Οι απειλές σε βάρος πολιτικών με τηλεφωνήματα και μηνύματα καθώς και η στοχοποίηση με αφίσες είναι χτύπημα στη Δημοκρατία. Δεν είναι δυνατόν οι βουλευτές που εκλέγονται με δημοκρατικό τρόπο να απειλούνται και να εκβιάζονται από τους ίδιους που τους εξέλεξαν.

Όμως, οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν πρέπει να είναι α λα καρτ. Δεν είναι χειρότερος εκφοβισμός η στοχοποίηση πολιτικών που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όταν απειλούνται, υβρίζονται ή στοχοποιούνται πολιτικοί από τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ απλά να είναι… ακτιβισμός.

Κι αυτό το λέμε με αφορμή τα όσα τραγικά συνέβησαν από το 2010 και μετά. Την ομηρία υπουργών και βουλευτών, τα μπουκάλια με το νερό που έπεφταν, τις «ψιλές» στον Πάγκαλο, τις ύβρεις μέσα στη Βουλή, τις απειλές για κρεμάλες και λιντσαρίσματα. Η Δημοκρατία είναι μία και δεν είναι το πολίτευμα που εφαρμόζεται κατά περίπτωση. Τελεία και παύλα. Και να θυμόμαστε ότι όταν ο Πάγκαλος προπηλακίστηκε σε κάποια ταβέρνα κατέθεσε όλα τα στοιχεία γι’ αυτόν που του επιτέθηκε αλλά ουδείς έκανε ενέργειες για τη σύλληψη και τιμωρία του.

Εχει κάθε λόγο, επομένως, η κυρία Παπακώστα να φοβάται, να εξοργίζεται, να υποβάλει την παραίτησή της. Αν και είναι εξωφρενικό και σίγουρα πρωτότυπο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και Δημόσιας Τάξης δηλαδή, να παραιτείται γιατί την εκφοβίζουν.

Μα αν φοβάται η αρμόδια υπουργός τι να πει ο κάθε απλός βουλευτής; Τι να πει ο κάθε απλός πολίτης που μπορεί να στοχοποιείται και να απειλείται από κάποιον τρελό;

Και τι πάει να πει «παραιτήθηκα στον πρωθυπουργό, αλλά με έπεισε και δεν έκανε αποδεκτό το αίτημά μου;» Ή αισθάνεσαι θιγόμενη, παραιτείσαι και πας σπίτι σου ή δεν δημοσιοποιείς καν την παραίτησή σου.

Μόνο με την αποχώρηση από την κυβέρνηση η κ. Παπακώστα θα έβρισκε το δίκιο της και θα γινόταν σύμβολο για να σταματήσουν οι εκβιαστές να πληγώνουν την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Με δήθεν παραιτήσεις για τα μάτια του κόσμου και για να εμφανιστεί η «θυματοποίηση» ενός στελέχους της κυβέρνησης, απλά ο κόσμος σιχαίνεται ακόμη περισσότερο και απαξιώνει το πολιτικό σύστημα.

Μοιάζουν όλα αυτά με το παραμύθι του βοσκού που όλο φωνάζει για τους λύκους αλλά κανείς δεν τον πιστεύει. Οι «παραιτήσεις» βουλευτών έχουν γίνει ανέκδοτο διότι κανείς δεν τις δίνει σημασία.

Και τι σημαίνει ότι «παραμένει πιστή στις αρχές του Κωνσταντίνου Καραμανλή»; Αν ήταν έτσι τότε γιατί ψηφίζει τη συμφωνία των Πρεσπών και στηρίζει την κυβέρνηση; Θα ήταν περήφανος άραγε ο ηγέτης της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα αν ζούσε κι έβλεπε την κ. Παπακώστα στο πόστο που βρίσκεται;

Και τι σημαίνει ότι παραιτείται επειδή την κατηγορούν για ανταλλάγματα; Αν είναι καθαρή δίνει τον αγώνα της από οποιοδήποτε μετερίζι, κι όχι μόνο από το κτίριο της Λ. Κατεχάκη.

Για όλα αυτά λοιπόν η Κατερίνα Παπακώστα δεν θα έπρεπε να κάνει αποδεκτό το αίτημα του πρωθυπουργού να παραμείνει στη θέση της. Κάνοντάς το απλά απέδειξε ότι είναι κι αυτή «καρφωμένη» στην καρέκλα.

Headlines