Ξαναμοιράζεται η τράπουλα για τη Συμφωνία των Πρεσπών και την κυβερνητική πλειοψηφία

Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική ένδειξη μιας αυξημένης προεκλογικής πόλωσης από την οργανωτική συμπίεση των μικρότερων κομμάτων και στην προσχώρηση βουλευτών τους σε κάποιο από τα δύο κόμματα-μονομάχους.

Είναι η απόδειξη ότι όλοι, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών και πολιτευτών των μικρότερων κομμάτων, αισθάνονται την υποχρέωση να λάβουν θέση στη βασική διαχωριστική γραμμή.

Άλλωστε, ήδη οι περισσότερες δημοσκοπήσεις υποστηρίζουν ότι πάμε σχεδόν με βεβαιότητα σε μια πεντακομματική Βουλή, που σημαίνει ότι ακόμη και 3 σημερινά κόμματα δεν θα βρεθούν στη επόμενη σύνθεση του κοινοβουλίου.

Ωστόσο, η προσχώρηση του Χ. Θεοχάρη στη ΝΔ ήρθε να θυμίσει μία παράμετρο επιπλέον: ότι εκτός από τους συσχετισμούς στην επόμενη Βουλή, υπάρχουν και οι συσχετισμοί στη σημερινή Βουλή και δη σε μια συγκυρία όπου έρχονται κρίσιμες ψηφοφορίες, όπως αυτή για τη συμφωνία των Πρεσπών, που θα κρίνουν εν πολλοίς και το μέλλον της κυβέρνησης.

Η χθεσινή σύγκρουση στη Βουλή δεν είχε καμιά σχέση με τον προϋπολογισμό και σίγουρα κινήθηκε στη γραμμή που θα ακολουθηθεί μέχρι τις εκλογές με φόντο το Μακεδονικό.

Χθες ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να χαρακτηρίσει «απολειφάδι» τον Χάρη Θεοχάρη γιατί απλά μέχρι πρότινος φλέρταρε μαζί του. Ο «γάμος» δεν έγινε ποτέ, ο Θεοχάρης πήγε στη ΝΔ και η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών θα κριθεί στο… νήμα και πιθανότατα στη διαφορά ενός ή δύο βουλευτών που θα την κυρώσουν ή όχι.

Η δύσκολη αριθμητική της Συμφωνίας των Πρεσπών

Τα δεδομένα σε σχέση με την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών είναι τα ακόλουθα.

Υπέρ θα ψηφίσουν σίγουρα οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως 4 βουλευτές από την κοινοβουλευτική ομάδα του Ποταμιού (Θεοδωράκης, Δανέλλης, Μαυρωτάς, Λυκούδης). Άρα σύνολο 149. Σε αυτούς μπορούμε να προσθέσουμε και τον βουλευτή των ΑΝΕΛ Θ. Παπαχριστόπουλο. Άρα μπορούμε να θεωρήσουμε σίγουρους 150 βουλευτές, υπό προϋποθέσεις και με δεδομένα ότι η πλευρά Ζάεφ δεν θα τα τινάξει όλα στον αέρα.

Πώς μπορεί να περάσει τους 151; Εδώ μπαίνουμε σε μια γκρίζα ζώνη, πιθανών αλλά όχι βέβαιων ψήφων.

Έχουμε καταρχάς την κ. Παπακώστα, που υπουργοποιήθηκε μεν, αλλά παραμένει στην ομάδα των ανεξαρτήτων και ακόμη και εάν προσβλέπει σε εκλογή με τις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να μην φανεί ότι υπαναχωρεί πλήρως από τις παραδοσιακές δεξιές τοποθετήσεις. Αλλωστε, επειδή οι βασικοί ψηφοφόροι της όλα αυτά τα χρόνια κινούνται στο χώρο της λαϊκής δεξιάς γνωρίζει ότι αν ψηφίσει τη συμφωνία θα χάσει τη δύναμή της καθώς αριστεροί πολίτες δεν θα την στηρίξουν.

Έπειτα είναι η κ. Κουντουρά, που έχει τοποθετηθεί ευμενώς ως προς τη συμφωνία, αλλά και εδώ χρειάζεται να σταθμιστεί μια κίνηση που θα σηματοδοτεί και άμεση έξωση από του ΑΝΕΛ. Και θα πρέπει να διασφαλίσει το πολιτικό της μέλλον.

Αντίστοιχα, μπορεί η ΔΗΜΑΡ (άρα και ο Θ. Θεοχαρόπουλος) να έχουν δηλώσει ότι θα αποφασίσουν μέσα από συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, είναι προφανές ότι σε αυτή τη βάση δεν θα ήθελαν να οδηγηθούν και σε πλήρη ρήξη με το ΚΙΝΑΛ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, λένε ότι είναι δεδομένα τα «κουκιά» και γι’ αυτό δεν πολυκάηκαν με την επιλογή Θεοχάρη.

Όλα αυτά γίνονται ακόμη πιο σύνθετα, εάν αναλογιστούμε ότι με δεδομένη τη θέση του Καμμένου ότι δεν θα παραμείνει στην κυβέρνηση μετά την υπερψήφιση της συμφωνίας και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα αποσύρει την εμπιστοσύνη, είναι προφανές ότι το αρχικό σενάριο της κυβέρνησης ότι απλώς η συμφωνία υπερψηφίζεται και μετά επιστρέφουμε στην κανονική διακυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει πράξη.

Υπερψήφιση της συμφωνίας θα σημαίνει έτσι είτε πρόωρες εκλογές είτε διαμόρφωση νέας πλειοψηφίας, όπου όσοι υπερψηφίσουν τη συμφωνία θα πρέπει μετά να δώσουν και ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Αυτές είναι παράμετροι που όλοι αναγκάζονται να σταθμίσουν.

Έπειτα, ας μην ξεχνάμε και κάτι ακόμη: η περίπου ρητή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ότι όσοι υπερψηφίσουν τη Συμφωνία και κυρίως όσοι επιμένουν μέχρι τέλος να στηρίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα κάπως θα βρουν και μία θέση στα ψηφοδέλτια δεν είναι βέβαιο ότι ακούγεται τόσο θελκτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και εάν μειώσει τη διαφορά, θα παραμείνει δεύτερο κόμμα. Με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, δεν μπορεί να ελπίζει σε πάνω από 70-75 έδρες.

Με δεδομένο ότι αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε στις εκλογές με αέρα υπουργικών θητειών, δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι θα είναι τόσο εύκολο για τις μεταγραφές να πάνε καλά στη μάχη του σταυρού.

Σε αυτό το φόντο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεγάλη ανάγκη από υπερψηφίσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών που να μην συνδέονται με δεύτερες σκέψεις. Στο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε αρνητικά, αυτό σήμαινε τον χώρο του Ποταμιού, συμπεριλαμβανομένων και όσων πέρασαν από αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο, η κίνηση Θεοχάρη, που το προηγούμενο διάστημα είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο και για υπερψήφιση, ήρθε να κάνει εκ των πραγμάτων ακόμη πιο αβέβαιη την έκβαση.

Η αμηχανία Τσίπρα

Ενδεικτική της ανησυχίας της κυβέρνησης και η δήλωση Τσίπρα ότι δεν τίθεται θέμα πρόωρων εκλογών, σε μια εμφανή προσπάθεια να καθησυχάσει και να δείξει ότι διαθέτει τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων.

Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση είναι σε μια δύσκολη θέση.

Δεν μπορεί να επικαλεστεί π.χ. την αντίρρηση Καμμένου και πάει γρήγορα σε πρόωρες εκλογές, γιατί η ίδια έχει επενδύσει στη Συμφωνία των Πρεσπών και βέβαια δέχεται και μεγάλη πίεση από τις ΗΠΑ να εξασφαλιστεί ότι θα εγκριθεί.

Από την άλλη, επιμένοντας στην υπερψήφιση κινδυνεύει είτε να διακινδυνεύσει την επικύρωση είτε να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές ακόμη και δεν είναι αυτός ο σχεδιασμός της.

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που ολοένα και περισσότερο θα αντιμετωπίζει ένα πραγματικό πρόβλημα νομιμοποίησης, όσο πιο ασαφές θα γίνεται το εάν υπάρχει πραγματική πλειοψηφία που τη στηρίζει.

Είναι σίγουρο ότι οι γιορτές δεν θα είναι καθόλου ήσυχες, θα γίνονται πολλές ζυμώσεις και θα ληφθούν πολύ κρίσιμες αποφάσεις. Αλλωστε, η 15ηΙανουαρίου όπου αναμένεται να περάσει η συμφωνία στα Σκόπια, απέχει λιγότερο από ένα μήνα.