Κραυγή 16χρονου πρόσφυγα από τον Έβρο: Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να αυτοκτονήσω

Τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα Κέντρα Υποδοχής Προσφύγων και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν ακόμη και ανήλικα παιδιά φέρνει στο προσκήνιο με συγκλονιστικό τρόπο ένας 16χρονος πρόσφυγας από τη Συρία που εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω του πολέμου.

Ο 16χρονος αφού περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στον Έβρο, αποκαλύπτει ότι έχει προσπαθήσει να αυτοκτονήσει τρεις φορές, συνεχίζοντας όπως λέει να κάνει τις ίδιες σκέψεις. «Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου».

Πριν από τρία χρόνια , αναφέρει, «αποφάσισα να φύγω από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Η οικογένειά μου είναι ακόμα εκεί, δεν μπορούσαν να έρθουν μαζί μου επειδή οι γονείς έχουν προβλήματα υγείας. Η μητέρα μου έχει πρόβλημα με την καρδιά της και δεν μπορεί να περπατήσει καλά, ενώ ο πατέρας μου έχει χρόνια ασθένεια. Έχω μια αδελφή στην Αμερική κι άλλη μία στη Σαουδική Αραβία, όμως δεν ήθελα να πάω να τις βρω. Θέλω να φτιάξω το μέλλον μου μόνος μου, στην Ευρώπη…» αναφέρει μεταξύ άλλων σε επιστολή του που έφεραν στη δημοσιότητα οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, ο  16χρονος Σύρος πρόσφυγας ο οποίος αναφερόμενος στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στον Έβρο, σημειώνει: «Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μας».

Συνεχίζοντας, τονίζει πως «η οικογένειά μου χρειάστηκε πολύ καιρό για να μαζέψει τα χρήματα γι’ αυτό το ταξίδι. Από τη Συρία πέρασα στην Τουρκία, όπου έμεινα οκτώ μήνες. Εκεί δούλευα και μοιραζόμουν ένα διαμέρισμα με άλλα παιδιά. Ήμουν σερβιτόρος και δούλευα και σε πλυντήριο αυτοκινήτων για να μαζέψω χρήματα και να έρθω στην Ελλάδα. Ακόμα χρωστάω χρήματα στον διακινητή και πρέπει να τα βρω όταν βγω από εδώ».

Το πέρασμα στην Ελλάδα

«Κατάφερα να έρθω στην Ελλάδα με τη δεύτερη προσπάθεια. Την πρώτη φορά, πήγα στο Μποντρούμ για να περάσω απέναντι στην Κω. Πήραμε μια μικρή βάρκα που ήταν για 4-5 άτομα μόνο, αλλά ο διακινητής έβαλε μέσα 11 από εμάς. Ακόμα και τα σωσίβια που μας έδωσε ήταν μεταχειρισμένα. Είχαμε φτάσει σχεδόν στα μισά όταν η βάρκα αναποδογύρισε και πέσαμε στη θάλασσα.

Μείναμε μισή ώρα στο νερό, μέχρι που μας μάζεψε το τουρκικό λιμενικό και μας γύρισε στην Τουρκία. Μείναμε με τα βρεγμένα ρούχα όλη μέρα. Όποτε έκανα μια ερώτηση, με έσπρωχναν και με χτυπούσαν. Μας χτυπούσαν πολύ και μας έδιναν φαγητό μόνο μία φορά τη μέρα, λίγα μπισκότα και χυμό μόνο».

Την άλλη μέρα, συνεχίζει,  «με άφησαν και έστειλαν όλους τους Σύρους στην Ούρφα (μια πόλη στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας). Ύστερα, γυρίσαμε με λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη. Κάναμε 20 ώρες να φτάσουμε, επειδή ήμασταν 30-35 σε ένα λεωφορείο που είχε μόνο 9 θέσεις. Από την Κωνσταντινούπολη πήγαμε στον ποταμό Έβρο για να περάσουμε στην Ελλάδα».

«Προσπάθησα να κρεμαστώ στο κοντέινερ»

Ο 16χρονος σημειώνει πως  εδώ και δύο μήνες, βρίσκομαι εδώ στο ΚΥΤ. «Προσπάθησα να κρεμαστώ στο κοντέινερ. Έχω προσπαθήσει να αυτοκτονήσω τρεις φορές και συνεχίζω να κάνω τις ίδιες σκέψεις. Αυτό το μέρος είναι η αιτία που θέλω να δώσω τέλος στη ζωή μου».

Μιλώντας για τις συνθήκες διαβίωσης, τονίζει πως «το φαγητό, για παράδειγμα, είναι χάλια, αν το δίναμε στα σκυλιά δεν θα το έτρωγαν. Ο καθένας μού υπόσχεται ότι θα με βοηθήσει, αλλά είμαι ακόμα εδώ. Έχω μιλήσει με ψυχολόγο τρεις φορές, κι άλλες δύο φορές με ψυχίατρο στην Αλεξανδρούπολη. Η ψυχίατρος ήρθε εδώ μία φορά, αλλά δεν με βοήθησε αυτό. Έχω χάσει κάθε ελπίδα. Θέλω μόνο να βγω, δεν χρειάζομαι κανέναν. Θα βρω τον δρόμο μου…».