάζουν το άρθρο 106 του Συντάγματος. Δυστυχώς οι συνταγματολόγοι σιωπούν, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι φανατικοί οπαδοί στης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας μη προβλέπουμε όμως τη μετα – Συριζανελ εποχή, που ήδη πλησιάζει, ως κυρίως μάχη δικαστικών συγκρούσεων. Ας την σκεφθούμε ήρεμη, όμορφη, αισιόδοξη  και δημιουργική όπως μπορεί να είναι. Με πρώτη κίνηση μιας νέας κυβέρνησης όχι την παραπομπή των μεγάλων ενόχων. Αλλά την αυθημερόν κατάργηση του συμβόλου της αποικιοκρατικής πολιτικής επί της χώρας μας και αβάστακτης επιβάρυνσης των οικογενειών (όπως με το χαράτσι επί τουρκοκρατίας), του ΕΝΦΙΑ.

Πώς βλέπετε την βομβιστική επίθεση στο Σκάι;

Εναντίωση σε κάθε βία και συμπαράστασης στις εργαζόμενες κι εργαζομένους. Το γεγονός αυτό είναι ακόμα μια αφορμή να προβληματισθούμε για το σημείο που έχει φθάσει πια η χώρα μας.

Οι απάνθρωπες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει τη νέα γενιά σε τραχείς δρόμους, χωρίς απασχόληση για πάρα πολλούς, χωρίς προοπτικές, χωρίς διέξοδο, χωρίς όνειρα, με άχρηστα πτυχία και γνώσεις. Πρόκειται για ένα θερμοκήπιο όπου βλασταίνουν η οργή, το μίσος, ο φθόνος, η εκδικητικότητα, η απαξίωση, η βία, η δράση των «τιμωρών» του δρόμου.

Τα περιστατικά βίας φυτρώνουν παντού: στα γήπεδα, στις συνοικίες, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στον επιχειρηματικό χώρο, στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική. Ας σκεφθούμε σε βάθος, λοιπόν, προκειμένου να δημιουργήσουμε ταχύτατα τις συνθήκες ώστε σύσσωμη η νέα γενιά να μπορέσει να εργασθεί, να προοδεύσει, να δημιουργήσει και να μη χρειάζεται να χάνεται μέσα στους σκοτεινούς και αδιέξοδους δρόμους της βίας.