Έκθετη η κυβέρνηση από το πάρτι με τα προσφυγικά κονδύλια – «Κόλαφος» από το Συνήγορο του Πολίτη

Έκθετη είναι η κυβέρνηση στο θέμα της διαχείρισης των προσφυγικών κονδυλίων καθώς μετά την Αντιπολίτευση η οποία άσκησε σκληρή κριτική για την επιχείρηση αναδρομικής νομιμοποίησης κονδυλίων, ήρθε ο Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνοντας πως η ακολουθούμενη πολιτική δεν είναι σύμφωνη με το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την ίδια στιγμή, ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας Γαβριήλ Σακελλαρίδης, καταλογίζει ευθύνες στην κυβέρνηση για τις συνθήκες που επικρατούν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ελλάδας επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν εκεί για μήνες, χωρίς καμία προοπτική. Αυτό μπορείς να το συναισθανθείς και να καταλάβεις την απόγνωση των ανθρώπων αυτών. Μοιάζει με βασανιστήριο».

Με έκθεση – κόλαφος, ο Συνήγορος του Πολίτη υπογραμμίζει πως ακόμα και αν η κυβέρνηση μπορεί να παρεμβαίνει, με τον τρόπου που παρεμβαίνει στο νομοθετικό πλαίσιο, δεν έχει το δικαίωμα να νομιμοποιεί συμβάσεις κατά παρέκκλιση του Ενωσιακού Δικαίου,  τόσο ως προς το σκέλος της επίκλησης του καθεστώτος «επείγουσας ανάγκης» όσο και κυρίως ως προς αυτό της αναδρομικής νομιμοποίησης δαπανών.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Φιλελεύθερου», ο Συνήγορος του Πολίτη με αφορμή τις τροπολογίες για την αναδρομική νομιμοποίηση κονδυλίων για το προσφυγικό, ,υπογραμμίζει ότι οι μεθοδεύσεις αυτές, όχι μόνο είναι κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας, αλλά είναι και καταχρηστικές, διότι «τσουβαλιάζονται» σωρηδόν και αορίστως, χωρίς ακριβή περιγραφή του αντικειμένου και του περιεχομένου, κυρίως δε του ποσού, δαπάνες άσχετες μεταξύ τους.

Η λίστα της ντροπής

Υπενθυμίζεται ότι ανάμεσα στα 4,5 εκ. ευρώ που νομιμοποιούνται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, βρίσκονται περί τα 2 εκ. σε εταιρεία catering και αφορά την κάλυψη δαπανών σίτισης τόσο για το Κέντρο Υποδοχής Σάμου όσο και άλλων Κέντρων Υποδοχής.

Σακελλαρίδης: Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη για ότι συμβαίνει στους καταυλισμούς

«Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη γ’ αυτό που συμβαίνει στους καταυλισμούς στα νησιά. Είναι ανεπίτρεπτο να το αποδεχόμαστε σαν κανονικότητα και δεν υπάρχει πραγματικά η παραμικρή δικαιολογία. Σίγουρα κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι υπάρχουν τα θεσμικά ζητήματα που προκύπτουν από την ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν πρέπει να χρησιμεύει ως δικαιολογία, γιατί αυτό που συμβαίνει είναι μια μαύρη τρύπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό».

Τα παραπάνω λόγια δεν ειπώθηκαν από βουλευτή της Αντιπολίτευσης αλλά από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη ο οποίος κατέχει τη θέση του διευθυντή του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας.

Με συνέντευξή του στην Αυγή, ο κ. Σακελλαρίδης υπογραμμίζει ότι η κατάσταση στη Σάμο είναι ακόμα χειρότερη. «Εμείς αυτό που λέμε, από τη δική μας την πλευρά, είναι να αρθεί ο γεωγραφικός περιορισμός, έτσι ώστε να μεταφερθεί ο κόσμος σε κέντρα στην ενδοχώρα, αλλά και αυτό από μόνο του δεν αρκεί».

Τονίζει ακόμη πως «προφανώς όταν έχεις 9.000 κόσμο τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από ό,τι όταν έχεις 5.000. Το πρόβλημα με τη Μόρια είναι ποσοτικό, ακόμα όμως και αν ανακουφιστεί προσωρινά, δεν παύει να υπάρχουν δομικά προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι καταυλισμοί στα νησιά, που δεν είναι αμιγώς πρόβλημα μόνο των καταυλισμών και της διαχείρισης των καταυλισμών αλλά το γενικότερο πρόβλημα που προκύπτει από τη συνολικότερη πολιτική ασύλου, μέσα από την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και του γεωγραφικού περιορισμού.

Προφανώς, όταν έχεις 9.000, λες “τι έχει γίνει εδώ πέρα”, όταν η επίσημη χωρητικότητα είναι 3.200; Και μετά, όταν έχει 6.000; Πάλι διπλάσιοι είναι. Την ίδια στιγμή, για παράδειγμα, έχει ένα αποχετευτικό σύστημα που όταν φτιάχτηκε ήταν με προοπτική για 400 άτομα. Το πρώτο πράγμα όταν φτάνεις στη Μόρια είναι η δυσοσμία. Σαν να σε καλωσορίζει σε ένα μέρος που λες “εδώ τώρα τι είναι”; Είναι πολλά τα ζητήματα».

Τα κοντέινερς, προσθέτει ο κ. Σακελλαρίδης,  μπήκαν πολύ καθυστερημένα και ακόμα και τώρα οι συνθήκες είναι άθλιες. «Ενυπάρχει ο φόβος ειδικότερα σε γυναίκες, σε παιδιά. Παρότι, την τελευταία φορά που πήγα, ο κόσμος ήταν λιγότερος, η κατάσταση μου φάνηκε πολύ πιο δραματική εξαιτίας του κρύου. Υπάρχουν πια κάτι σόμπες υπαίθριες μετά τους θανάτους.

Αλλά πού είναι τελικά ο πήχης; Δεν πρέπει να εξοικειωθούμε και να θεωρήσουμε αυτό που συμβαίνει κανονικότητα, αυτό είναι το πιο τρομακτικό.

Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν εκεί για μήνες, χωρίς καμία προοπτική. Αυτό μπορείς να το συναισθανθείς και να καταλάβεις την απόγνωση των ανθρώπων αυτό. Μοιάζει με βασανιστήριο».