Γιατί ο Πάνος Καμμένος έβαλε… φουστανέλα – Οργή στον ΣΥΡΙΖΑ για τους ψευτοτσαμπουκάδες

«Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία, την εδαφική μας ακεραιότητα και το διεθνές δίκαιο θα τον τσακίσουμε, θα τον συντρίψουμε».

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα 24ωρα ο Πάνος Καμμένος βάζει τη… φουστανέλα του Καραϊσκάκη και κυνηγάει Τούρκους σε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα άσκηση εξωτερικής πολιτικής με τέτοια μέσα. Και είναι πρωτόγνωρο και για μια κυβέρνηση με αριστερό κορμό που κεντρικός στόχος της είναι ο διεθνισμός, η σχέση καλής γειτονίας, η αποφυγή ακροτήτων και ακραίων φράσεων, ο διάλογος και η συνεχής διαπραγμάτευση για την επίλυση των ζητημάτων.

Η Αριστερά που ουκ ολίγες φορές έχει εκφράσει την άποψη ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και ότι το… Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, τώρα ανέχεται τον κυβερνητικό εταίρο σε μια έκφραση ψευτοτσαμπουκά για εσωτερική κατανάλωση και για την αποκόμιση μικροκομματικών οφελών.

Η ρητορική της έντασης είναι ίδιον της Αγκυρας και όλα τα προηγούμενα χρόνια κεντρική θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η καταλαγή, η προετοιμασία για παν ενδεχόμενο, η διεθνοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας και παραβίασης του διεθνούς δικαίου.

Τώρα, με τον Πάνο Καμμενο να βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση, βλέποντας το πολιτικό του μέλλον να πλησιάζει κι έχοντας αντιληφθεί ότι οι κωλοτούμπες και οι αλλοπρόσαλλες απόψεις για το Μακεδονικό δεν έχουν περάσει στην κοινωνία, παίζει το τελευταίο του χαρτί.

Αλλαγή ατζέντας

Αντιλαμβανόμενος ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι στην τελική της ευθεία και ο ίδιος δεν έχει καμιά δύναμη να την αποτρέψει, μιας και άλλοι βουλευτές θα αποφασίσουν για την κύρωση της ή όχι, επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα.

Να εμφανιστεί ως ο «Πάνος ο Τουρκοφάγος», και με κορώνες ψευτοπατριωτισμού να επιχειρήσει να ισορροπήσει τη ζημιά που υπέστη από την υπόθεση του Μακεδονικού.

Πρόκειται για ακόμη μια άκρως επικίνδυνη, λαϊκίστικη τακτική που στόχο έχει να κινητοποιήσει το θυμικό των Ελλήνων, κυρίως εκείνων που επηρεάζονται αρνητικά από τις προκλητικές πολλές φορές τουρκικές απειλές, οι οποίες όμως, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Όπως και οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Ο Καμμένος θέλει να παίξει το ρόλο του ηγέτη του πατριωτικού χώρου παίζοντας ένα παιχνίδι που ξέρει καλά. Να μιλά δηλαδή με άκρως λαϊκίστικες εκφράσεις για θέματα που «συγκινούν» προσωρινά αλλά που είναι άκρως επικίνδυνα και δείχνουν ερασιτεχνισμό. 

Από την Κύπρο ο υπουργός Αμυνας, έσπευσε να συμπληρώσει: «Αυτό δεν είναι απειλή προς κανέναν, δεν είναι λεονταρισμός, είναι η άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας, του δικαίου. «Το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή για να καταλάβουν όλοι ποια είναι τα όριά μας και να ξέρουν ότι το Έθνος είναι ενωμένο».

Κι επανέλαβε τα περί των προθέσεών του για το Μακεδονικό.

«Ήμουν εδώ αυτά τα χρόνια σε κάθε παρέλαση, κάθε 1η Απριλίου, αλλά εάν το εθνικό θέμα της Μακεδονίας μας έρθει στη Βουλή με τη συμφωνία των Πρεσπών εγώ έχω υποχρέωση να αποχωρήσω από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και από την κυβέρνηση. Δεν μου το επιτρέπει ούτε η ιστορία ούτε η υπηρεσία μου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να συναινέσω στην παράδοση του όρου της Μακεδονίας».

Τζάμπα μαγκιές

Ακόμη κι εδώ τζάμπα μαγκιές μιας και δεν μπορεί από τη μια να στηρίζει την κυβέρνηση η οποία φέρνει τη συμφωνία κι από την άλλη, να αποχωρεί για λόγους εντυπωσιασμού.

Αλλά έχουν τη σημασία τους και οι άλλες δηλώσεις του Καμμένου: «Είμαστε εδώ, γιατί θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ονομάζεται «Εθνικής Άμυνας» και όχι Υπουργός Άμυνας, όπως σε όλα τα κράτη, γιατί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει την ευθύνη για το Έθνος.

Έθνος δεν είναι μόνο οι κάτοικοι της Ελλάδος. Έθνος κοινό, Έθνος ένα, είναι το Έθνος των Ελλήνων, το Έθνος των Κυπρίων. Είμαστε ένα έθνος σε δύο διαφορετικές χώρες. Για αυτό είστε και εσείς εδώ, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου, για την προστασία του Έθνους, της Σημαίας, του Εθνοσήμου».

είναι ξεκάθαρη η πρόθεσή του να εμφανίζεται ως προστάτης του Έθνους, μιας και δεν του έχει απομείνει τίποτε άλλο πολιτικά για να «πουλήσει».

Το ερώτημα είναι πώς το Μέγαρο Μαξίμου τον έχει αφήσει ανεξέλεγκτο. Πώς επιλέγει ο Αλέξης Τσιπρας να έχει τον Πάνο Καμμένο να ρίχνει λάδι στη φωτιά που ανάβουν οι Τούρκοι, και να χρησιμοποιεί πατριωτικές κορώνες σε μια χρονική στιγμή που άλλες είναι οι προτεραιότητες.

Και την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη σε μια ακόμη προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με τον Ταγίπ Ερντογάν, να επιτρέπει στον Πάνο Καμμένο να αναλαμβάνει και το ρόλο του υπουργού Εξωτερικών, πέραν αυτού του υπουργού Αμυνας. 

Μια κυβέρνηση που από τη μια θεωρεί ότι η προσέγγιση με τον Ερντογάν (το ταξίδι στην Αθήνα) ήταν μεγάλη διπλωματική επιτυχία, ή ότι χάρη στην επιμονή και τη δεινή διαπραγματευτική της ικανότητα απελευθερώθηκαν οι Μητρεώδης και Κούκλατζης, από την άλλη να αφήνει χώρο στον υπουργό Άμυνας να δυναμιτίζει το κλίμα. Και να ανταγωνίζεται τα «γεράκια» της Αγκυρας σε ακρότητες και «ηχηρές» εκφράσεις ψευτοτσαμπουκά που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. 

Οργισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ

Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι λίγοι εκείνοι που εμφανίζονται έξαλλοι με τον Πάνο Καμμένο και αναρωτιούνται:

Είναι δυνατόν σε μια κρίσιμη για τα εθνικά θέματα περίοδο να είναι υπουργός Άμυνας ένας πολιτικός που ουσιαστικά δεν έχει κόμμα και παίζει προσωπικά παιχνίδια επιβίωσης;

Είναι δυνατόν να σηκώσει μπαιράκι πατριωτισμού για τα ελληνοτουρκικά αλλά στο Σκοπιανό να Κάνει την… τρίλειρη κότα, όπως τον χαρακτήρισε πρόσφατα η Ντόρα Μπακογιάννη;

Μπορεί να διαχειριστεί ο Καμμένος μια κατάσταση επικίνδυνων ισορροπιών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο όταν το μόνο που κάνει με επιτυχία είναι αλλαγές στα στρατιωτικά ρούχα και οι παρελάσεις στα κόκκινα χαλιά;

Κι όπως λένε κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να «ξυπνήσουν» το Μαξίμου: «Δεν μπορεί τα εθνικά – πατριωτικά θέματα να είναι το καταφύγιο του κάθε κρυφοεθνικιστή. Ούτε του… νέου Νικηταρά του Τουρκοφάγου που βάλθηκε χριστουγεννιάτικα να αποδείξει ότι έχει πολιτικό μέλλον στον πατριωτικό χώρο».