Γιώργος Μοσχίδης : Η ζωή και το έργο του

Ενας ηθοποιός, «εργάτης του θεάτρου», όπως τον χαρακτήριζαν οι συνάδελφοι του και όσοι είχαν δουλέψει μαζί του ήταν ο Γιώργος Μοσχίδης ο οποίος έφυγε από τη ζωή παραμονή των Χριστουγέννων, βυθίζοντας στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο.

Υπηρέτησε το θέατρο για πάνω από 50 χρόνια ενώ συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές που άφησαν εποχή.

Ο Γιώργος Μοσχίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1931. O πατέρας του ήταν καπνεργάτης και η μητέρα του ήταν κόρη καπνέμπορου.
Την καριέρα του ως ηθοποιός την ξεκίνησε το 1948 με περιοδεύοντες θιάσους και όπως αναφέρει το ellinikoskinimatografos.gr, στη συνέχεια σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση έγινε το 1952 με το Θίασο Αρώνη- Μανωλίδου στο έργο «Ρομάντζο». Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς θιάσους, αλλά και με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης παίζοντας σε όλα τα είδη του θεάτρου. Διακρίθηκε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και αττικής κωμωδίας.

Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 στην ταινία του Λαμπρινού «Διακοπές στην Αίγινα».

Την ίδια χρονιά έπαιξε στο ιστορικό δράμα του Γρ. Γρηγορίου «Ο Μιμίκος και η Μαίρη». Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 43 ταινίες. Μερικές από αυτές είναι οι «Κρίμα το μπόι σου(1970)», «Τι 30, τι 40, τι 50(1972)», «Αγάπη μου παλιόγρια(1972)», «Τον αράπη και αν τον πλένεις(1973)».

Σημαντική ήταν και η παρουσία στις ταινίες του ΝΕΚ και συγκεκριμένα στις ταινίες «Τα Χρώματα της ίριδας (1975)», «Χάππυ Νταίη (1976)», «Ρόζα (1982)», «Ρεβάνς (1983)», «Η Παρεξήγηση (1983)», «Υπόγεια Διαδρομή (1983)», «Ζωή Χαρισάμενη (1993)» κ. ά.

«Γεννήθηκα καρατερίστας» 

Ο Γιώργος Μοσχίδης είχε μιλήσει το 2008 στο Βήμα, όταν συμπλήρωνε 50 χρόνια στο θεατρικό σανίδι.  «Γεννήθηκα καρατερίστας. Από μικρή ηλικία έπαιζα τους καρατερίστες. Φορούσα περούκες, έκανα μακιγιάζ, μου έβαζαν ρυτίδες και έλεγα, θυμάμαι, τότε: «Δεν θα μεγαλώσω να γίνω καρατερίστας πραγματικός;». Πέρασαν τα χρόνια και οι ρυτίδες έγιναν φυσικές και τώρα λέω:«Δεν θα μπορούσα να γυρίσω πίσω και να ξαναγίνω 20 ετών;». Αυτά είναι τα 50 χρόνια που πέρασαν».

Μιλώντας για το επάγγελμα του ηθοποιού αλλά και του ζωή του στο θέατρο έλεγε:  «Είναι μια ονειρική δουλειά το θέατρο, μια δουλειά που όταν την κάνεις με πάθος και με ήθος πληρώνει αυτά που δεν μπόρεσες να βρεις στη ζωή σου. Η δουλειά μάς κάνει να ισορροπούμε με αυτά που στη ζωή δεν κρατήσαμε στα χέρια μας». Σαν υποκατάστατο; «Ναι, έχει πολύ υποκατάστατο μέσα της.Ξέρεις, εγώ στη ζωή μου πιστεύω σε δύο πράγματα: στον έρωτα και στο θέατρο. Και τα δύο με έκαναν να χαρώ και να πληγωθώ».

Συνδικαλιστική δράση

Ο Γιώργος Μοσχίδης είχε και σημαντική συνδικαλιστική δράση καθώς συμμετείχε στους αγώνες του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και υπήρξε γενικός γραμματέας του (1975).

Είχε τιμηθεί με το Βραβείο Αιμίλιος Βεάκης για τη συνολική προσφορά του στο θέατρο, είχε αποσπάσει το Βραβείο Β» ανδρικού ρόλου στην ταινία «Χάππυ Νταίη» του Παντ. Βούλγαρη (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – 1976), και το Βραβείο Β» ανδρικού ρόλου στην τηλεοπτική σειρά «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1998).

Ταινίες στις οποίες πήρε μέρος

Απόστολος και μόνος (2006)
Καβάφης (1996)
Ζωή χαρισάμενη (1993)
Oh Babylon (1989)
Ο κλοιός (1987) (Γιώργος Καφετζόγλου)
Ρεβάνς (1983) (πατέρας)
Η παρεξήγηση (1983) (επιθεωρητής Κανάκης)
Υπόγεια διαδρομή (1983)
Ρόζα (1982) (βιβλιοθηκάριος)
Ο κήπος με τα αγάλματα (1982)
Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας (1982) (Γιώργος)
Τρεις και ο κούκος / Σουβλίστε τους (1981) (Αλέκος)
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)
Happy Day (1976)
Η δίκη των δικαστών (1974) (Χριστόδουλος Κλωνάρης)
Ψυχή και σάρκα (εσύ κι εγώ) (1974)
Τα χρώματα της ίριδος (1974) ((δημοσιογράφος))
Τον αράπη κι’ αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!.. (1973) (Στέλιος Γιαπαχάκης)
Οι προστάτες (1973)
Ταγκό 2001 (1973)
Αγάπη μου παλΙόγρια (1972) (Κωστής)
Αντάρτες των πόλεων (1972) (Παπαδήμας)
Τι 30… τι 40… τι 50… (1972) (Βίκτωρ Καλλινίκος)
Αγάπησα μια… πολυθρόνα (1971) (Μίλτος Καρνέζης)
Καταναλωτική κοινωνία (1971)
Μαντώ Μαυρογένους (1971) (Εφεντάκης)
Ο τρελοπενηντάρης (1971) (Παπασταύρου)
Ο φαφλατάς (1971) (Ελευθέριος Μπακλής)
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του ’21 (1971)
Πίσω μου σ’ έχω σατανά (1971) (Τάσος)
Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ (1970) (Φριτς)
Κρίμα… το μπόι σου (1970) (ψυχίατρος)
Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970) (Χάρης)
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Ένας άφραγκος Ωνάσης (1969) (Σταύρος Βαρβαράκης)
ΟΧΙ (1969) (Βιτόριο Σαλβατόρε)
Ο κόσμος τρελάθηκε… (1967) (Ιάκωβος)
Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.. (1966) (γκρουμ)
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) (Δήμος)
Το πρόσωπο της ημέρας (1965) (Μπάμπης («Πολύδωρος»))
Θρίαμβος (1962)
Διακοπές στην Αίγινα (1958)
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) (συνάδελφος Μιμίκου)