Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στην θέση ενός καλοπροαίρετου ακροατή. Και ότι ο ακροατής αυτός παρακολουθεί τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας να δηλώνει σε ένα διεθνές Φόρουμ όπως αυτό των Δελφών, ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες και ότι πρέπει να έχει και η Τουρκία μερίδιο από τον ενεργειακό πλούτο της ανατολικής Μεσογείου.

Παρά την γενική έκπληξη, ο ίδιος ομιλητής λίγο αργότερα συνεχίζει λέγοντας: «Τα πράγματα θέλουν προσοχή, φιλική πολιτική, διεθνές δίκαιο και να τον βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι, για να κατευνάζεις».

 Ο ακροατής μένει με μία απορία. Προσπαθεί να κατανοήσει ποιος ο λόγος να εκστομίζονται τέτοια πράγματα, λίγες ώρες αφότου έχει επισημοποιηθεί η είδηση για ένα τεράστιο ενεργειακό κοίτασμα στην κυπριακή ΑΟΖ και ενώ η ελληνική κυβέρνηση προαναγγέλλει γεωτρήσεις στα νότια της Κρήτης.

Την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη διακλαδική άσκηση της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και ο Πρόεδρος της χώρας σε συντονισμό με τον υπουργό Αμυνας, βγάζουν ιαχές για την «Γαλάζια Πατρίδα» τους.

Περνούν κάποιες ημέρες και ο ίδιος ακροατής τυγχάνει να παρακολουθεί μία συνεδρίαση στον χώρο του ελληνικού Κοινοβουλίου. Είναι η σύνοδος της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ΝΑΤΟ και σε αυτήν συμμετέχουν και Τούρκοι εκπρόσωποι. Ενας από αυτούς αναφέρει ότι όσα εξελίσσονται στην Κύπρο και η ένταση μεταξύ Αγκυρας και Αθήνας/Λευκωσίας οφείλονται σε μονομερείς ενέργειες της ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς.

Διαπιστώνεται ότι ο Τούρκος συμφωνεί με τον πρώην υπουργό: «δεν μπορεί να είστε μοναχοφάηδες», λέει με τον τρόπο του.

Και μάλλον δεν μοιάζει δεκτικός σε κατευναστικές προσεγγίσεις…

Παρά ταύτα, Ελληνες βουλευτές στην ίδια συνεδρίαση κάνουν μία ακόμη παρέμβαση έκπληξη. Και υποστηρίζουν στο πνεύμα του πρώην υπουργού Εξωτερικών ότι οι δύο πλευρές πρέπει να βρουν τρόπο και να καταλήξουν σε συμβιβαστικές λύσεις, στα πρότυπα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Θέλουν μία συμφωνία Πρεσπών στο Αιγαίο.

Ερχεται στην ίδια συνεδρίαση και ο υπουργός Αμυνας της Ελλάδας και λέει ότι υπάρχουν επικίνδυνα περιστατικά στον αέρα και την θάλασσα που μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρό ατύχημα. Αλλά παρά ταύτα, «από την πλευρά μας καταβάλλουμε μία συνεχή προσπάθεια εξομάλυνσης και αποκλιμάκωσης της έντασης». Κατευναστικός και αυτός.

Κατόπιν όλων αυτών, ο καλόπιστος ακροατής αρχίζει και κλονίζεται.

Με πρότυπο το «διπλωματικό αριστούργημα» των Πρεσπών, όπως το χαρακτήρισε ο Πρωθυπουργός, τι αντίστοιχο θα μπορούσε να συμβεί στα ελληνοτουρκικά; Σε τι ακριβώς να επέλθει συμβιβασμός; Και ποιες θα είναι οι αντίστοιχες απώλειες για την Ελλάδα σε μία τέτοια περίπτωση; Κάποια νησιά; Θαλάσσιος και εναέριος χώρος; Τι ακριβώς;

Η Τουρκία τι έχει να χάσει σε αυτήν την διαδικασία; Μία συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο και το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης; Γιατί μέχρι στιγμής μόνο αυτό εμφανίζει ως ενδεχόμενη υποχώρηση.

Αν με την συμφωνία των Πρεσπών άνοιξαν τόσα ζητήματα με αβέβαιη ακόμη έκβαση, τι εννοούν όλοι αυτοί ακριβώς όταν λένε όλα αυτά για τα ελληνοτουρκικά;

Κατανοούν ότι λέγοντας πως βάζεις και τον άλλο στο παιχνίδι για να τον κατευνάσεις, μιλούν για μία χώρα πολλαπλώς ισχυρότερη από την Ελλάδα στρατιωτικά και οικονομικά; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με την Τουρκία στο βάθος της Ιστορίας δεν υπήρξε ουδέποτε συμβιβασμός και κατευνασμός;

Με αυτές τις σκέψεις, ο ακροατής αρχίζει να γίνεται ανήσυχος. Πολύ ανήσυχος.

Και η καλή του προαίρεση αρχίζει να τον εγκαταλείπει…

Headlines