Πολέμαρχοι για κλάματα

Εντάξει, το καταλάβαμε: ο υπουργός Εθνικής Αμυνας έχει προφανές απωθημένο να φοράει στολή, να ντύνεται κομάντο – ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος. Αλλωστε, σε άλλους αρέσει να ντύνονται πυροσβέστες, σε άλλους αστροναύτες, σε άλλους μάγειροι, ενώ υπάρχουν και ορισμένες εκδοχές που δεν είναι της παρούσης… Ολα στη ζωή είναι. Παρά δε το γεγονός ότι στο ελληνικό κανονιστικό πλαίσιο που αφορά τις στρατιωτικές στολές δεν προβλέπεται (αν δεν τιμωρείται κιόλας) η χρήση τους από πολίτες, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Στο κάτω κάτω, είναι χαριτωμένο να βλέπει κανείς τον υπουργό έτοιμο για όλα. Το θέμα δεν είναι η στολή: τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Είναι το τι κρύβει πίσω της αυτή η μανία για κάποιον που αφενός δεν έχει δικαίωμα να τη φορά και, αφετέρου, την ίδια στιγμή, συμβαίνει να διατάζει όλους όσοι έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση για αυτό. Εκεί είναι που σοβαρεύει το πράγμα.

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με εκλογική συντριβή. Κάτι τα Μνημόνια που θα έσκιζε από το 2015 παρέα με τον Τσίπρα αλλά τελικά φτιάξανε καινούργιο και χειρότερο, κάτι το Μακεδονικό για το οποίο θα έφευγε αλλά, τελικά, έμεινε, για να αναφέρει κανείς απλώς τα βασικά, ο πολιτικός εγκλωβισμός του είναι απόλυτος. Και οι Ανεξάρτητοι Ελληνές του αποδείχθηκαν πραγματικά ανεξάρτητοι: διάφοροι την κάνανε ενόψει της συντριβής και άλλοι ήδη δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών. Στο Σκοπιανό, ο χρόνος του έχει τελειώσει: όχι όταν έρθει η συμφωνία στη Βουλή, αλλά ακόμα και σήμερα να σηκωθεί να φύγει, ουδείς πλέον τον πιστεύει ως προς τα πραγματικά του κίνητρα. Τα χρήματα των αναδρομικών στους απόστρατους, όσο κι αν προσπαθήσει, δεν μπορεί να τα καρπωθεί: αφενός τα πήραν κι άλλοι και, αφετέρου, προς στιγμήν περισσότερο τους έχουν θυμώσει με τις τρομερές περικοπές, παρά τους έχουν οδηγήσει στην αγκαλιά της κυβέρνησης.

Στη δυσμενή θέση που βρίσκεται με την κλεψύδρα των εκλογών να έχει ήδη αρχίσει να μετράει, ο Καμμένος δεν έχει και πολλές δυνατότητες: ή θα βρεθεί στο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ (αν τον πάρουν, πράγμα λίαν αμφίβολο), ή θα κοιτάξει να κάνει κάτι εντυπωσιακό μπας και μαζέψει καμία ψήφο. Αλλιώς, κινδυνεύει πολύ σοβαρά όχι απλώς να μην είναι εκ νέου υπουργός, πράγμα δεδομένο, μα και να βλέπει την επόμενη Βουλή μόνον περνώντας από την Πλατεία Συντάγματος. Κάτι που, φυσικά, δεν το θέλει. Τι του μένει; Τα ελληνοτουρκικά. Ετσι εσχάτως, κάθε δεύτερη μέρα απειλεί να συντρίψει τους Τούρκους.

Την ώρα όμως που τα λέει αυτά, οι Τούρκοι πετάνε πλέον δέκα φορές την ημέρα πάνω από ελληνικά νησιά – πλέον και κατοικημένα. Οι παραβιάσεις έχουν φτάσει σε αδιανόητα επίπεδα. Γι’ αυτό και τελευταία ο Καμμένος απειλεί όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει ελληνικό έδαφος: για τον εθνικό εναέριο χώρο, κουβέντα. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πάλι, προέβη στην… ιστορική δήλωση βάσει της οποίας αν πατήσουν πόδι οι Τούρκοι σε ελληνική βραχονησίδα κι αυτός θα τη συντρίψει: είναι ενδιαφέρουσα ιδέα να απειλείς το ίδιο το έδαφός σου!

Κάτι οι εκλογές, κάτι τα απωθημένα, η ανευθυνότητα έχει χτυπήσει κόκκινο. Πολέμαρχοι για κλάματα, σοβαρευτείτε! Οι απέναντι δεν παίζουν.