Η υπόθεση της αθώωσης για τρίτη φορά του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, την κατηγορία δηλαδή περί διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η υπαγωγή της χώρας σε Μνημόνια, πέρασε σχετικά στα ψιλά. Ειδικά από τις φιλοκυβερνητικές ή φιλοκαραμανλικές εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ που βυσσοδομούσαν όλα αυτά τα χρόνια κατά του Γεωργίου.

Τρεις φορές αθωώθηκε, παρά τις συνεχείς αναιρέσεις που με εμμονικό τρόπο κάποιοι δικαστές έκαναν θέλοντας με κάθε τρόπο να τον καταδικάσουν.

Κι όμως, το 2016  η «Αυγή» για την υπόθεση Γεωργίου είχε αφιερώσει το κεντρικό της άρθρο με τίτλο «Ο εκτελεστής Γεωργίου και οι εντολοδότες του». Η εφημερίδα σημείωνε ότι αν η καταγγελία ευσταθεί, πρόκειται χωρίς υπερβολή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα – άποψη και των «καραμανλικών» – εις βάρος των Ελλήνων στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και υπενθύμιζε ότι ο κ. Γεωργίου δεν είναι τυχαίο πρόσωπο «αλλά ήταν για 21 χρόνια στέλεχος του ΔΝΤ και αμέσως μετά (Ιούνιος 2010) ανέλαβε πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, προτεινόμενος από την τότε κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου».

Η υπόθεση αυτή στήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί δύο πόλους. Αφενός τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έπρεπε να πάρει την εξουσία κατηγορώντας τους προηγούμενους για το έλλειμμα. Αφετέρου τους «Καραμανλικούς», δηλαδή την κυβέρνηση από το 2004 μέχρι το 2009 η οποία άφησε ένα έλλειμμα άνω του 15% εξαιτίας των απίστευτων σπαταλών που διόγκωσαν τις δημόσιες δαπάνες.

Όμως, μετά την ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2009 η κύρια υπερασπιστική γραμμή της καραμανλικής πλευράς (διότι η ΝΔ κι επί Σαμαρά κι επί Μητσοτάκη είχαν αποστασιοποιηθεί) ήταν ότι ο Γεωργίου διόγκωσε το έλλειμμα για να μπει η χώρα από τον Γ. Παπανδρέου στα μνημόνια.

Καταδίκη με το έτσι θέλω

Ετσι λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε με κάθε τρόπο να καταδικάσει τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ με μοναδικές καταθέσεις κάποιων στην κυριολεξία… «ψεκασμένων» που δεν μπορούσαν ποτέ να αποδείξουν ότι φταίει ο Γεωργίου γιατί μπήκαμε στα μνημόνια. Μην ξεχνάμε ότι η κ. Ζωή Γεωργαντά, που ήταν η βασική κατήγορος κατά του κ. Γεωργίου, «επελέγη» να είναι και υποψήφια ευρωβουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του Πάνου Καμμένου ο οποίος ήθελε να είναι συνεχιστής της καραμανλικής δεξιάς.

Μια καταδίκη Γεωργίου με το έτσι θέλω επί της ουσίας θα… αθώωνε την κυβέρνηση Καραμανλή. Θα τους «έβγαζε λάδι» και θα στοχοποιούταν η κυβέρνηση Παπανδρέου η οποία μας έφερε τα μνημόνια λόγω τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος.

Ένα ψέμα που βεβαίως χάνεται στο χρόνο και στην ταλαιπωρία που υπέστη ο Αν. Γεωργίου κάθε λίγο και λιγάκι να σύρεται στα δικαστήρια. Αλλωστε, η δίωξή του ήταν ένα από τα προαπαιτούμενα που έπρεπε να υλοποιήσει πέρυσι η κυβέρνηση Τσίπρα. Και τελικά το έκανε εξαναγκαζόμενη μάλιστα να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα.

Φυσικά, από όσους έκαναν τις αναιρέσεις, κι από όσους στήριζαν την με κάθε τρόπο καταδίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ διέλαθε της προσοχής ότι η Ελλάδα είχε μπει στα μνημόνια, ότι ο Γ. Παπανδρέου έφερε το ΔΝΤ τον Μάιο του 2010 αλλά ο κ. Γεωργίου διορίστηκε στην Στατιστική Υπηρεσία τον… Αύγουστο.

Τι έκανε όταν ανέλαβε ο Γεωργίου; Απλά αποτύπωσε τα πραγματικά στατιστικά δεδομένα για την ελληνική οικονομία, βάζοντας μέσα στο έλλειμμα (όπως έπρεπε να γίνεται εδώ και δεκαετίες) και ελλείμματα ΔΕΚΟ.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, με τη βοήθεια της Κομισιόν, και κυρίως του Ζ. Μανουέλ Μπαρόσο και του επιτρόπου τότε Χοακίν Αλμούνια, έκρυψαν την πραγματική κατάσταση της οικονομίας με αποτέλεσμα το 2009 ο τότε υπουργός Οικονομίας, κ. Παπαθανασίου να μιλά για έλλειμμα 6% αλλά το πραγματικό να είναι πάνω από 15%.

Τα περίφημα greek statictics

Η ΕΕ αποδεχόταν για πολιτικούς λόγους τα greek statictics που έστελνε η κυβέρνηση Καραμανλή και όταν βγήκε στο φως η πραγματική κατάσταση (σε συνδυασμό με το… λεφτά υπάρχουν του Γ. Παπανδρέου) έσκασε η χρεοκοπία του 2010 η οποία επί της ουσίας κράτησε μια 8ετία.

Πέρυσι, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης που είχε ασκήσει εννέα μήνες νωρίτερα, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου κι αναίρεσε το απαλλακτικό προηγούμενο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών. Το πολιτικό, δικαστικό και οικονομικό θρίλερ συνεχιζόταν και η προσπάθεια να καθίσει για άλλη μια φορά κι (επιτέλους) να καταδικαστεί ο Γεωργίου θα έπαιρνε παράταση.

Στην τρίτη κατά σειρά εξέταση της υπόθεσης από τις δικαστικές αρχές (παρ’ ότι είχαν εκδοθεί δυο απαλλακτικά βουλεύματα από το Συμβούλιο Εφετών, ενώ η υπόθεση έχει φθάσει δυο φορές στον Άρειο Πάγο), ο εισαγγελέας τόνιζε ότι ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ πρέπει να παραπεμφθεί σε δίκη, υιοθετώντας στην ουσία τα όσα έχουν καταγγείλει περί διογκώσεως του ελλείμματος τα τότε μέλη της Αρχής Ζωή Γεωργαντά και Νικόλαος Λογοθέτης.

Στον αντίποδα, ο συνήγορος του Ανδρέα Γεωργίου, Κωνσταντίνος Παπαδιαμάντης, ανέφερε ότι οι εισαγγελικές αρχές δεν προέβησαν σε εξέταση –ως μαρτύρων- ευρωπαίων αξιωματούχων, με σκεπτικό ότι η μεθοδολογία προσμέτρησης (μεταξύ άλλων και του επίμαχου ελλείμματος του 2009) τηρεί ευρωπαϊκούς όρους.

Η πλευρά Γεωργίου τόνιζε επίσης ότι το ύψος του ελλείμματος του 2009 έχει αποδεχθεί και η ίδια η κυβέρνηση – βάσει αυτού έχουν άλλωστε υπογραφεί με τους εταίρους τρεις δανειακές συμβάσεις, με απόρροια τη χρηματοδότηση της χώρας.

Ολη αυτή η υπόθεση χαρακτηριζόταν από πολλούς ως «ρουσφέτι» πολιτικό του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Κ. Καραμανλή. Ως μια προσπάθεια να «αναβαπτιστεί» η διακυβέρνηση της χώρας από την καραμανλική ΝΔ με αντάλλαγμα τη στήριξη της κυβέρνησης.

Αλλωστε, η χρησιμοποίηση από τον Αλέξη Τσίπρα κορυφαίων στελεχών που ήταν κοντά στον Καραμανλή (ο Πρ. Παυλόπουλος, πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Δ. Παπαγγελόπουλος υπουργός, η κ. Παπακώστα τελευταία κ.λπ.) έδειχνε ότι υπήρχε μια αόρατη γραμμή σύνδεσης μεταξύ Μαξίμου και της οδού Κυριακού όπου και η έδρα του πρώην πρωθυπουργού.

Και μην ξεχνάμε ότι κάθε φορά που ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούσαν ή ερευνούσαν το… παλαιό πολιτικό σύστημα, άφηναν τεχνηέντως απ’ έξω την περίοδο Καραμανλή.

Εξευτελισμός

Η υπόθεση Γεωργίου εξευτέλισε τη χώρα διεθνώς, γράφτηκαν άρθρα επί άρθρων, απασχολήθηκαν Eurogroup, μέχρι και σε συνόδους κορυφής ακούστηκε το όνομά του. Κι αυτό γιατί η εμμονή στην καταδίκη του είχε καθαρά πολιτικό περιεχόμενο κι όχι οικονομικό. Επρεπε πάση θυσία να κατευθυνθούν όλες οι ευθύνες για την είσοδο στα μνημόνια στον Γ. Παπανδρέου (που έχει άλλες, σοβαρές ευθύνες) και να βγει «αθώα περιστερά» ο κ. Καραμανλής.

Σε περσινό άρθρο στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung υπό τον τίτλο «Ελευθερία στον Ανδρέα Γεωργίου», ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank Τόμας Μάγιερ στηλίτευε τη δίωξη του έλληνα συναδέλφου του εκτιμώντας ότι αποσκοπεί απλώς στο να αποκρύψει λάθη του παρελθόντος.

Ο κ. Μάγερ υπενθύμιζε ότι στις αρχές της χιλιετίας έλληνες πολιτικοί και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι παραποίησαν στατιστικά στοιχεία για να επιτύχουν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Μετά την εισαγωγή του κοινού νομίσματος, η χώρα όφειλε να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της, ωστόσο εν τέλει «έγινε το αντίθετο. Με νέες παραποιήσεις συγκαλύφθηκε η πραγματική κατάσταση των δημοσιονομικών και παρατάθηκε η χρεοκοπία. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί και αξιωματούχοι δεν ήθελαν να το παραδεχτούν και διώκουν τώρα σφόδρα εκείνον που αποκάλυψε τα ψέματά τους».

Ελεγε επί της ουσίας ότι με παραποιημένα στοιχεία της κυβέρνηση Σημίτη μπήκε η Ελλάδα στην ΟΝΕ (αν και δεν ήταν έτοιμη), με παραποιημένα συνέχισε να πορεύεται αλλά μέχρι να πάψουν οι Ευρωπαίοι να μας καλύπτουν.

Τώρα, η τρίτη αθώωση του Γεωργίου ενδεχομένως να κλείνει οριστικά την υπόθεση και να πάμε παρακάτω, να βρούμε ποιος ή ποιοι ευθύνονται για την ένταξη της χώρας στα μνημόνια, ποιος ή ποιοι ευθύνονται για τη συνέχιση της τραγωδίας και βεβαίως τι έγινε στο καταστροφικό οκτάμηνο του 2015 όπου η χώρα υπέστη τεράστια ζημιά.

Και θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να έκαναν κάποτε την αυτοκριτική τους όλοι. Και οι Καραμανλικοί, και ο Γ. Παπανδρέου αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Headlines