Πέθανε ο Σπύρος Παπασπύρος, πρώην πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ

Πέθανε ο πρώην Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος. Ο Σπύρος Παπασπύρος ήταν μόλις 58 ετών.
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1961, στο Στένωμα Ευρυτανίας. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Δημόσιο Managment στο Middlesex University της Αγγλίας.Ακόμη, υπήρξε, συντονιστής του Ομίλου Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού «Ακτίδα».

Ο Σπύρος Παπασπύρος, διετέλεσε πρόεδρος στο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων για 11 χρόνια και αποχώρησε οικειοθελώς το 2011.

Κατά την αποχώρησή του είχε δηλώσει: «Σε αυτές τις θέσεις δεν πρέπει να παραμένεις πάνω από οκτώ-εννιά χρόνια. Παρέμεινα για να δούμε τι θα γίνει με το μισθολογικό. Τώρα που το θέμα πάει για μετά τα μέσα Σεπτεμβρίου, δεν θα το παρακολουθήσω…Θα παραμείνω για λίγο στην εκτελεστική επιτροπή για να ενημερώσω».

Μια συνέντευξη στα ΝΕΑ

Πριν από πολλά χρόνια τα ΝΕΑ είχαν κάνει 30 ερωτήσεις στον Σπύρο Παπασπύρο ο οποίος είχε απαντήσει:

Στιγμιαίο αδίκημα χαρακτηρίζει τη γνώμη που έχουν οι πολίτες για τους
δημόσιους υπαλλήλους ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Σπύρος Παπασπύρος. Επίσης
υποστηρίζει ότι το κράτος φοβάται τους πολίτες και χαρακτηρίζει άδικη και
αναχρονιστική τη μισθολογική κατάσταση των δημοσίων υπαλλήλων.

ΕΡ.: Δημόσια Διοίκηση, ο μεγάλος ασθενής. Μέχρι πότε;

ΑΠ.: Έως ότου αξιοποιηθούν τα αποτελεσματικά σχήματα θεραπείας.

ΕΡ.: Η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει. Γιατί;

ΑΠ.: Συντηρείται από τον «πολιτισμό» του πολιτικού μας συστήματος, που
στηρίζεται στη διαμεσολάβηση.

ΕΡ.: Η Δημόσια Διοίκηση σε μια φράση;

ΑΠ.: Αναντικατάστατη.

ΕΡ.: Δημόσιοι υπάλληλοι και συναλλασσόμενοι πολίτες με το Δημόσιο;

ΑΠ.: Τα μόνιμα θύματα των κακοδαιμονιών κάθε καιρού.

ΕΡ.: Η γνώμη των πολιτών για τους δημοσίους υπαλλήλους;

ΑΠ.: Στιγμιαίο αδίκημα.

ΕΡ.: Γιατί δεν βελτιώνονται οι σχέσεις κράτους – πολίτη;

ΑΠ.: Το κράτος πάντα θα φοβάται τους πολίτες.

ΕΡ.: Γίνονται βήματα εκσυγχρονισμού στο Δημόσιο;

ΑΠ.: Ναι, το πρόβλημα είναι στη συνέχεια και τη διάρκειά τους.

ΕΡ.: Η μισθολογική κατάσταση των δημοσίων υπαλλήλων;

ΑΠ.: Άδικη και αναχρονιστική.

ΕΡ.: Κώστας Σκανδαλίδης;

ΑΠ.: Φιλία που δεν επηρεάζεται από τις ανατρεπτικές παρεμβολές των
διαφορετικών ρόλων και των πιθανών συγκρούσεων που εμπεριέχουν.

ΕΡ.: Το πόθεν έσχες των εργαζομένων στο Δημόσιο;

ΑΠ.: Εκεί που είναι αναγκαίο, για να είναι αποτελεσματικό και με
σύστημα υψηλών εγγυήσεων στη διαχείριση των στοιχείων.

ΕΡ.: Η κρίση στον συνδικαλισμό;

ΑΠ.: Υπέρβαση με δομές και λειτουργίες άμεσης συμμετοχής των
εργαζομένων, γιατί είναι κρίση του συστήματος αντιπροσώπευσης.

ΕΡ.: Τι πρέπει να γίνει με το οικογενειακό επίδομα;

ΑΠ.: Να σεβαστεί η κυβέρνηση τη νομιμότητα, τους αγώνες, τη Δικαιοσύνη.

ΕΡ.: Νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο;

ΑΠ.: Άμεσα και με ορίζοντα δεκαετίας.

ΕΡ.: Η γνώμη των δημοσίων υπαλλήλων για την ΑΔΕΔΥ;

ΑΠ.: Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες, τώρα είναι καλή.

ΕΡ.: Η διαφθορά στο Δημόσιο;

ΑΠ.: Είναι στις σχέσεις δημοσίου και ιδιωτικού, άρα πρόβλημα και απειλή
για τα ήθη και τις αρχές της κοινωνίας μας.

ΕΡ.: Η θέση σας για τη σύνδεση μισθού – παραγωγικότητας;

ΑΠ.: Είναι τεχνικά ανέφικτη, αλλά λέμε ναι σε ενθαρρυντικά συστήματα ή
κίνητρα με συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.

ΕΡ.: Μια σκηνή στον δρόμο που σας εντυπωσίασε;

ΑΠ.: Με εντυπωσιάζει η ευρηματικότητα, οι ατάκες, οι κινήσεις του φίλου
μου στο περίπτερο που αγοράζω την εφημερίδα. Αλλάζει κάθε μέρα την τοποθέτηση
των ειδών και κάτι από την εξωτερική όψη του περιπτέρου.

ΕΡ.: Αγαπημένο σας βιβλίο;

ΑΠ.: «Το εργοστάσιο των μολυβιών».

ΕΡ.: Τι σας ανησυχεί στη σημερινή κοινωνία;

ΑΠ.: Η υποχώρηση των ιδεών, των θεωρητικών συγκρούσεων.

ΕΡ.: Ομάδα, χρώμα και όνειρο;

ΑΠ.: ΑΕΚ, λευκό, ζωντανό.

ΕΡ.: Ιδανικός τόπος διακοπών;

ΑΠ.: Κάθε ήσυχη, έρημη και απέραντη περιοχή.

ΕΡ.: Ένα ιδανικό Σαββατοκύριακο;

ΑΠ.: Στη χιονισμένη Ευρυτανία.

ΕΡ.: Μεγάλο σας πάθος;

ΑΠ.: Η παρέα.

ΕΡ.: Ένα λάθος που δεν συγχωρείτε στον εαυτό σας;

ΑΠ.: Ότι χορεύω στο τραπέζι.

ΕΡ.: Η καλύτερη στιγμή στη ζωή σας;

ΑΠ.: Αυτή που δεν έχει έρθει ακόμη.

ΕΡ.: Τελικά η ζωή είναι…

ΑΠ.: Άστατη και ωραία.