Απασφαλισμένη «βόμβα» απειλεί τη χώρα – Η Δικαιοσύνη στο απόσπασμα

Σοβαρές πολιτικές αναταράξεις με απρόβλεπτες διαστάσεις παίρνει η υπόθεση της Novartis μετά από όσα έχουν γίνει με τον Νίκο Μανιαδάκη, αλλά ιδιαίτερα μετά από την ανεπίτρεπτη παρέμβαση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη.

Η διεθνοποίηση της παραβίασης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, τόσο με το tweet στα αγγλικά από τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και με τα δημοσιεύματα στον ξένο τύπο (New York Times, AP κ.λπ.) προκαλούν ασφαλώς σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της χώρας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το ζήτημα της ανεξαρτησίας των δικαστικών αρχών θα έρθει και στο ευρωκοινοβούλιο όπου υπάρχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα αυτά. Υπάρχει άλλωστε το παράδειγμα της Πολωνίας και της προσπάθειας της εκεί κυβέρνησης να ποδηγετήσει το δικαστικό σώμα.

Σε κάθε περίπτωση η θεσμική εκτροπή του Παύλου Πολάκη δεν θα περάσει έτσι απλά και η ΝΔ σκέφτεται να αναδείξει το θέμα ακόμη περισσότερο. Ισως με μια προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή αποκλειστικά και μόνο με θέμα τη Δικαιοσύνη και τις συνεχείς παραβιάσεις κάθε έννοιας ανεξαρτησίας, ειδικά από τον Πολάκη. Ισως πάλι με παρέμβαση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος εκ του θεσμικού του ρόλου ενδεχομένως να μπορεί να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις αποκατάστασης του τρωθέντος κύρους της Δικαιοσύνης.

Απόλυτη κάλυψη της αθλιότητας

Το ερώτημα που τίθεται αλλά που η απάντηση είναι αυτονόητη είναι γιατί το Μαξίμου καλύπτει απόλυτα τον κ. Πολάκη. Μια θεσμική εκτροπή τέτοιου μεγέθους δεν έχει ξαναγίνει στη Δικαιοσύνη και η στοχοποίηση δικαστών δεν είχε ουδέποτε επιχειρηθεί με τέτοιο απροκάλυπτο τρόπο. Όμως, η σιωπή της κυβέρνησης, η κάλυψη που του παρέσχε και ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Καλογήρου, δείχνουν ότι επιδοκιμάζουν τα όσα λέει ο Πολάκης.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε με ένα τηλεφώνημα να συνετίσει τον υπουργό του, επιλέγει, όμως, τη λογική του καφενείου. Ότι δηλαδή στον κόσμο αυτό που μένει είναι ότι κάποιοι πολιτικοί «τα παίρνουν» και ότι ο Πολάκης τους ξεσκεπάζει.

Αδιαφορώντας για το τεκμήριο της αθωότητας, αδιαφορώντας για την πολιτική και δικαστική σκευωρία που αποκαλύπτεται ότι έχει στηθεί γύρω από την υπόθεση της Novartis.

Ολοι συμφωνούν ότι υπάρχει σκάνδαλο, όλοι θέλουν να υπάρξει κάθαρση. Όμως, όταν επί ένα χρόνο που ξεκίνησε νέα έρευνα δεν έχει βρεθεί απολύτως τίποτε και όλα στηρίζονται σε καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων, οι οποίοι στη συνέχεια μετατρέπονται και σε κατηγορούμενοι, τότε υπάρχει πολύ σοβαρό ζήτημα.

Η κυβέρνηση στοιχημάτισε όλα της τα λεφτά στο να κατηγορήσει τους πολιτικούς της αντιπάλους. Και φαίνεται ότι με παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη επιχειρεί να εκφοβίσει δικαστές για να κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν ενόψει και των εκλογών. Δηλαδή να ασκήσουν διώξεις σε κάποια πρόσωπα με έωλες δικογραφίες και χωρίς στοιχεία που θα μπορούν να καθίσουν κάποιον στο σκαμνί.

Είναι η λογική που είχε για πρώτη φορά αναφέρει ο λεγόμενος και «Ρασπούτιν» της κυβέρνησης στην τέως εισαγγελέα διαφθοράς, Ελ. Ράικου όταν την πίεζε να ανοίξει υποθέσεις: «προχώρα εσύ κι άσε τους αυτούς να βρουν το δίκιο του παραπάνω».

Το ξεκαθάρισμα λογαριασμών

Ετσι, το «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», κατά τον Δ. Παπαγγελόπουλο, τείνει να εξελιχθεί σε ξεκαθάρισμα προσωπικών ή πολιτικών λογαριασμών με τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ.

Και ξαφνικά οι «ήρωες» μάρτυρες όπως τους χαρακτήριζε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι και κατηγορούμενοι. Ειδικά στην περίπτωση Μανιαδάκη υπάρχει ένα σημείο που ουδέποτε απαντήθηκε από κανέναν. Ενώ υπήρχαν καταθέσεις σε βάρος του καθηγητή κ. Μανιαδάκη, πώς αυτός εντάχθηκε στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων;

Είτε κάποιοι δικαστές δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και παραβίασαν τον θεσμό του προστατευόμενου μάρτυρα είτε σκοπίμως έγινε αυτό γιατί έπρεπε να στηθεί μια πολιτική σκευωρία με «κουκουλοφόρους» οι οποίοι εμπλέκονταν και οι ίδιοι στο σκάνδαλο.

Η μη απάντηση στο ερώτημα αυτό «δένει» ακόμη περισσότερο τον ισχυρισμό του κ. Μανιαδάκη ότι τον πίεσαν να πει αυτά που ήθελαν κι όταν αυτός τους είπε «δεν ξέρω, δεν έχω στοιχεία», τον εκβίασαν με την πολύ βαριά κατηγορία της παθητικής δωροδοκίας, του αφαίρεσαν το ρόλο του προστατευόμενου μάρτυρα, έκαναν έφοδο – φιάσκο στο σπίτι του και τελικά τον κρατούν στην Ελλάδα για να μη διαφύγει.

Υπενθυμίζεται ότι ως μάρτυρας ο Μανιαδάκης μπορούσε να πάει όπου θέλει απλά ενημερώνοντας τις εισαγγελικές αρχές.

Η ζημιά για τη χώρα

Η κατάσταση αυτή, όμως, προκαλεί τεράστια ζημιά για την Ελλάδα. Όταν μια ευρωπαϊκή χώρα εγκαλείται γιατί ένας αναρμόδιος υπουργός το παίζει «υπερ-εισαγγελέας» και ζητά με τέτοιο άθλιο τρόπο επιτάχυνση της Δικαιοσύνης, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Όταν ο πρωθυπουργός σιωπά για τον υπουργό του, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Όταν ο Αρειος Πάγος δεν παρεμβαίνει για να προστατέψει το κύρος της Δικαιοσύνης από όλους, ακόμη κι από αυτούς που μιλούν για εκτροπή, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Όταν τα κόμματα συγκρούονται με ανηλεή τρόπο και με «τρόπαιο» τη Δικαιοσύνη, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Και όλα αυτά τα προβλήματα συσσωρεύονται σε μια χώρα που ήδη βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο ακραίας πόλωσης, που αντιμετωπίζει μείζονες προκλήσεις στα εθνικά θέματα, που εκφράζονται φόβοι για την πορεία της οικονομίας, που δεν μπορεί να λύσει ζητήματα καθημερινότητας όπως η βία, οι τρομοκρατικές επιθέσεις, η προκλητική συμπεριφορά του «φαρμακοχέρη», Δ. Κουφοντίνα.

Μια χώρα που θα έπρεπε να «τρέχει» για να κερδίσει το χαμένο έδαφος μιας χαμένης δεκαετίας, βρίσκεται αντιμέτωπη με τεράστια αδιέξοδα και αδύναμη να τα αντιμετωπίσει. Ολη αυτή η κατάσταση μοιάζει με απασφαλισμένη βόμβα για την Ελλάδα σε μια χρονιά μάλιστα που θα ζήσουμε πολλές πολιτικές κι όχι μόνο συγκινήσεις.