Οι δηλώσεις του Πάνου Καμμένου, για άλλη μια φορά, ότι θα αποσύρει την εμπιστοσύνη από την κυβέρνηση εάν ψηφιστεί η Συμφωνία των Πρεσπών, θέτουν το ζήτημα ποια πλειοψηφία θα μας κυβερνά σε εκείνη την περίπτωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι εφόσον δεν θα συγκεντρώσει τυχόν πρόταση δυσπιστίας 151 ψήφους (εφόσον ο Καμμένος δεν θα την υπερψηφίσει γιατί θα την έχει καταθέσει ο Μητσοτάκης), τότε θα μείνει στην κυβέρνηση ως κυβέρνηση ανοχής και θα φέρνει νομοσχέδια που θα τα στηρίζουν τουλάχιστον 151 βουλευτές.

Εγώ δεν θέλω να ασχοληθώ με το εάν συνταγματικά αυτό στέκει.

Ας δεχτώ ότι ισχύει και ότι με το «γράμμα» του Συντάγματος στέκει.

Θέλω να σταθώ στην ουσία.

Και η ουσία είναι ότι θα έχουμε μια κυβέρνηση που θα κυβερνά, ενώ δεν θα έχει την πλειοψηφία του κοινοβουλίου.

Και μην μου πείτε ότι ούτως ή άλλως τα νομοσχέδια για να γίνουν νόμοι θα απαιτούν κάθε φορά τη διαμόρφωση πλειοψηφίας.

Μια κυβέρνηση δεν ασκεί εξουσία μόνο με νόμους που φέρνει στη Βουλή, αλλά και με πλήθος αποφάσεις που δεν περνούν από τη Βουλή: αρκεί να σκεφτείτε πόσα πράγματα ρυθμίζονται με Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές και κοινές υπουργικές αποφάσεις.

Υποτίθεται ότι μια κυβέρνηση ασκεί εξουσία και άρα εφαρμόζει την πολιτική της επειδή τη στηρίζει, έστω και μέσω των εκλεγμένων βουλευτών, η πλειοψηφία ή έστω ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος.

Όταν δεν συμβαίνει αυτό, τότε πρέπει να γίνονται εκλογές για να δούμε τι επιθυμεί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Και αυτό λέγεται δημοκρατία.

Γιατί όταν στην εξουσία βρίσκονται κυβερνήσεις που δεν έχουν αυτή τη νομιμοποίηση τότε έχουμε πρόβλημα.

Και το λέω αυτό, γιατί ξέρω τι υποστηρίζει πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ: ότι πρέπει με κάθε τυπικό πρόσχημα να μείνει στη διακυβέρνηση η αριστερά για να ολοκληρώσει το έργο της και ότι εάν υποχρεωθεί να παραιτηθεί νωρίτερα, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να έρθει η δεξιά στην εξουσία νωρίτερα.

Δεν θα σχολιάσω το πόσο «αριστερή» είναι μια κυβέρνηση που κατά βάση έχει ψηφίσει μέτρα λιτότητας.

Κυρίως θέλω να σταθώ στους κινδύνους που έχει μια τέτοια αντίληψη για τη δημοκρατία.

Γιατί σήμερα είναι μια υποτίθεται «αριστερή» ή προοδευτική κυβέρνηση που λέει ότι θα κυβερνήσει ακόμη και ως μειοψηφία, αύριο μπορεί να είναι μια δεξιά ή ακόμη και ακροδεξιά «κυβέρνηση ανοχής».

Και αυτό δεν θα είναι καλό.

Η δημοκρατία έχει πολλά προβλήματα και μπελάδες.

Όμως, δεν μπορούμε να σκεφτούμε καλύτερο πολιτικό σύστημα.

Άρα αναγκαστικά πρέπει να πάμε με τους κανόνες της.

Όποιος πιστεύει ότι εκπροσωπεί τις ανάγκες της κοινωνίας και την ελπίδα του λαού δεν πρέπει να φοβάται τις εκλογές.

Αν ο Τσίπρας πιστεύει ότι έχει το λαό στο πλευρό του, η διαδικασία είναι απλή: όταν ο Καμμένος και οι δικοί του αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, ας προχωρήσει σε εκλογές.

Γιατί έτσι θα ξέρουμε πραγματικά που πατάμε.

Headlines