Ελληνική Αεροπορία: Η απαρχή της

Στις αρχές του 20ού αιώνα τα ελληνόπουλα άρχισαν να γοητεύονται από τις αεροπορικές κατακτήσεις της εποχής εκείνης (αδελφοί Ράιτ, Λουί Μπλεριό κ.ά.), που προβάλλονταν με εντυπωσιακό τρόπο από τις τότε εφημερίδες. Έτσι, με τόλμη και αυταπάρνηση, αλλά και προσωπική οικονομική επιβάρυνση, έγινε κι εδώ η αρχή.

Προπομπός υπήρξε ο θεατρικός επιχειρηματίας Λεωνίδας Αρνιώτης, ο οποίος μετέβη ιδία πρωτοβουλία στη Γαλλία, όπου απέκτησε γνώσεις χειριστή αεροπλάνων, αλλά και μηχανικού. Μετά την αποφοίτησή του, την άνοιξη του 1908, επέστρεψε στην Ελλάδα, μεταφέροντας σε κιβώτια και το αεροπλάνο του, ένα Blériot 30 ίππων.

Γεμάτος ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση, το συναρμολόγησε μόνος του σε αγρόκτημα του Τατοΐου. Ο τολμηρός και πρωτοπόρος στα αεροπορικά πράγματα της πατρίδας μας Αρνιώτης, αν και επιχείρησε να ολοκληρώσει την πτήση του μπροστά σε πολυπληθές κοινό, δεν τα κατάφερε. Το αεροπλάνο του μετά την απογείωση έπεφτε στο έδαφος, ίσως διότι ο κινητήρας του δε διέθετε την απαιτούμενη ισχύ.

Πάντως, ο Αρνιώτης κατεγράφη ως ο πρώτος έλληνας αεροπόρος, αυτός που έγραψε το πρώτο γράμμα και την πρώτη λέξη στο βιβλίο της ελληνικής αεροπορικής ιστορίας.

Τέσσερα χρόνια μετά τον Αρνιώτη, το 1912, ήταν η σειρά ενός άλλου Έλληνα να γίνει αεροπόρος. Αυτός ήταν ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος, ο οποίος είχε σπουδάσει μηχανικός στη Γερμανία και αεροπόρος στη Γαλλία.

Ο Αργυρόπουλος επέστρεψε μετά την αποφοίτησή του στην Ελλάδα, μεταφέροντας αποσυναρμολογημένο, όπως και ο Αρνιώτης, το αεροπλάνο του, ένα μονοπλάνο Nieuport 50 ίππων.

Στις 8 Φεβρουαρίου 1912 ο Αργυρόπουλος κατάφερε να πετάξει από το στρατώνα του Ρουφ έως το Θησείο, μένοντας στον αέρα επί δεκαέξι ολόκληρα λεπτά. Η ιστορική αυτή πτήση έλαβε χώρα παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α’ και του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ακολούθησε την ίδια ημέρα και μια δεύτερη, επίσης ιστορική πτήση, με χειριστή ασφαλώς τον Αργυρόπουλο και επιβάτη τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η πτήση αυτή διήρκεσε πέντε λεπτά. Μετά την προσγείωσή τους, κι αφού δόθηκε στο αεροσκάφος του Αργυρόπουλου το όνομα Αλκυών, ο πρωθυπουργός της χώρας εκφώνησε λογύδριο γεμάτο ευχές και προσδοκίες, όχι μόνο για τον πρώτο έλληνα αεροναύτη, όπως τον αποκάλεσε, αλλά και για το μέλλον της αεροπορίας στην Ελλάδα, στα χνάρια του Ικάρου και προς δόξαν της πατρίδας.

Όσον αφορά τις εντυπώσεις που προκλήθηκαν από την πτήση του Αργυρόπουλου, χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο δημοσίευμα εφημερίδας στις 9 Φεβρουαρίου:

«Ένα μεγάλο πουλί επέταξε χθες το πρωί επάνω από την Αθήνα. Ενεφανίσθη εις το δυτικόν βάθος του ορίζοντος, υψώθη απέναντι στον κατακάθαρον ήλιον, διέγραψε αρκετούς καλλιγράμμους κύκλους επάνω εις τον γλαυκόν ουρανόν και χαμηλώνοντας πέρα από το Θησείον…

»Το μεγάλο αυτό πουλί ήταν το πρώτο αεροπλάνο που διέσχισε την ελληνικήν ατμόσφαιραν διευθυνόμενον από Έλληνα αεροπόρον, προς δόξαν αυτού και της ελληνικής πατρίδος».

Τον Αργυρόπουλο μιμήθηκε ο εξίσου τολμηρός Αλέξανδρος Καραμανλάκης, με καταγωγή από το Ρίο της Πάτρας και την Κωνσταντινούπολη. Ο νεαρός αυτός δημοσιογράφος εκπαιδεύτηκε το 1911 σε αεροπορική σχολή του Παρισιού και επέστρεψε στην πατρίδα εφοδιασμένος με ένα ιδιόκτητο Blériot 50 ίππων, γεμάτος όνειρα για την κατάκτηση των αιθέρων.

Μάλιστα, οι τρεις σκαπανείς της Ελληνικής Αεροπορίας, Αρνιώτης, Αργυρόπουλος και Καραμανλάκης, είχαν προγραμματίσει κοινή εμφάνιση και συλλογική επίδειξη πάνω από το κλεινόν άστυ, η οποία όμως δεν κατέστη δυνατή λόγω του αιφνιδίου θανάτου του Καραμανλάκη, συνεπεία πτώσης του αεροσκάφους του στον Κορινθιακό κόλπο (περιοχή Λυγιάς Κορινθίας, κοντά στο Δερβένι), στις 29 Αυγούστου 1912.

Ο Τύπος της εποχής έγραψε, μεταξύ άλλων, τα εξής για την πρώτη αυτήν τραγωδία στην ιστορία της Ελληνικής Αεροπορίας:

«Η αρχαία Ελλάδα έδωσε τον Ίκαρον θυσίαν της αεροπορικής Ιδέας, η νεωτέρα δίνει τον Καραμανλάκην».