Θάνος Μωραϊτης : Από βαθύ ΠΑΣΟΚ τώρα στο υπουργείο Υποδομών

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι έκπληξη, αλλά τελικά δεν είναι ακριβώς έτσι. Και μάλλον ήταν προσχεδιασμένη η ένταξή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και είχε παραιτηθεί κατακεραυνώνοντας τη Φώφη Γεννηματά. Ο λόγος για τον Θάνο Μωραϊτη, πρώην βουλευτή και υπουργό του ΠΑΣΟΚ αλλά και δεξί χέρι της νυν προέδρου του Κινήματος Αλλαγής ο οποίος μπήκε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνοντας το υφυπουργείο Υποδομών και Μεταφορών στη θέση του κ. Μαυραγάνη.

Εκεί θα βρει έναν ακόμη προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ, τον υπουργό Χρήστος Σπίρτζη.

Ηταν μια ακόμη επιλογή του Αλέξη Τσίπρα από το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να δείξει ότι είμαι αυτός ο επικεφαλής της Κεντροαριστεράς και μπορεί να παίρνει στελέχη από εκεί.

Ο Θάνος Μωραΐτης τον περασμένο Δεκέμβριο με επιστολή που έστειλε στον γραμματέα του Κινήματος Αλλαγής, ανακοίνωνε ότι δε θα είμαι υποψήφιος στις προσεχείς εθνικές εκλογές, αναφέροντας και τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση.

Μεταξύ άλλων, προειδοποίησε ότι η παράταξή του είναι σε οριακό σημείο, τόνισε ότι ο ίδιος παραμένει υπέρμαχος ενός προοδευτικού πόλου και έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι «παρά τις καλές προθέσεις, δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο αίτημα των πολιτών για μια αυτόνομη πολιτική ταυτότητα».

Η επιστολή του κ. Μωραΐτη έχει ως εξής: 

Από το 2014 μιλούσα και πάλεψα με πάθος για την ανάγκη ενός προοδευτικού πόλου που θα πρωταγωνιστήσει και θα γίνει ξανά κυρίαρχος στην ελληνική κοινωνία.

Πίστεψα ότι δεν αξίζει η ιστορική αποδρομή σε μια παράταξη που

άλλαξε την μοίρα της χώρας και του ελληνικού λαού με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου,
άνοιξε την ευρωπαϊκή πορεία του τόπου με τις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη,
κράτησε την πατρίδα μακριά από την χρεωκοπία υλοποιώντας παράλληλα μεγάλες μεταρρυθμίσεις με τις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου .
Μια παράταξη που πλήρωσε βαρύ πολιτικό κόστος για να στηρίξει τη χώρα, όταν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν χέρι χέρι στις πλατείες των αγανακτισμένων βαθαίνοντας τον διχασμό στην ελληνική κοινωνία, τροφοδοτώντας αυταπάτες και μύθους στους πολίτες.

Όσα ακολούθησαν δίχασαν βαθιά εσωτερικά και την ίδια την παράταξη.

Τα δυο τελευταία χρόνια οι τολμηρές πρωτοβουλίες της Φώφης Γεννηματά, η γενναία ανταπόκριση του Γιώργου Παπανδρέου, η τολμηρή υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη (που έδωσε τον Αύγουστο του 2017 υπόσταση στην εκλογική αναμέτρηση), η δυναμική συμμετοχή και μαχητικότητα του Νίκου Ανδρουλάκη είχαν ως αποτέλεσμα πέρυσι το Νοέμβριο 210.000 προοδευτικοί πολίτες να πιστέψουν ότι πραγματοποιείται μια ιστορική επανεκκίνηση της παράταξης η οποία άλλαξε την πορεία του τόπου.

Πιστεύω ότι οι προοδευτικοί πολίτες έδωσαν μια γενναιόδωρη και όχι αυτονόητη, ιστορική ευκαιρία για να πυροδοτήσουμε ένα big-bang στο χώρο της κεντροαριστεράς που θα ανέτρεπε το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.

Ήμουν ένας από αυτούς τους χιλιάδες πολίτες που πίστεψαν και πάλεψαν ώστε να καταφέρουμε να φτάσουμε στην 11η Νοεμβρίου 2017 γιατί πίστευα και πιστεύω ακράδαντα ότι η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί προϋπόθεση για να πειστούν οι πολίτες οτι ο χώρος αφήνει πίσω τις παθογένειες του παρελθόντος.

Ωστόσο, η ενότητα αποτελεί απλά την θεμέλια βάση του εγχειρήματος . Οι θέσεις, οι προτάσεις , το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα που θα προτάξουμε και θα εκπέμψουμε είναι το βασικό και απαραίτητο βήμα ώστε να δίνεται λόγος ύπαρξης σε έναν κομματικό σχηματισμό.

Φοβάμαι ότι παρά τις καλές προθέσεις δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στο αίτημα των πολιτών για μια αυτόνομη πολιτική ταυτότητα. Εδώ και καιρό η εικόνα που έχουν οι πολίτες για εμάς είναι ότι ασχολούμαστε αποκλειστικά με διευθετήσεις ψηφοδελτίων και μελλοντικών θέσεων.

Ως προς τις θέσεις οι πολίτες διακρίνουν ένα κόμμα που δεν υπερασπίζεται την ιστορία του, που δεν τολμά να αναφέρει το όνομα ανθρώπων που πρόσφεραν στην παράταξη. Οι θέσεις ετεροκαθορίζονται συνεχώς από το τι πράττει κάθε φορά είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε η ΝΔ. Άσκοπες λεκτικές ακρότητες θυμίζουν ως νοοτροπία εποχές αντιπασοκ του 2011 από ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και θολώνουν το στίγμα μας.

Φοβικές νοοτροπίες και απολίτικοι τακτικισμοί οδήγησαν την παράταξη που σύστησε στην ελληνική κοινωνία την έννοια της εσωκομματικής συμμετοχικής δημοκρατίας, να μην καταφέρει να εκλέξει τα εσωκομματικά της όργανα. Πορευόμαστε προς μια εκλογική μάχη χωρίς να απαντάμε σε κρίσιμα ερωτήματα ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ. Φυσικά αυτές οι απαντήσεις «καίνε» και δεν είναι απλές και εύκολες.

Όμως το να κρύβεσαι πίσω από στρογγυλές και απολίτικες δηλώσεις που χωράνε όλους και όλα, καίνε ΣΗΜΕΡΑ την ίδια μας την αξιοπιστία . Αυτές οι θέσεις καθίστανται και βαθιά συντηρητικές μιας και μας οδηγούν σε «διαζύγιο» με θεμελιώδεις προοδευτικές θέσεις και αξίες που υπηρετήσαμε υπερήφανα ως παράταξη για δεκαετίες .

Για ακατανόητους λόγους κρύβουμε, σαν να ντρεπόμαστε, σύμβολα και ονόματα που καθόρισαν θετικά με την συμβολή τους την πορεία της παράταξης και του τόπου.

Δεν υπερασπιζόμαστε το συνολικό αφήγημα της παράταξης , τις μεταρρυθμίσεις , το έργο των κυβερνήσεων, την ίδια την προοδευτική μας ταυτότητα, αλλά μόνο κατά περίπτωση και ξεχνώντας ότι η παράταξη είχε συγκεκριμένους ανθρώπους που σήκωσαν την ιστορία της…

Σαν η παράταξη να μην έχει συνέχεια.

Το στίγμα της παράταξης ακόμα καθορίζεται (αφού αφήνεται χώρος) από πολιτικές νοοτροπίες που θεωρούν ακόμα ότι «περνάει» το κούνημα του δαχτύλου σε μια καθημαγμένη κοινωνία.

Μιλάμε για «σανόφαγους» σε άλλα κόμματα αλλά θεωρούμε ότι οι πολίτες μπορούν να τρώνε εύκολα το δικό μας «σανό» όταν αποφεύγουμε να δώσουμε απαντήσεις , όταν εκπέμπουμε έναν πολιτικό συντηρητισμό , όταν δίνουμε μάχες οπισθοφυλακής απλά για να τηρηθούν ισορροπίες και τακτικισμοί. Μια βαθιά συντηρητική νοοτροπία ότι «κάνουμε σα να μην υπάρχει ότι δυσκολεύει να απαντήσουμε».

Οι χειρισμοί στην υπόθεση του Ποταμιού ήταν λανθασμένοι και πολύ φοβάμαι ότι μπροστά μας μπορεί να υπάρξουν και νέες απώλειες.

Αντί να βγούμε ΜΠΡΟΣΤΑ, εγκλωβιζόμαστε καθημερινά εδώ και ένα χρόνο σ’ έναν δικό μας μικρόκοσμο.

Δεν έχουμε αντιληφτεί το οριακό σημείο που βρισκόμαστε. Θεωρήσαμε ότι 210.000 πολίτες έδωσαν κάποιου τύπου λευκή επιταγή.

Στη πολιτική μου πορεία, ακόμη και σε λανθασμένες επιλογές πολιτικής ή προσώπων, πάντα έδινα τον αγώνα με πάθος γιατί με ενέπνεε και πίστευα ένα μίνιμουμ πολιτικό πλαίσιο το οποίο να υποστηρίξω.

Δεν μίλησα δημοσίως εδώ και καιρό γιατί δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα στον χώρο μας.

Η σημερινή εικόνα ωστόσο, προσωπικά για εμένα (και πιστεύω όχι μόνο) είναι απογοητευτική και ναρκοθετεί το εγχείρημα σε όλα τα επίπεδα.

Αναλαμβάνω και εγώ το μερίδιο της ευθύνης μου.

Δε με αφορά η προσωπική καρέκλα. Το 2013 αρνήθηκα την πρόταση που μου έγινε για να συμμετάσχω στην κυβέρνηση. Το 2015 δυο φορές χωρίς αντάλλαγμα και με προσωπικό πολιτικό κόστος πηρά πολύ δύσκολες αποφάσεις γιατί έκρινα ότι η παράταξη εκείνη τη στιγμή το είχε ανάγκη.

Στήριζα πάντα με πάθος ότι πίστευα.

Θέλω να ευχαριστήσω την επιτροπή Ψηφοδελτίων για την τιμή που μου έκανε, ωστόσο μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να μην αποδεχτώ την πρόταση αυτή και δε θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Είναι μια πολύ δύσκολη, επίπονη απόφαση. Γνωρίζω καλά ότι είτε θα στενοχωρήσει, είτε δεν θα βρει σύμφωνους συντρόφους και φίλους με τους οποίους συμπορευτήκαμε για χρόνια υπηρετώντας προοδευτικές αξίες και θέσεις. Τους διαβεβαιώνω ότι η κοινή μας πορεία και ο πολιτικός μας αγώνας συνεχίζεται υπηρετώντας τους ίδιους στόχους και τις ίδιες αξίες.

Ελπίζω, τα όσα αναφέρω, αλλά κυρίως τα όσα λένε οι προοδευτικοί πολίτες με αγωνία πλέον απ’ άκρη σ’ άκρη στην χώρα να σημάνουν ηχηρές καμπάνες κινδύνου και να κινητοποιήσουν αυτούς που πρέπει ώστε να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις ΤΩΡΑ και το εγχείρημα μας έστω και τώρα να αλλάξει πορεία .

Η παράταξή μας είναι σε οριακό σημείο. Ή αλλάζει ΤΩΡΑ πορεία και αποκτά ταυτότητα και αφήγημα ή διαλύεται οριστικά μεταξύ του διπόλου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.

Plan B δεν υπάρχει για τον χώρο

Ποιος είναι

Ο Θάνος Μωραϊτης γεννήθηκε το 1970 στο Αγρίνιο. Σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση αλλά ασχολήθηκε με τη διαφήμιση ως στέλεχος μεγάλων εταιρειών του χώρου, ενώ διατηρούσε και δική του διαφημιστική επιχείρηση.

Το 1994 εκλέχτηκε Νομαρχιακός Σύμβουλος Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ. Το 1999 ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Το 2000 εξελέγη Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Το 2002 ορίστηκε αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΔΕΠΑ. Το 2004 εξελέγη Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ επανεξελέγη το 2007 (1ος σε σταυρούς) και 2009.

Από τον Οκτώβριο του 2009 ως τον Ιούνιο του 2011 διετέλεσε Υφυπουργός Περιβάλλοντος υπεύθυνος για θέματα περιβάλλοντος και δασών στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 2009. Τον Ιούνιο του 2011 ανέλαβε καθήκοντα Υφυπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

Είναι παντρεμένος με τη Μίνα Γρανιτσιώτη, με την οποία απέκτησε 2 παιδιά.