Πόσο πρόχειρη μπορεί να είναι μία προσέγγιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, ώστε να καταλήγει σε μία μαθηματικού τύπου λύση;

Κατά τα όσα ανέφερε στην Βουλή ο Πρωθυπουργός, η δημογραφική βόμβα της Ελλάδας μπορεί να απενεργοποιηθεί με έναν τρόπο: την ενσωμάτωση μεταναστών. Περιέγραψε δε και αυτήν την πρότασή του ως διαχωριστική γραμμή μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών.

Η προοδευτική λογική προτείνει συνεπώς την εφαρμογή μίας απλής πρακτικής: Πόσοι μας λείπουν; Τόσους να «ενσωματώσουμε». Πώς δεν το σκέφτηκαν άλλοι;

Δεν εξετάζει τίποτε άλλο. Στην ουσία δε καταργεί και το ίδιο το πρόβλημα, καθώς αν όλοι σκεφτούν προοδευτικά, δημογραφικό πρόβλημα δεν θα υπάρχει πουθενά. Κίνητρα θα παρέχονται, πληθυσμοί θα μετακινούνται κατά διαστήματα από εδώ και από εκεί και το δημογραφικό, έτσι απλά θα καταργηθεί.

Είναι μία πρόταση συζητήσιμη, πάντως. Προφανώς και ο σύγχρονος κόσμος οφείλει να προσαρμοστεί στις συνθήκες που διαμορφώνονται για πολλούς και διάφορους λόγους. Όμως δεν είναι αυτή η λύση στο δημογραφικό πρόβλημα. Αν την σκέφτονται ως λύση σε άλλα, σχετιζόμενα ζητήματα όπως π.χ. το ασφαλιστικό, υπάρχουν άλλες παράμετροι, που θα μπορούσαν να συζητηθούν και να εφαρμοστούν.

Φυσικά και πρέπει εν τέλει να υπάρχει μία ρεαλιστική (όχι προοδευτική ή συντηρητική) λύση στο δημογραφικό πρόβλημα.

Πρέπει όμως να υπάρχουν και άλλα πολλά και σημαντικότερα στοιχεία.

Όπως κεντρική εθνική πολιτική φιλοσοφία για το ζήτημα, πρόνοιες, αναγνώριση του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και να αγνοείται υπό αυτό το πρίσμα, ότι με την πρακτική του εποικισμού η Τουρκία έχει διαμορφώσει δεδομένα ή και τετελεσμένα στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Ούτε να παραγνωρίζεται ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί Ελληνων πολιτών στην Θράκη αποτελούν εργαλείο της εκάστοτε τουρκικής κυβέρνησης. Πόσο μάλλον το τι θα σήμαινε η ανοιχτή πρόσκληση για ενσωμάτωση ως προς το προσφυγικό.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται επίσης ότι περί το μισό εκατομμύριο Ελληνες έχουν εγκαταλείψει την χώρα μόνο τα τελευταία χρόνια και ότι κυρίαρχος στόχος θα έπρεπε να είναι ο επαναπατρισμός τους και για δημογραφικούς λόγους. Δύσκολη όμως η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, η ενσωμάτωση είναι πιο εύκολη.

Πέραν του ότι η λογική της ενσωμάτωσης και της πολυπολιτισμικότητας αμφισβητείται σοβαρά και από προοδευτικούς μελετητές και πολιτικούς, με την εφαρμογή μίας τέτοιας πολιτικής η χώρα θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε Λίβανο.

Με ένα τεράστιο, πλειοψηφικό, κομμάτι ομογένειας διασπαρμένο ανά την υφήλιο και ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 10% του πληθυσμού να είναι πρόσφυγες. Τα λοιπά προβλήματα του Λιβάνου είναι γνωστά…

Είναι αυτά μερικές μόνο παράμετροι και αφορμές για σκέψη, πέραν της εν τέλει στενόμυαλης προσέγγισης του δημογραφικού προβλήματος, με όρους προοδευτισμού ή συντηρητισμού.

Όσο το κάνει αυτό ο Πρωθυπουργός, δικαιολογεί και πάλι την καχυποψία. Ποντάρει στην έξαψη παθών περισσότερο από ότι στην εξεύρεση λύσεων. Εμφανίζεται να έχει και πάλι μία μεγαλοφυή πρόταση, η οποία όμως δεν είναι παρά μία πρόχειρη επεξεργασία με μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Το δημογραφικό δεν λύνεται με μονοκοντυλιά, δεν λύνεται με διαχωριστικές γραμμές και πάντως δεν λύνεται στο πόδι.

Headlines