Γιατί η «θεία Ανγκελα» έρχεται να… ψηφίσει στην Ελλάδα – Φόντο στο προεκλογικό σκηνικό του Τσίπρα

Σανίδα σωτηρίας στη «θεία Ανγκελα» αναζητά ο Αλέξης Τσίπρας και το διήμερο ταξίδι της γερμανίδας καγκελαρίου στην Αθήνα τον Ιανουάριο (εφόσον επιβεβαιωθεί και κλειδώσει) είναι το ιδανικό φόντο για το προεκλογικό κλίμα που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι ειρωνεία: Πριν ακριβώς από τέσσερα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας ανήλθε στην εξουσία με κεντρικό σύνθημα «Go back madame Merkel». Τώρα θέλει να αλλάξει το κλίμα για την κυβέρνησή του παρακαλώντας την άλλοτε… εχθρό της Αριστεράς και της Ελλάδας, να έρθει και να αποτελέσει μέρος του προεκλογικού σκηνικού.

Εκ πρώτης όψεως η γερμανίδα καγκελάριος έρχεται για να σηματοδοτήσει την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας. Η Μέρκελ θα κάνει δηλώσεις ευαρέσκειας για την ελληνική κυβέρνηση που τα έκανε όλα και με το παραπάνω και ο Τσίπρας θα καμαρώνει που η άλλοτε «σιδηρά κυρία» της Ευρώπης έχει τόσο καλά λόγια να πει γι’ αυτόν. Δεν ξέρουμε αν οι «53+» θα συμμετάσχουν στο πανηγυράκι και τις αγκαλιές Τσίπρα – Μέρκελ, αλλά σίγουρα κάποιοι στην Αριστερά θα θυμηθούν τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις πριν από λίγα χρόνια.

Και για τις Πρέσπες

Η ημερομηνία του ταξιδιού (εφόσον, τονίζουμε, κλειδώσει) είναι για τις 10-11 Ιανουαρίου κι έχει ιδιαίτερη σημασία, όχι για την οικονομία αλλά για τη συμφωνία των Πρεσπών. Ενθερμη υποστηρίκτρια της συμφωνίας Ελλάδας – Σκοπίων, η γερμανίδα καγκελάριος, θέλει προφανώς να ασκήσει όποια επιρροή έχει στην ελληνική πολιτική σκηνή προκειμένου να περάσει από τη Βουλή.

Λίγες ημέρες μετά, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, στις 15 Ιανουαρίου, η ΠΓΔΜ θα ολοκληρώσει τις διαδικασίες κύρωσης της συμφωνίας η οποία θα περάσει και θα φτάσει στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης. Μιας συμφωνίας που ο Καμμένος εδώ κι έξι μήνες έχει προβλέψει ότι δεν θα κυρωθεί στη σκοπιανή βουλή. Όμως, οι αλλοπρόσαλλες δηλώσεις τους και οι προβλέψεις του έχουν γίνει τα καλύτερα ανέκδοτα. Τώρα και ο ίδιος θα σπεύσει να χαιρετήσει την μαντάμ Μέρκελ, ασχέτως αν κάποτε έλεγε ότι δεν θα γίνουμε υποτελείς των δανειστών.

Η παρουσία της Μέρκελ στην Αθήνα είναι μια κίνηση στήριξης της ελληνικής κυβέρνησης η οποία θα πρέπει να βρει τους 151 βουλευτές για να περάσει τη συμφωνία. Και μια επιχείρηση πίεσης προς τη ΝΔ από το Λαϊκό Κόμμα να στηρίξει τις Πρέσπες.

Με τη γερμανίδα ηγέτη στο πλευρό του ο Τσίπρας πιστεύει ότι θα αναδείξει το ηγετικό του προφίλ και την πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική του. Αλλωστε, μόλις χθες ανακοίνωσε ότι θα «σερβίρει» θεάματα στον κοινό με τη διεκδίκηση Μουντιάλ ή Euro. Ή όπως λέει ο λαός «τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι». Με μεγαλοϊδεατισμούς που πληρώσαμε στο παρελθόν και με κωλοτούμπες απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες πιστεύουν στο Μαξίμου ότι θα ανατρέψουν όλα τα προγνωστικά που δείχνουν κατάρρευση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμη κι αυτά τα επικοινωνιακά τερτίπια, όμως, δεν περνούν εύκολα στον κόσμο. Ο ελληνικός λαός γαλουχήθηκε από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ με διαφορετικό τρόπο. Να μισεί τους ξένους, να σιχαίνεται τη Γερμανία και την Μέρκελ, να θεωρεί ότι για όλα τα δεινά φταίνε τα μνημόνια.

Πώς τώρα θα τους πείσει ότι επειδή η Μέρκελ έρχεται να «ψηφίσει» στην Ελλάδα θα γίνει συμπαθής στον κόσμο. Ειδικά σε μια χρονική στιγμή όπου η εξουσία της καγκελαρίου έχει υποστεί δεινά πλήγματα και είναι επικεφαλής της κυβέρνησης με ημερομηνία λήξης.

Από το μίσος στους ύμνους

Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του κ. Τσίπρα έχει αναδειχθεί πολλές φορές αυτή την τετραετία.

Όπως έγραφε το in.gr τον περασμένο Ιούλιο σε μια ακόμη συνάντηση Τσίπρα – Μέρκελ, για χρόνια ήταν η ηγετική προσωπικότητα που «όλοι αγαπούν να μισούν» στην Ελλάδα της αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας. Η αποστροφή του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας του στη Μυτιλήνη « Go back κυρία Merkel», με την ευθεία αναφορά στο σύνθημα Go back του τοπικού ΕΑΜ απέναντι τις βρετανικές δυνάμεις που δοκίμασαν να αποβιβαστούν στην Λέσβο το Δεκέμβριο του 1944, ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της στοχοποίησης.

Όμως, ακόμη και μετά τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 και την αποδοχή του αναπόδραστου των μνημονίων, δεν ήταν λίγες οι φορές που και πάλι ο πρωθυπουργός επιτέθηκε με σκληρό τρόπο στη γερμανίδα καγκελάριο.

Το Φεβρουάριο του 2017, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ θα υπογραμμίσει ότι «δεν πρόκειται να δεχτούμε άλλα παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού» και ότι «εμείς τηρούμε τα συμφωνηθέντα. Δεν μπορούμε να δεχτούμε οτιδήποτε είναι έξω από πλαίσιο της συμφωνίας και της λογικής», για να συμπληρώσει: «Θέλω να παρακαλέσω τη Μέρκελ να αποθαρρύνει τον υπουργό Οικονομικών της Β.  Σόιμπλε από τις επιθέσεις στην Ελλάδα. Δεν δεχόμαστε από κανέναν παρατηρήσεις ότι είμαστε απρόθυμοι να συνεργαστούμε».

Ωστόσο, φαίνεται πώς σταδιακά πρυτάνευσαν άλλες σκέψεις. Έτσι, παρότι στην αρχή της γερμανικής προεκλογικής περιόδου ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να επενδύει στο ενδεχόμενο οι Σοσιαλδημοκράτες να ανατρέψουν το συσχετισμό, μετά τις εκλογές ο Τσίπρας έφτασε μέχρι του σημείου να προτρέψει τον Σουλτς να προχωρήσει σε κυβέρνηση συνασπισμού με τη Μέρκελ. «Τώρα είναι η ευκαιρία «να κατατεθεί στην Ευρώπη μια προοδευτική ατζέντα», φέρεται να έγραψε στο γραπτό του μήνυμα προς τον Μ. Σουλτς ο Τσίπρας, επισημαίνοντας: «Μην ξεχνάς ότι μια πραγματικά αριστερή και προοδευτική θέση δεν έγκειται στο να διατηρείς όσο γίνεται πιο καθαρή τη δική σου ταυτότητα, αλλά στο να αγωνίζεσαι για πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, προς το συμφέρον των πολλών. Είμαι σίγουρος ότι θα λάβεις τη σωστή απόφαση», έγραψε χαρακτηριστικά ο έλληνας πρωθυπουργός.

Αποκορύφωμα αυτής της μεταστροφής ο τρόπος που πλέον ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει να είναι σχεδόν υμνητικός προς τη γερμανίδα καγκελάριο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα  συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt. Είπε χαρακτηριστικά για τους χειρισμούς της στη μεταναστευτική κρίση: «Για μένα, αυτή πολιτική είναι μια από τις πιο θετικές πλευρές της κυρίας Μέρκελ.

Σ’ αυτήν την προσφυγική κρίση προσπάθησε να δράσει ευρωπαϊκά. Αυτό δεν ήταν εύκολο», για να συμπληρώσει: «Πριν από τρία χρόνια κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι σημαντικές αποφάσεις για χάρη των λαών μας συχνά έχουν ένα πολύ υψηλό πολιτικό τίμημα. Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πρόθυμη να ρισκάρει σ’ αυτήν την κρίση το πολιτικό της κεφάλαιο».